Galina Woskobojewa
_(9377137454).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1984 |
| Wzrost | 183 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2002 |
| Zakończenie kariery | aktywna |
| Trener | Tomasz Iwański |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 3 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 42 (7 maja 2012) |
| Australian Open | 3R (2009, 2012) |
| Roland Garros | 2R (2008, 2009, 2013) |
| Wimbledon | 2R (2012) |
| US Open | 2R (2010, 2012, 2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (20 sierpnia 2012) |
| Australian Open | QF (2007) |
| Roland Garros | QF (2008, 2013) |
| Wimbledon | 2R (2006, 2009, 2011, 2013) |
| US Open | 3R (2006, 2011, 2013) |
Galina Woskobojewa, ros. Галина Олеговна Воскобоева (ur. 18 grudnia 1984 w Moskwie) – kazachska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Obywatelstwo zmieniła w 2008 roku.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 2001 roku Galina zdobyła pierwszy turniejowy tytuł ITF w grze podwójnej razem z Julianą Fedak, a miało to miejsce w Bukareszcie. Po uzyskaniu statusu profesjonalnego wystąpiła w pierwszych zawodowych kwalifikacjach do imprez w Moskwie, Bogocie i Casablance. Razem z Wierą Duszewiną zdobyła tytuł debla ITF w Sofii.
Również w 2003 triumfowała w turniejach ITF, w Cagnes-sur-Mer u boku Duszewiny, a w Hull w parze z Bułykiną. Po pokonaniu Anabel Mediny zdobyła trofeum ITF w grze pojedynczej w Mont de Marsan.
Zawodowy debiut w turnieju głównym odnotowała w 2004 roku w Hobarcie, ulegając Hiszpance Garrigues. Osiągnęła pierwszy deblowy półfinał w Vancouver, kilkarotnie dochodziła do drugiej rundy zawodowych turniejów. Rok 2005 to najlepszy w jej dotychczasowej karierze zawodniczej, trwającej wówczas trzy lata. Oprócz drugich rund w turniejach gry pojedynczej doszła do półfinału debla w Auckland (z Evie Dominiković) oraz do pierwszego zawodowego finału z Anastasiją Rodionową w Taszkencie. Osiągnęła najwyższe pozycje rankingowe, w tym pierwszą setkę klasyfikacji deblowej.
W wielkoszlemowym debiucie na Australian Open 2006 weszła do drugiej rundy, wygrywając z Emmanuelle Gagliardi. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, by powrócić w Warszawie i przegrać już pierwsze spotkanie. Podobnie zakończył się debiut na kortach Rolanda Garrosa. W czerwcu wygrała singlowy turniej ITF, drugi w karierze. W pierwszej rundzie w New Haven urwała seta pierwszej rakiecie świata, Amélie Mauresmo, mimo to przegrała. Na zakończenie sezonu w październiku została finalistką turnieju w Moskwie, razem z Ivetą Benešovą. Zdobyła też kolejny deblowy tytuł ITF.
Trenowana przez Alinę Żydkową, preferuje nawierzchnię twardą. Zachęcona do gry w tenisa przez mamę, Jelenę, która jest trenerką pływania, rozpoczęła uprawiać tę dyscyplinę w wieku sześciu lat. Na początku 2005 roku przerwała naukę w jednym z moskiewskich uniwersytetów.
Na początku 2010 doznała ciężkiej kontuzji, przez którą nie zagrała już do końca sezonu. Powróciła dopiero w styczniu 2011 roku, podczas turnieju ITF w Plantation. Po przejściu kwalifikacji, Woskobojewa była w stanie wygrać jeszcze jeden mecz w turnieju głównym, przeciwko Laurze Siegemund – numerze 2 z rozstawienia. Jej drugim turniejem w roku była kolejna impreza z cyklu ITF, tym razem w Lutz. Ponownie przeszła kwalifikacje, tracąc w nich zaledwie 5 gemów, po czym wygrała jeszcze jeden mecz w turnieju głównym – pokonała Austriaczkę Melanie Klaffner 6:0, 6:1. W drugiej rundzie uległa Jennifer Elie.
Na początku lutego 2011 wystartowała w kwalifikacjach do turnieju w Pattayi dzięki dzikiej kardzie. Klasyfikowana wówczas na 560. miejscu w rankingu Kazaszka pokonała w kwalifikacjach Sanię Mirzę oraz Lindsay Lee-Waters. W turnieju głównym najpierw pokonała Rominę Oprandi 4:6, 6:3, 7:5, a następnie zwyciężyła w meczu drugiej rundy 1:6, 7:5, 6:4 nad Mariją Kirilenko.
8 sierpnia 2011 zaliczyła swoją największą wygraną dotychczas w karierze, w Toronto, w turnieju Rogers Cup: po zakwalifikowaniu się do turnieju głównego w I rundzie pokonała półfinalistkę French Open 2011 i dziewiątą rakietę świata (w rankingu WTA) Marion Bartoli wynikiem 6:3, 6:3. W II rundzie pokonała rakietę numer 25 Flavię Pennettę wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W III rundzie pokonała rozstawioną z nr 5. finalistkę Wimbledonu 2011 w singlu, Mariję Szarapową wynikiem 6:3, 7:5, co stanowi jej nowy najlepszy wynik w karierze. W ćwierćfinale zmierzyła się z rozstawioną z nr 4. Wiktoryją Azaranka, przegrywając wynikiem 1:6, 2:6. We wrześniu, w Seulu, osiągnęła pierwszy w karierze finał imprezy głównego cyklu rozgrywkowego, w którym musiała uznać wyższość Marii José Martínez Sánchez i przegrała 6:7(0), 6:7(2).
W lutym 2013 zwyciężyła razem z Kristiną Mladenovic w rozgrywkach deblowych w Memphis. Pokonały tam w finale parę Sofia Arvidsson–Johanna Larsson wynikiem 7:6(5), 6:3.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q3 | 2R | 1R | A | 3R | 1R | A | 3R | 1R | 2R | A | A | 1R | A | A | A | A | 0 / 8 | 6 – 8 | |||
| French Open | A | A | A | A | Q3 | 1R | Q3 | 2R | 2R | Q1 | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | A | A | A | A | 0 / 6 | 3 – 6 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | Q1 | Q3 | Q1 | 1R | 1R | A | Q3 | 2R | 1R | A | A | A | A | A | A | NH | A | 0 / 4 | 1 – 4 | |||
| US Open | A | A | A | Q2 | Q2 | 1R | A | 1R | 1R | A | 1R | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 6 | 2 – 6 | |||
| Ranking na koniec roku | 464 | 402 | 157 | 137 | 118 | 103 | 136 | 94 | 102 | 528 | 58 | 82 | 69 | 259 | – | 371 | 401 | – | 1268 | 1314 | – | 0 / 24 | 12 – 24 | |||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | QF | 3R | 3R | 2R | A | 2R | 2R | 2R | A | A | 2R | A | 1R | A | A | 0 / 11 | 12 – 11 | ||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | A | A | 2R | A | A | 1R | A | A | 0 / 11 | 10 – 11 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | A | 2R | 3R | 2R | A | A | A | A | Q1 | 2R | NH | 1R | 0 / 10 | 7 – 10 | ||||
| US Open | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 2R | 2R | 1R | A | 3R | 2R | 3R | A | A | A | A | 1R | 1R | A | 1R | 0 / 12 | 10 – 12 | ||||
| Ranking na koniec roku | 485 | 271 | 161 | 129 | 82 | 48 | 40 | 39 | 51 | 145 | 31 | 45 | 33 | 105 | – | 172 | 147 | 73 | 43 | 71 | 670 | 0 / 44 | 39 – 44 | ||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | SF | 1R | A | A | 2R | A | A | 1R | NH | A | 0 / 4 | 4 – 4 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | 2R | 1R | A | A | A | A | A | 2R | NH | 1R | 0 / 5 | 3 – 5 | ||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | NH | 2R | 0 / 2 | 2 – 2 | ||||
| 0 / 14 | 10 – 14 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 25 września 2011 | Seul | Twarda |  María José Martínez Sánchez | 6:7(0), 6:7(2) |
Gra podwójna 19 (6–13)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 9 października 2005 | Taszkent | Twarda |  Anastasija Rodionowa |  Maria Elena Camerin Émilie Loit | 3:6, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 15 października 2006 | Moskwa | Twarda (hala) |  Iveta Benešová | Květa Peschke Francesca Schiavone | 4:6, 7:6(4), 1:6 |
| Finalistka | 3. | 6 stycznia 2007 | Gold Coast | Twarda | Iveta Benešová | Dinara Safina Katarina Srebotnik | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 6 marca 2011 | Kuala Lumpur | Twarda | Dinara Safina |  Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore | 7:5, 2:6, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30 kwietnia 2011 | Memphis | Ceglana | Alisa Klejbanowa |  Eleni Daniilidu Michaëlla Krajicek | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 3. | 21 maja 2011 | Bruksela | Ceglana | Andrea Hlaváčková |  Klaudia Jans Alicja Rosolska | 3:6, 6:0, 10–5 |
| Finalistka | 4. | 23 lipca 2011 | Baku | Twarda |  Monica Niculescu |  Marija Korytcewa Tacciana Puczak | 3:6, 6:2, 8–10 |
| Finalistka | 5. | 25 września 2011 | Seul | Twarda | Wiera Duszewina |  Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová | 6:7(5), 4:6 |
| Finalistka | 6. | 22 października 2011 | Moskwa | Twarda (hala) | Anastasija Rodionowa |  Vania King Jarosława Szwiedowa | 6:7(3), 3:6 |
| Finalistka | 7. | 5 maja 2012 | Estoril | Ceglana | Jarosława Szwiedowa |  Chuang Chia-jung Zhang Shuai | 6:4, 1:6, 9–11 |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) | Kristina Mladenovic |  Sofia Arvidsson Johanna Larsson | 7:6(5), 6:3 |
| Finalistka | 8. | 21 września 2013 | Kanton | Twarda | Vania King | Hsieh Su-wei Peng Shuai | 3:6, 6:4, 10–12 |
| Finalistka | 9. | 4 stycznia 2014 | Brisbane | Twarda | Kristina Mladenovic | Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa | 3:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 1 marca 2014 | Acapulco | Twarda | Kristina Mladenovic | Petra Cetkovská Iveta Melzer | 6:3, 2:6, 10–5 |
| Finalistka | 10. | 26 lutego 2017 | Budapeszt | Twarda (hala) | Arina Rodionowa | Hsieh Su-wei Oksana Kalasznikowa | 3:6, 6:4, 4–10 |
| Finalistka | 11. | 29 lipca 2018 | Moskwa | Ceglana | Aleksandra Panowa | Anastasija Potapowa Wiera Zwonariowa | 0:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 11 listopada 2018 | Limoges | Twarda (hala) | Wieronika Kudiermietowa |  Timea Bacsinszky Wiera Zwonariowa | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 12. | 14 kwietnia 2019 | Lugano | Ceglana | Wieronika Kudiermietowa | Sorana Cîrstea Andreea Mitu | 6:1, 2:6, 8–10 |
| Finalistka | 13. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana |  Jeļena Ostapenko |  Sharon Fichman Nina Stojanović | 6:2, 6:7(1), 6–10 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-07] (ang.).