Marija Kirilenko

Marija Kirilenko

Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1987 Moskwa
Wzrost	174 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	7 października 2001
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Jurij Kirilenko
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	6 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	10 (10 czerwca 2013)
Australian Open	QF (2010)
Roland Garros	QF (2013)
Wimbledon	QF (2012)
US Open	4R (2011)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	12 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	5 (24 października 2011)
Australian Open	F (2011)
Roland Garros	F (2012)
Wimbledon	3R (2007)
US Open	SF (2011)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie brąz Londyn 2012 tenis ziemny (gra podwójna)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Marija Jurjewna Kirilenko, ros. Мария Юрьевна Кириленко (ur. 25 stycznia 1987 w Moskwie) – rosyjska tenisistka, brązowa medalistka Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w grze podwójnej oraz czwarta zawodniczka tych samych igrzysk w grze pojedynczej, zwyciężczyni Mistrzostw WTA w 2012 roku w grze podwójnej. Najwyżej sklasyfikowana była na 10. miejscu w rankingu w grze pojedynczej, zaś w grze podwójnej na 5.

Profesjonalistką jest od 7 października 2001. Pierwszy raz w pierwszej setce pojawiła się w 2005. Zwyciężczyni sześciu turniejów WTA w grze pojedynczej oraz dwunastu w grze podwójnej. Ćwierćfinalistka wielkoszlemowych Australian Open 2010 i Wimbledonu 2012 w singlu, a także finalistka Australian Open 2011 (w parze z Wiktoryją Azaranką) oraz French Open 2012 (w parze z Nadieżdą Pietrową) w deblu. Reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Marija Kirilenko rozpoczęła przygodę z tenisem jako siedmiolatka, kiedy to jej ojciec Jurij zaprowadził ją na korty tenisowe moskiewskiego klubu Dynamo. Klub ten miał wtedy jedną z najlepszych sekcji tenisowych. W mniej niż rok od rozpoczęcia treningów tenisistka wygrała swój pierwszy turniej. Niedługo została najlepszą zawodniczką w Rosji w swojej grupie wiekowej. Po kilku latach treningu na kortach moskiewskich klubów Dynamo i CSKA, w wieku dwunastu lat na Kirilenko zwróciła swoją uwagę ukraińska trenerka Jelena Briuchowiec. Po roku obserwacji młodej zawodniczki zaproponowała jej swoją pomoc. Trzyletni program treningowy zaplanowany specjalnie dla Marii przyniósł doskonały efekt. Została ona najlepszą tenisistką na świecie w swojej grupie wiekowej i drugą w grupie do 18 lat. Znani gracze tenisowi Jewgienij Kafielnikow, Andriej Olchowski i Maks Mirny, którzy stworzyli organizację pomagającą młodym tenisistom, pomogli jej w ułożeniu i dopasowaniu programu treningowego oraz wyjazdach na turnieje tenisowe.

2001–2005[edytuj | edytuj kod]

Za początek jej w pełni profesjonalnej kariery można uznać 7 października 2001, kiedy to uzyskała status profesjonalny. W 2002 roku jako juniorka wygrała turniej kanadyjski, a potem US Open. Jest jedną z najmłodszych zawodniczek, jakie wygrały te turnieje. Swój pierwszy turniej z cyklu WTA Tour wygrała w 2005 roku, pokonując Annę-Lenę Grönefeld 6:3, 6:4 w finale China Open.

2006[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 dostała się do czołowej dwudziestki rankingu tenisistek. Już na początku sezonu osiągnęła trzy ćwierćfinały: w Auckland (przegrana z Wierą Zwonariową), Tokio (pokonała Anę Ivanović, przegrała z Martiną Hingis) oraz Dubaju, gdzie ograła Nadieżdę Pietrową. Osiągnęła trzecie rundy w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Pod koniec sezonu doszła do ćwierćfinału turnieju pierwszej kategorii w Zurychu. Finalistka deblowego turnieju w ’s-Hertogenbosch.

2007[edytuj | edytuj kod]

Trzy mecze wygrała i trzy przegrała podczas turniejów australijskich na początku roku 2007. Najlepszy wynik z tych imprez to trzecia runda Australian Open przegrana ze Swietłaną Kuzniecową. W marcu wygrała z Martiną Hingis turniej deblowy w Dosze.

Pod koniec września wygrała turniej czwartej kategorii w Kalkucie. W finale pokonała Ukrainkę Marię Korytcewą 6:0, 6:2.

2008[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2008 roku dotarła do czwartej rundy wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała tam ze Słowaczką Danielą Hantuchovą 6:1, 4:6, 4:6.

Po porażkach w drugiej rundzie w Dosze i w pierwszych rundach w Dubaju, Bengaluru, Indian Wells i Miami, zwyciężyła w turnieju Estoril Open rozgrywanym na kortach ziemnych w Estoril. W drodze po zwycięstwo pokonała Stefanie Vögele, Petrę Cetkovską, Tathianę Garbin, Klárę Zakopalovą i Ivetę Benešovą. W tym samym turnieju wraz z Flavią Pennettą sięgnęła po tytuł w grze podwójnej.

2009[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2009 roku, na Australian Open, Marija przegrała w pierwszej rundzie z Sarą Errani 0:6, 4:6. Na French Open ponownie odpadła w swoim pierwszym meczu, przegrywając z Olivią Rogowską 4:6, 4:6. Na Wimbledonie wygrała w pierwszym spotkaniu z Petrą Kvitovą 6:4, 6:4. W kolejnym meczu uległa Caroline Wozniacki 0:6, 4:6. Na ostatnim z wielkoszlemowych turniejów, US Open, osiągnęła najlepszy wynik spośród wielkoszlemowych turniejów w sezonie, osiągając trzecią rundę zawodów. W pierwszym meczu Rosjanka wygrała z Mariją Korytcewą 6:2, 6:1, w następnym meczu zwyciężyła Agnieszkę Radwańską 6:4, 2:6, 6:4. W kolejnym spotkaniu przegrała z Li Na 4:6, 2:6.

2010[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2010 rozpoczęła jako numer 57 w rankingu WTA. W pierwszej rundzie Australian Open pokonała jako nierozstawiona po przeszło trzygodzinnej walce rozstawioną z numerem czternastym Mariję Szarapową wynikiem 7:6(4), 3:6, 6:4. W drugiej rundzie zwyciężyła z Yvonne Meusburger 6:3, 6:1, natomiast w trzeciej meczu uporała się z Robertą Vinci 7:5, 7:6(4). Następnie wygrała z drugą najwyżej rozstawioną, Dinarą Safiną, przez krecz rywalki przy stanie 5:4 dla Kirilenko. Po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału wielkoszlemowego turnieju, gdzie przegrała z nierozstawioną Chinką Zheng Jie 1:6, 3:6. Na French Open rozstawiona jako trzydziestka Kirilenko wygrała w pierwszym spotkaniu z Karoliną Šprem 7:6*5(, 6:4. W drugim meczu Rosjanka wygrała z ponownie pokonała Yvonne Meusburger, tym razem wynikiem 6:3, 6:3. W następnym pojedynku uporała się ze Swietłaną Kuzniecową 6:3, 2:6, 6:4. W czwartym meczu Rosjanka uległa późniejszej zwyciężczyni turnieju, Francesce Schiavone 4:6, 4:6. Na Wimbledonie została rozstawiona z numerem dwudziestym siódmym. W pierwszej rundzie wygrała ze Stefanie Vögele 2:6, 6:4, 7:5. W drugim spotkaniu zwyciężyła Shenay Perry 6:1, 6:4, lecz w swoim trzecim meczu przegrała z Kim Clijsters 3:6, 3:6. W US Open była rozstawiona jako dwudziesta trzecia, a w pierwszej rundzie wygrała z Barborą Záhlavovą-Strýcovą 7:5, 6:4. W następnej rundzie spotkała się po raz trzeci w Wielkim Szlemie w sezonie z Yvonne Meusburger. I tym razem zwyciężyła 4:6, 7:5, 6:0. W trzecim meczu przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 4:6.

2011[edytuj | edytuj kod]

Na Australian Open, rozstawiona z numerem osiemnastym, Rosjanka wygrała w pierwszej rundzie z Rominą Oprandi 6:3, 5:7, 8:6, natomiast w kolejnym spotkaniu przegrała z Ivetą Benešovą 3:6, 1:6. Na French Open, rozstawiona z numerem dwadzieścia pięć, wygrała w pierwszym meczu z Coco Vandeweghe 7:6(5), 6:2, natomiast w drugim spotkaniu zwyciężyła Chanelle Scheepers 6:1, 6:4. W koeljnej rundzie Rosjanka wygrała z Arantxą Rus 6:1, 6:1. W czwartym meczu przegrała z Andreą Petković 2:6, 6:2, 4:6. Na Wimbledonie została rozstawiona z numerem dwadzieścia sześć. W pierwszej rundzie Kirilenko wygrała z Albertą Brianti 6:2, 6:1, a w drugim meczu pokonała Tamarine Tanasugarn 7:5, 7:5. W trzecim pojedynku uległa Serenie Williams 3:6, 2:6. Na US Open, rozstawiona z numerem dwadzieścia pięć, wygrała z Jekatieriną Makarową 4:6, 6:1, 7:6(3), z Wierą Duszewiną 6:1, 6:2, i z Christiną McHale 6:2, 6:3. W czwartej rundzie uległa późniejszej zwyciężczyni turnieju, Samancie Stosur 2:6, 7:6(15), 3:6. Oprócz dobrych występów w turniejach wielkoszlemowych, Kirilenko w parze z Wiktoryją Azaranką wygrała turniej w Madrycie, pokonując w finale Květę Peschke i Katarinę Srebotnik 6:4, 6:3.

2012[edytuj | edytuj kod]

W 2012 roku wygrała w grze podwójnej turniej Premier Mandatory w Miami. W parze z Nadieżdą Pietrową pokonały włoski duet Sara Errani–Roberta Vinci 7:6(0), 4:6, 10-4^[1]. Podczas igrzysk w Londynie osiągnęła czwarte miejsce w grze pojedynczej. Po czterech pojedynkach wygranych bez straty seta, przegrała w półfinale z rodaczką Mariją Szarapową 2:6, 3:6, a w meczu o trzecie miejsce uległa Wiktoryi Azarance 3:6, 4:6. Razem z Nadieżdą Pietrową zdobyły brązowy medal igrzysk olimpijskich w konkurencji deblistek. W półfinale przegrały z siostrami Williams 5:7, 4:6, a w meczu o trzecie miejsce pokonały Liezel Huber i Lisę Raymond 4:6, 6:4, 6:1. W sierpniu osiągnęła finał turnieju w New Haven. Przegrała w nim z Petrą Kvitovą 6:7(9), 5:7. Razem z Pietrową osiągnęła w październiku finał rozgrywek deblowych w Moskwie. W kończących sezon Mistrzostwach WTA zdobyła razem z Pietrową tytuł deblowy, pokonując w finale Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 6:1, 6:4.

2013[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2013 Rosjanka zaczęła od turnieju w Sydney. W pierwszej rundzie wygrała z Olivią Rogowską 7:5, 6:2, a w drugim meczu uległa Sarze Errani 1:6, 1:6. Na Australian Open, rozstawiona z numerem czternastym, zwyciężyła w swoim pierwszym meczu 6:4, 6:2 z Vanią King, w następnej rundzie pokonała 7:5, 6:2 z Peng Shuai, a w kolejnym spotkaniu zwyciężyła 7:6(4), 6:3 z Yaniną Wickmayer. W czwartej rundzie uległa Serenie Williams 2:6, 0:6. Na turnieju w Pattayi awansowała do finału, w którym pokonała Sabine Lisicki 5:7, 6:1, 7:6(1). Na turnieju w Dosze skreczowała w pierwszej rundzie w spotkaniu z Jekatieriną Byczkową przy stanie 0:3.

W Indian Wells Rosjanka pokonała w ćwierćfinale Petrę Kvitovą, a w półfinale uległa Marii Szarapowej 4:6, 3:6. W Miami przegrała w trzeciej rundzie z Klárą Zakopalovą. W Monterrey ponownie awansowała do półfinału, w którym została pokonana przez Angelique Kerber 4:6, 6:2, 2:6. W Madrycie i Rzymie osiągała trzecie rundy, przegrywając odpowiednio z Sereną Williams i Sarą Errani. Podczas French Open Rosjanka awansowała do ćwierćfinału, w którym uległa Wiktoryi Azarance 6:7(3), 2:6. W Eastbourne doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim Yaninie Wickmayer 2:6, 6:1, 5:7. Na Wimbledonie uległa w pierwszej rundzie Laurze Robson 3:6, 4:6. W deblu razem z Danielą Hantuchovą poddały mecz drugiej rundy walkowerem

Kariera medialna[edytuj | edytuj kod]

W 2008 roku Marija Kirilenko została wybrana najbardziej atrakcyjną tenisistką przez czytelników The Sun^[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 2011 roku związana była z Aleksandrem Owieczkinem, rosyjskim hokeistą^[3]. 31 grudnia 2012 roku zaręczyli się^[4]. Para rozstała się w 2014 roku^[5].

25 stycznia 2015 w Moskwie zawarła związek małżeński^[6] z Aleksiejem Stiepanowem^[7]. 25 lipca 2015 ogłosiła narodziny swojego pierwszego dziecka, syna^[8].

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 12 (6-6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	22 lutego 2004	Hajdarabad	Twarda (hala)	Nicole Pratt	6:7(3), 1:6
Zwyciężczyni	1.	19 września 2005	Pekin	Twarda	Anna-Lena Grönefeld	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	2.	23 września 2007	Kolkata	Dywanowa (hala)	Marija Korytcewa	6:0, 6:2
Finalistka	2.	30 września 2007	Seul	Twarda	Venus Williams	3:6, 6:1, 4:6
Zwyciężczyni	3.	20 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Iveta Benešová	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	4.	15 czerwca 2008	Barcelona	Ceglana	María José Martínez Sánchez	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	5.	18 września 2008	Seul	Twarda	Samantha Stosur	2:6, 6:1, 6:4
Finalistka	3.	19 kwietnia 2009	Barcelona	Ceglana	Roberta Vinci	0:6, 4:6
Finalistka	4.	24 października 2010	Moskwa	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	3:6, 4:6
Finalistka	5.	12 lutego 2012	Pattaya	Twarda	Daniela Hantuchová	7:6(4), 3:6, 3:6
Finalistka	6.	26 sierpnia 2012	New Haven	Twarda	Petra Kvitová	6:7(9), 5:7
Zwyciężczyni	6.	3 lutego 2013	Pattaya	Twarda	Sabine Lisicki	5:7, 6:1, 7:6(1)

Gra podwójna 25 (12-13)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	13 czerwca 2004	Birmingham	Trawiasta	Marija Szarapowa	Lisa McShea Milagros Sequera	6:2, 6:1
Finalistka	1.	9 maja 2005	Rzym	Ceglana	Anabel Medina Garrigues	Cara Black Liezel Huber	0:6, 6:4, 1:6
Finalistka	2.	22 sierpnia 2005	New Haven	Twarda	Gisela Dulko	Lisa Raymond Samantha Stosur	2:6, 7:6(1), 1:6
Zwyciężczyni	2.	3 października 2005	Tokio	Twarda	Gisela Dulko	Shinobu Asagoe María Vento-Kabchi	7:5, 4:6, 6:3
Finalistka	3.	10 czerwca 2006	's-Hertogenbosch	Trawiasta	Ana Ivanović	Yan Zi Zheng Jie	6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni	3.	3 marca 2007	Doha	Twarda	Martina Hingis	Ágnes Szávay Vladimíra Uhlířová	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	4.	19 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Flavia Pennetta	Mervana Jugić-Salkić İpek Şenoğlu	6:4, 6:4
Finalistka	4.	3 sierpnia 2008	Montreal	Twarda	Flavia Pennetta	Cara Black Liezel Huber	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	18 sierpnia 2008	Cincinnati	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Hsieh Su-wei Jarosława Szwiedowa	6:3, 4:6, 10-8
Finalistka	5.	28 września 2008	Seul	Twarda	Wiera Duszewina	Chuang Chia-jung Hsieh Su-wei	3:6, 0:6
Finalistka	6.	22 lutego 2009	Dubaj	Twarda	Agnieszka Radwańska	Cara Black Liezel Huber	3:6, 3:6
Finalistka	7.	27 kwietnia 2009	Fez	Ceglana	Sorana Cîrstea	Alisa Klejbanowa Jekatierina Makarowa	3:6, 6:2, 8-10
Finalistka	8.	9 sierpnia 2009	Los Angeles	Twarda	Agnieszka Radwańska	Chuang Chia-jung Yan Zi	0:6, 6:4, 7-10
Zwyciężczyni	6.	24 października 2009	Moskwa	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	Marija Kondratjewa Klára Zakopalová	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	7.	8 sierpnia 2010	San Diego	Twarda	Zheng Jie	Lisa Raymond Rennae Stubbs	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	8.	15 sierpnia 2010	Cincinnati	Twarda	Wiktoryja Azaranka	Lisa Raymond Rennae Stubbs	7:6(4), 7:6(8)
Finalistka	9.	29 stycznia 2011	Australian Open	Twarda	Wiktoryja Azaranka	Gisela Dulko Flavia Pennetta	6:2, 5:7, 1:6
Zwyciężczyni	9.	7 maja 2011	Madryt	Ceglana	Wiktoryja Azaranka	Květa Peschke Katarina Srebotnik	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	10.	31 lipca 2011	Stanford	Twarda	Wiktoryja Azaranka	Liezel Huber Lisa Raymond	6:1, 6:3
Finalistka	10.	15 sierpnia 2011	Toronto	Twarda	Wiktoryja Azaranka	Liezel Huber Lisa Raymond	walkower
Zwyciężczyni	11.	31 marca 2012	Miami	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Sara Errani Roberta Vinci	7:6(0), 4:6, 10-4
Finalistka	11.	8 czerwca 2012	French Open	Ceglana	Nadieżda Pietrowa	Sara Errani Roberta Vinci	6:4, 4:6, 2:6
Finalistka	12.	23 czerwca 2012	's-Hertogenbosch	Trawiasta	Nadieżda Pietrowa	Sara Errani Roberta Vinci	4:6, 6:3, 9-11
Finalistka	13.	21 października 2012	Moskwa	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina	3:6, 6:1, 8-10
Zwyciężczyni	12.	28 października 2012	Stambuł	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	6:1, 6:4

Historia występów w Wielkim Szlemie[edytuj | edytuj kod]

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	2002	US Open	Twarda	Barbora Záhlavová	6:4, 6:4

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-31]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-31]  (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• www.mariakirilenko.com (ang.) – Oficjalna strona tenisistki