Fiat RS.14
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | średniopłat o konstrukcja mieszanej, podwozie – pływakowe |
| Załoga | 4 – 5 osób (2 pilotów, obserwator/bombardier, radiooperator/strzelec, strzelec) |
| Historia | |
| Data oblotu | maj 1939 |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Fiat A-74 RC.38 |
| Moc | 850 KM (626 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 19,54 m |
| Długość | 14,10 m |
| Wysokość | 5,63 m |
| Powierzchnia nośna | 50,00 m² |
| Masa | |
| Własna | 5470 kg |
| Startowa | 8500 kg |
| Zapas paliwa | 2950 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 390 km/h |
| Prędkość przelotowa | 330 km/h |
| Prędkość minimalna | 115 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 5,9 m/s |
| Pułap | 6300 m |
| Zasięg | 2500 km |
| Długotrwałość lotu | 8 godz. (przy prędkości przelotowej) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy Scotti kal. 12,7 mm (ruchomy) 2 karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 7,7 mm bomby o masie do 400 kg | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Fiat RS.14 (CMASA RS.14) – włoski wodnosamolot z okresu II wojny światowej
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec lat trzydziestych w wytwórni lotniczej Costruzioni Meccaniche Aeronautiche S.A. (CMASA) specjalizującej się w budowie wodnosamolotów, a należącej do koncernu FIAT opracowano nowy wodnosamolot, który miał zastąpić używane w lotnictwie włoskim samoloty CANT Z.501 Gabbiano. Samolot został opracowany przez zespół pod kierunkiem inż. Manlio Stiavelliego.
W maju 1939 roku został oblatany pierwszy prototyp samolotu, który otrzymał oznaczenie Fiat RS.14 (używana była także nazwa CMASA RS.14). W trakcie prób wykazał on dobre osiągi i dowództwo lotnictwa włoskiego samolotu tego typu z przeznaczeniem dla morskich eskadr rozpoznawczych i patrolowych.
W maju 1941 roku rozpoczęto produkcję seryjną pierwszej wersji samolotu oznaczonej jako RS.14A przeznaczonej do szkolenia załóg. Następnie w 1942 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji oznaczonej jako RS.14B przeznaczonej głównie do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych. Kolejną wersja oznaczona jako RS.14C miała uproszczoną konstrukcję i część z samolotów tej wersji przystosowano do ratownictwa morskiego. Produkcję seryjną samolotu RS.14 zakończono we wrześniu 1943 roku i łącznie wyprodukowano 185 samolotów wszystkich wersji.
W 1943 roku zbudowano prototyp wersji lądowej samolotu, który otrzymał oznaczenie AS.14. We wrześniu 1943 roku uległ on katastrofie, po tym zdarzeniu nie prowadzono dalszych badań nad tym samolotem.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Samolot RS.14 wprowadzono do eskadr lotnictwa morskiego, w grudniu 1941 roku i początkowo służyły one do szkolenia, a od lipca 1942 roku zaczęto je wprowadzać do jednostek bojowych. Wyposażono w nie pułki operujące w rejonie Morza Tyrreńskiego, Morza Jońskiego i w południowej części Adriatyku.
W momencie kapitulacji Włoch we włoskim lotnictwie morskim służyło jeszcze 39 samolotów tego typu. Część znajdująca się na północy Włoch weszła w skład lotnictwa Republiki Salo a samoloty znajdujące się na południu weszły w skład lotnictwa Aviazione Cobelligerante Italiana, które walczyło po stronie aliantów.
Po zakończeniu II wojny światowej samoloty Fiat RS.14, które nie zostały zniszczone w trakcie walk pozostały we włoskim lotnictwie morskim, gdzie pełniły służbę głównie jako samoloty łącznikowe. Ostatecznie zostały wycofane z jednostek lotniczych w 1948 roku.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Samolot Fiat RS.14 był średniopłatem o konstrukcji metalowej. Kabiny zakryte. Podwozie pływakowe. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Jankiewicz Wodnosamoloty: historia i teraźniejszość wyd. MON Warszawa 1986
- Wiesław Bączkowski Włoskie samoloty wojskowe 1936-1945 wyd. Lampart Warszawa 1999 ISBN 83-86-77600-5.
.svg)
