Fiat G.56
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Lata produkcji | 1943-1944 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | tłokowy silnik rzędowy Daimler-Benz DB-603A |
| Moc | 1750 KM (1187kW)moc startowa |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 11,85 m |
| Długość | 9,56 m |
| Wysokość | 3,13 m |
| Powierzchnia nośna | 21,11 m² |
| Masa | |
| Własna | 2900 kg |
| Startowa | 3854 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 685 km/h na 7000 m |
| Prędkość przelotowa | 537 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 860 m/min |
| Pułap | 13 400 m |
| Zasięg | 1280 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 działka Mauser MG 151/20 kal. 20 mm | |
Fiat G.56 – włoski samolot myśliwski z okresu II wojny światowej, następcą modelu Fiat G.55.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W trakcie prac nad Fiat G.55 z obliczeń wynikało, że maszyna ta będzie miała lepsze osiągi w razie zainstalowania na niej mocniejszego silnika. Pierwotnie brano pod uwagę znajdujący się w fazie opracowania silnik FIAT A.40 o planowanej mocy 2100 KM, ale prace nad nim przedłużały się[1]. W kwietniu 1943 roku pojawiła się inna możliwość, kiedy zakupiono w Niemczech silnik Daimler-Benz DB-603 o mocy 1750 KM. Aby przyśpieszyć prace, główny inżynier Giuseppe Gabrielli postanowił z jak najmniejszymi zmianami zamontować ten silnik na płatowcu Fiat G.55. Zmiany objęły przód kadłuba, łoże silnika i konstrukcję skrzydła[1], gdzie był zamontowany nowy silnik, który stał się jeszcze bardziej opływowy i dłuższy o 88 mm. Uzbrojenie miało się składać z 2 wkm 12,7 mm w kadłubie nad silnikiem i 2 działek 20 mm w skrzydłach[2]. Tak powstałą konstrukcję oznaczono jako Fiat G.56.
Budowę dwóch prototypów, oznaczonych jako ММ.536 i ММ.537, rozpoczęto w lipcu 1943 na zamówienie Ministerstwa Lotnictwa[1], ale prace uległy wstrzymaniu z chwilą kapitulacji Włoch 8 września 1943 roku. Prace kontynuowano od października 1943 roku już pod kierownictwem Niemców. Pierwszy prototyp G.56 (MM.536) został oblatany 28 marca 1944[2][1]. Testy wykazały, że maszyna jest mniej zwrotna od Fiat G.55 oraz jest lepsza od niemieckich myśliwców Messerschmitt Bf 109 i Focke-Wulf Fw 190[1]. Prace nad maszyną przerwało bombardowanie zakładów 25 kwietnia 1944 roku, kiedy został uszkodzony pierwszy prototyp[2].
Drugi prototyp został ukończony w lecie 1944 roku. Różnił się od pierwszego śmigłem VDM o średnicy 3,05 m. Był przeznaczony do testów uzbrojenia, w tym działek 30 mm. Wykonał kilka lotów i we wrześniu 1944 roku Niemcy nakazali zaprzestać wszelkich prac nad całym projektem G.56, jak też G.55. Po wojnie drugi prototyp był wykorzystywany do testów silników Isotta Frascini "Delta" RC.40, Rolls-Royce "Merlin", Packard Merlin V-1650-7 i Daimler-Benz DB-605[2].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy wolnonośny dolnopłat z klasycznym wolnonośny usterzeniem, o konstrukcji metalowej, zakrytą kabiną i wciąganym podwoziem z kółkiem ogonowym. Napęd stanowi jeden 12-cylindrowy silnik rzędowy w układzie odwróconego V, chłodzony cieczą Daimler-Benz DB 603A. Uzbrojenie złożone z trzech działek kal 20 mm zostało umieszczone: jedno działo w kadłubie strzelające przez wał śmigła z zapasem 250 pocisków i 2 działka w skrzydłach z zapasem po 200 pocisków na każde.
.svg)
