David Wheaton
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 czerwca 1969 |
| Wzrost | 193 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1988 |
| Zakończenie kariery | 2001 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 12 (22 lipca 1991) |
| Australian Open | QF (1990) |
| Roland Garros | 3R (1995) |
| Wimbledon | SF (1991) |
| US Open | QF (1990) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 24 (24 czerwca 1991) |
| Australian Open | F (1991) |
| Roland Garros | SF (1995) |
| Wimbledon | 2R (1990, 1993) |
| US Open | F (1990) |
| Strona internetowa | |
David Wheaton (ur. 2 czerwca 1969 w Minneapolis) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zaczął grać w tenisa mając cztery lata. Trenował u Nicka Bolletieriego z Jimem Courierem i Andre Agassim.
W cyklu juniorów został mistrzem US Open 1987 w grze pojedynczej chłopców, po zwycięstwie w finale z Andriejem Czerkasowem 7:5, 6:0.
Zawodowym tenisistą Wheaton był w latach 1987–2001. W roku 1990 został ćwierćfinalistą Australian Open i US Open. Rok później osiągnął półfinał Wimbledonu. W grudniu 1991 w Monachium wygrał Puchar Wielkiego Szlema po pokonaniu 7:5, 6:2, 6:4 w finale Michaela Changa. W sumie w przeciągu całej kariery wygrał 3 turnieje rangi ATP World Tour oraz osiągnął 4 finały.
W grze podwójnej Amerykanin został triumfatorem 3 imprez ATP World Tour oraz uczestnikiem 12 finałów. W 1990 roku przegrał finał US Open tworząc parę z Paulem Annacone. Amerykanie w finale nie sprostali Piterowi Aldrichowi i Daniemu Visserowi. W sezonie 1991 Wheaton został finalistą Australian Open wspólnie z Patrickiem McEnroe w decydującym meczu ulegając parze Scott Davis–David Pate.
W marcu 1993 roku zagrał w Pucharze Davisa w rywalizacji 1 rundy grupy światowej przeciwko Australii, najpierw przegrywając z Toddem Woodbridge, a potem wygrywając z Wallym Masurem.
Ofensywny zawodnik, lubujący się w graniu half–wolejów. Zawsze występował w czapce lub opasce (swego czasu w barwach USA).
Najwyżej w rankingu ATP World Tour singlistów zajmował 12. miejsce (22 lipca 1991), a w rankingu deblistów 24. miejsce (24 czerwca 1991).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 maja 1990 | Kiawah Island | Ceglana |  Mark Kaplan | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 24 marca 1991 | Miami | Twarda |  Jim Courier | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 16 czerwca 1991 | Londyn | Trawiasta |  Stefan Edberg | 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 22 grudnia 1991 | Monachium | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 7:5, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 3. | 16 maja 1993 | Delray Beach | Twarda | Todd Martin | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 10 lipca 1994 | Newport | Trawiasta |  Todd Woodbridge | 6:4, 3:6, 7:6(5) |
| Finalista | 4. | 16 lipca 1995 | Newport | Trawiasta |  David Prinosil | 6:7(3), 7:5, 2:6 |
Gra podwójna (3–12)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 29 lipca 1990 | Toronto | Twarda | Paul Annacone | Broderick Dyke Peter Lundgren | 6:1, 7:6 |
| Finalista | 1. | 9 września 1990 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Paul Annacone | Pieter Aldrich Danie Visser | 2:6, 6:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 27 stycznia 1991 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Patrick McEnroe | Scott Davis David Pate | 7:6, 6:7, 3:6, 5:7 |
| Finalista | 3. | 19 maja 1991 | Umag | Ceglana | Richey Reneberg |  Gilad Blum Javier Sánchez | 6:7, 6:2, 1:6 |
| Finalista | 4. | 12 lipca 1992 | Newport | Trawiasta | Paul Annacone | Royce Deppe David Rikl | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 9 sierpnia 1992 | Los Angeles | Twarda | Francisco Montana | Patrick Galbraith Jim Pugh | 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 18 kwietnia 1993 | Hongkong | Twarda | Todd Woodbridge | Sandon Stolle Jason Stoltenberg | 6:1, 6:3 |
| Finalista | 6. | 10 lipca 1994 | Newport | Trawiasta | Kent Kinnear |  Alex Antonitsch Greg Rusedski | 4:6, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 7. | 23 kwietnia 1995 | Nicea | Ceglana | Luke Jensen | Cyril Suk Daniel Vacek | 6:3, 6:7, 6:7 |
| Finalista | 8. | 15 października 1995 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Kent Kinnear | Jim Grabb Jared Palmer | 4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 3. | 5 maja 1996 | Atlanta | Ceglana | Christo Van Rensburg | Bill Behrens Matt Lucena | 7:6, 6:2 |
| Finalista | 9. | 12 maja 1996 | Pinehurst | Ceglana | Ken Flach | Pat Cash Patrick Rafter | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 10. | 8 marca 1998 | Scottsdale | Twarda | Kent Kinnear | Michael Tebbutt Cyril Suk | 6:4, 1:6, 6:7 |
| Finalista | 11. | 11 kwietnia 1999 | Hongkong | Twarda | Andre Agassi | James Greenhalgh Grant Silcock | walkower |
| Finalista | 12. | 17 czerwca 2001 | Londyn | Trawiasta |  Eric Taino | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:3, 1:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).