David Macpherson
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 lipca 1967 |
| Wzrost | 175 cm |
| Gra | leworęczny |
| Status profesjonalny | 1985 |
| Zakończenie kariery | 2002 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 293 (5 marca 1990) |
| Australian Open | 2R (1987) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 11 (2 listopada 1992) |
| Australian Open | SF (1998) |
| Roland Garros | 3R (1991, 1996, 1998) |
| Wimbledon | QF (1998, 2002) |
| US Open | QF (1991, 1996, 2000) |
David Macpherson (ur. 3 lipca 1967 w Launceston) – australijski tenisista i trener tenisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Występując jeszcze jako junior wygrał w 1985 roku juniorski turniej Australian Open w grze podwójnej wspólnie z Brettem Custerem, a w 1983 roku był finalistą US Open.
Jako zawodowy tenisista Macpherson występował w latach 1985–2002.
W grze podwójnej wygrał 16 turniejów z rangi ATP World Tour, począwszy od 1990 roku w Toronto (z Patrickem Galbraithem), a kończąc w 2003 roku w Newport (z Jordanem Kerrem). Ponadto był uczestnikiem 13 finałów deblowych. W zawodach wielkoszlemowych najlepszy wynik ustanowił w 1998 roku podczas Australian Open, gdzie startował z Davidem Wheatonem. Spotkanie o udział w finale przegrał z Toddem Woodbridge’em i Markiem Woodforde’em.
W rankingu gry pojedynczej Macpherson najwyżej był na 293. miejscu (5 marca 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (2 listopada 1992).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (16–13)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 18 lutego 1990 | Toronto | Dywanowa (hala) |  Patrick Galbraith |  Neil Broad Kevin Curren | 2:6, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 1. | 3 marca 1991 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Steve DeVries | Patrick Galbraith Anders Järryd | 6:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 20 października 1991 | Lyon | Dywanowa (hala) | Steve DeVries |  Tom Nijssen Cyril Suk | 6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 9 lutego 1992 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Neil Broad |  Sergio Casal Emilio Sánchez | 5:7, 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 8 marca 1992 | Indian Wells | Twarda | Steve DeVries | Kent Kinnear Sven Salumaa | 4:6, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 3 maja 1992 | Atlanta | Ceglana | Steve DeVries | Mark Keil Dave Randall | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 10 maja 1992 | Charlotte | Ceglana | Steve DeVries | Bret Garnett Jared Palmer | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 6. | 21 czerwca 1992 | Manchester | Trawiasta | Patrick Galbraith | Jeremy Bates Laurie Warder | 4:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 4 października 1992 | Brisbane | Twarda (hala) | Steve DeVries | Patrick McEnroe Jonathan Stark | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 3. | 1 listopada 1992 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Steve DeVries | Mark Woodforde Todd Woodbridge | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 21 lutego 1993 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Steve DeVries | Mark Kratzmann Wally Masur | 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 8. | 18 kwietnia 1993 | Nicea | Ceglana | Laurie Warder | Shelby Cannon Scott Melville | 3:4 krecz |
| Finalista | 5. | 22 sierpnia 1993 | New Haven | Twarda | Steve DeVries | Cyril Suk Daniel Vacek | 3:6, 6:7 |
| Finalista | 6. | 15 stycznia 1995 | Sydney | Twarda | Trevor Kronemann | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 5 marca 1995 | Scottsdale | Twarda | Trevor Kronemann |  Luis Lobo Javier Sánchez | 4:6, 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 16 kwietnia 1995 | Barcelona | Ceglana | Trevor Kronemann |  Goran Ivanišević Andrea Gaudenzi | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 7 maja 1995 | Monachium | Ceglana | Trevor Kronemann | Luis Lobo Javier Sánchez | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 18 lutego 1996 | San José | Twarda (hala) | Trevor Kronemann | Richey Reneberg Jonathan Stark | 6:4, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 7. | 14 lipca 1996 | Gstaad | Ceglana | Trevor Kronemann | Jiří Novák Pavel Vízner | 6:4, 6:7, 6:7 |
| Finalista | 8. | 22 czerwca 1997 | Rosmalen | Trawiasta | Trevor Kronemann | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 4:6, 5:7 |
| Finalista | 9. | 13 lipca 1997 | Gstaad | Ceglana | Trevor Kronemann |  Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek | 6:4, 6:7, 3:6 |
| Finalista | 10. | 1 marca 1998 | Filadelfia | Twarda (hala) | Richey Reneberg | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:7, 7:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 13. | 24 maja 1998 | Sankt Pölten | Ceglana | Jim Grabb |  David Adams Wayne Black | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 11. | 12 marca 2000 | Scottsdale | Twarda | Patrick Galbraith | Jared Palmer Richey Reneberg | 3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 7 stycznia 2001 | Adelaide | Twarda | Grant Stafford | Wayne Arthurs Todd Woodbridge | 6:7(5), 6:4, 6:4 |
| Finalista | 12. | 15 kwietnia 2001 | Casablanca | Ceglana | Pablo Albano | Michael Hill Jeff Tarango | 6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 13. | 29 kwietnia 2001 | Atlanta | Ceglana | Rick Leach |  Mahesh Bhupathi Leander Paes | 3:6, 6:7(7) |
| Zwycięzca | 15. | 7 października 2001 | Tokio | Twarda | Rick Leach | Paul Hanley Nathan Healey | 1:6, 7:6(6), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 16. | 13 lipca 2003 | Newport | Trawiasta | Jordan Kerr |  Julian Knowle Jürgen Melzer | 7:6(4), 6:3 |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
W latach 2005–2016 był szkoleniowcem amerykańskich bliźniaków, Boba i Mike’a Bryanów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brad Kaller: BRYAN BROTHERS NOT READY TO RETIRE, WANT TO 'GO OUT WITH A BANG'. tennis.com, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).