Tom Nijssen
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1964 |
| Wzrost | 175 cm |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 1984 |
| Zakończenie kariery | 1998 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 87 (17 kwietnia 1989) |
| Australian Open | 3R (1989) |
| Roland Garros | 1R (1986, 1987, 1989) |
| Wimbledon | 2R (1989) |
| US Open | 1R (1989) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 11 |
| Najwyżej w rankingu | 10 (11 maja 1992) |
| Australian Open | QF (1992, 1994) |
| Roland Garros | QF (1991) |
| Wimbledon | QF (1994) |
| US Open | QF (1994) |
Tom Nijssen (ur. 1 października 1964 w Maastricht) − holenderski tenisista, zwycięzca French Open 1989 i US Open 1991 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Nijssen występował w gronie tenisistów profesjonalnych w latach 1984−1998.
Sukcesy odnosił głównie jako deblista osiągając 25 finałów turniejów ATP World Tour, z czego 11 wygrał. Największe sukcesy odnosił w latach 1991−1994, kiedy tworzył duet z Cyrilem Sukiem. Holendersko−czeski debel czterokrotnie w tym czasie zakwalifikował się do deblowego ATP World Tour World Championships (dla ośmiu najlepszych par świata). Nijssen i Suk przegrali wszystkie mecze (12 porażek w czterech edycjach), za każdym razem odpadając po etapie meczów grupowych. Pięciokrotnie byli w ćwierćfinałach turniejów wielkoszlemowych (1991 French Open, 1992 Australian Open, 1994 Australian Open, Wimbledon i US Open).
Wraz z rodaczką Manon Bollegraf odniósł 2 zwycięstwa wielkoszlemowe w mikście. Sukcesy te miały miejsce w 1989 roku podczas French Open i 1991 roku na US Open. W 1993 roku był również finalistą z Bollegraf na Wimbledonie.
Na przełomie lat 80. i 90. Nijssen łączył występy deblowe z grą pojedynczą. W 1989 roku był m.in. w 3 rundzie Australian Open (pokonał Slobodana Živojinovicia, przegrał z Goranem Ivaniševiciem), 4 rundzie w Miami, półfinale turnieju we Frankfurcie, ćwierćfinale w Birmingham. Ćwierćfinały turniejowe osiągnął ponadto w 1987 roku w Bostonie i Hongkongu oraz w 1993 roku w Bolzano. Ostatni raz w grze pojedynczej w turnieju zawodowym Nijssen wystąpił w 1995 roku.
W latach 1986−1990 Nijssen bronił barw narodowych w Pucharze Davisa. Bilans jego występów w tych rozgrywkach wynosi 8 zwycięstw i 9 porażek. W 1989 roku przyczynił się do awansu Holandii do najwyższej klasy rozgrywkowej Pucharu Davisa - grupy światowej, zdobywając w meczu z Indonezją 2 punkty singlowe i punkt deblowy wspólnie z Michielem Schapersem.
W rankingu gry pojedynczej Nijssen najwyżej był na 87. miejscu (17 kwietnia 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (11 maja 1992).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (2–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 czerwca 1989 | French Open, Paryż | Ceglana |  Manon Bollegraf |  Arantxa Sánchez Vicario Horacio de la Peña | 6:3, 6:7, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 7 września 1991 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Manon Bollegraf | Arantxa Sánchez Vicario Emilio Sánchez | 6:2, 7:6 |
| Finalista | 1. | 4 lipca 1993 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Manon Bollegraf |  Martina Navrátilová Mark Woodforde | 3:6, 4:6 |
Gra podwójna (11–14)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 sierpnia 1986 | Hilversum | Ceglana | Johan Vekemans |  Miloslav Mečíř Tomáš Šmíd | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 21 czerwca 1987 | Ateny | Ceglana | Jaroslav Navrátil |  Tore Meinecke Ricki Osterthun | 2:6, 6:3, 2:6 |
| Finalista | 3. | 2 sierpnia 1987 | Hilversum | Ceglana | Jaroslav Navrátil |  Wojciech Fibak Miloslav Mečíř | 6:7, 7:5, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 26 października 1987 | Tokio | Dywanowa (hala) | Broderick Dyke | Sammy Giammalva Jr. Jim Grabb | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 28 lutego 1988 | Metz | Dywanowa (hala) | Jaroslav Navrátil | Rill Baxter Nduka Odizor | 6:2, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 16 października 1988 | Tuluza | Twarda (hala) | Ricki Osterthun |  Mansur Bahrami Guy Forget | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 4. | 23 października 1988 | Frankfurt | Dywanowa (hala) |  Jeremy Bates | Rüdiger Haas Goran Ivanišević | 6:1, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 27 listopada 1988 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Wally Masur | John Fitzgerald Tomáš Šmíd | 7:5, 7:6 |
| Finalista | 5. | 12 lutego 1990 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Udo Riglewski |  Omar Camporese Diego Nargiso | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 25 lutego 1990 | Stuttgart | Dywanowa (hala) |  Michael Mortensen |  Jakob Hlasek Guy Forget | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 7. | 10 lutego 1991 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Omar Camporese Goran Ivanišević | 4:6, 6:7 |
| Finalista | 8. | 7 kwietnia 1991 | Estoril | Ceglana | Cyril Suk | Paul Haarhuis Mark Koevermans | 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 6 października 1991 | Tuluza | Twarda (hala) | Cyril Suk | Jeremy Bates Kevin Curren | 4:6, 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 6. | 20 października 1991 | Lyon | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Steve DeVries David Macpherson | 7:6, 6:3 |
| Finalista | 9. | 27 października 1991 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | John Fitzgerald Anders Järryd | 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 7. | 23 lutego 1992 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:3, 6:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 4 października 1992 | Bazylea | Twarda (hala) | Cyril Suk | Karel Nováček David Rikl | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 18 października 1992 | Bolzano | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Anders Järryd Bent-Ove Pedersen | 5:7, 2:6 |
| Finalista | 11. | 14 lutego 1993 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Mark Kratzmann Wally Masur | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 25 lipca 1993 | Stuttgart | Ceglana | Cyril Suk |  Gary Muller Piet Norval | 7:6, 6:3 |
| Finalista | 12. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Cyril Suk |  Byron Black Jonathan Stark | 6:4, 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 10. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Cyril Suk | Alex O’Brien Jonathan Stark | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 13 lutego 1994 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Hendrik Jan Davids Piet Norval | 4:6, 7:6, 7:6 |
| Finalista | 13. | 14 kwietnia 1996 | Estoril | Ceglana | Greg Van Emburgh | Tomás Carbonell Francisco Roig | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 14. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Jeff Tarango | Patrick Galbraith Brett Steven | 4:6, 2:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-05] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-05] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-05] (ang.).