China Open 2011

China Open
Liczba uczestników	40
Miejsce	Uniwersytet Pekiński, Pekin
Zwycięzca	Judd Trump
II miejsce	Mark Selby
Najwyższy break	142 Robert Milkins
Rozegrane mecze	39

China Open 2011 – siódmy turniej rankingowy sezonu snookerowego 2010/2011. W dniach 28 marca – 3 kwietnia 2011 roku miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Uniwersytetu Pekińskiego w Pekinie (Chiny).

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Walijczyk Mark J. Williams, który przegrał 4-5 w pierwszej rundzie turnieju z reprezentantem Anglii Stephenem Lee^[1].

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

^[2] ^[3]

Zwycięzca: 60 000 £
II Miejsce: 30 000 £
Półfinalista: 15 000 £
Ćwierćfinalista: 8000 £

Ostatnia 16-ka: 5925 £
Ostatnia 32-ka: 4000 £
Ostatnia 48-ka: 2200 £
Ostatnia 64-ka: 1500 £

Najwyższy break turnieju: 2000 £
Maksymalny break: nie przewidziano

Najwyższy break eliminacji: 400 £
Maksymalny break w eliminacjach: nie przewidziano

Łączna pula nagród: 325 000 £

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

Sędziowie[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

Matthew Stevens w przegranym meczu 0-5 ze Stephenem Hendrym zdobył 9 punktów, co jest rekordem najmniejszej ilości zdobytych punktów w meczu do 5 wygranych w telewizyjnym turnieju^[4]
Judd Trump po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rankingowego^[5].

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja będzie uzupełniana w trakcie trwania turnieju

Runda dzikich kart[edytuj | edytuj kod]

Mecze dzikiej rundy zostały rozegrane 28 i 29 marca w Pekinie^[6]^[7]^[8].

Mecz		Wynik
WC1	Kurt Maflin	5–3	Cao Yupeng
WC2	Marcus Campbell	5–3	Mei Xiwen
WC3	Robert Milkins	5–1	Rouzi Maimaiti
WC4^[9]^[10]	Jimmy White	w/d–w/o	Tian Pengfei
WC5	Nigel Bond	5–3	Jin Long
WC6	Ken Doherty	1–5	Li Hang
WC7	Joe Perry	5–2	Li Yan
WC8	Gerard Greene	5–2	Yu Delu

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

^[6]^[8]

Runda 1 (Do 5 frejmów)			Runda 2 (Do 5 frejmów)			Ćwierćfinały (Do 5 frejmów)			Półfinały (Do 6 frejmów)			Finał (Do 10 frejmów)

	Mark J. Williams	4
	Stephen Lee	5
				Stephen Lee	5

				Ryan Day	2
	Ronnie O’Sullivan	2

	Ryan Day	5
							Stephen Lee	2

							Ding Junhui	5
	Stephen Hendry	5

	Matthew Stevens	0
				Stephen Hendry	2

				Ding Junhui	5
	Ding Junhui	5

	Kurt Maflin	4
										Ding Junhui	3

										Mark Selby	6
	Ali Carter	5

	Stuart Bingham	1
				Ali Carter	5

				Marcus Campbell	3
	Mark Allen	4

	Marcus Campbell	5
							Ali Carter	1

							Mark Selby	5
	Jamie Cope	3

	Robert Milkins	5
				Robert Milkins	1

				Mark Selby	5
	Mark Selby	5

	Tian Pengfei	3
													Mark Selby	8

													Judd Trump	10
	John Higgins	5

	Nigel Bond	3
				John Higgins	5

				Ricky Walden	2
	Ricky Walden	5

	Martin Gould	4
							John Higgins	2

							Shaun Murphy	5
	Graeme Dott	4

	Li Hang	5
				Li Hang	4

				Shaun Murphy	5
	Shaun Murphy	5

	Joe Perry	3
										Shaun Murphy	1

										Judd Trump	6
	Stephen Maguire	3

	Mark Davis	5
				Mark Davis	2

				Judd Trump	5
	Marco Fu	3

	Judd Trump	5
							Judd Trump	5

							Peter Ebdon	3
	Peter Ebdon	5

	Gerard Greene	2
				Peter Ebdon	5

				Neil Robertson	1
	Neil Robertson	5

	Barry Hawkins	1

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 10 frame’ów Uniwersytet Pekiński, Pekin, Sędzia: Leo Scullion
Mark Selby	8 – 10	Judd Trump
Sesja południowa: 0–104 (104), 101–21 (88), 46–76, 0–104 (104), 90–34 (90), 53–69 (53 Selby, 55 Trump), 39–67 (61), 66–65 (62 Selby) Sesja wieczorna: 49–89 (68), 132–0 (132), 66–0 (66), 0–113 (113), 134–0 (134), 40–73, 124–7 (124), 84–31, 49–60 (57), 41–57 (57)
134	Najwyższy break	113
3	Breaki stupunktowe	3
8	Breaki 50-punktowe	7

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego[edytuj | edytuj kod]

^[11]^[12]

Snookerzysta	Breaki
Robert Milkins	142, 114
Mark Selby	139, 134, 132, 131, 130, 125, 129, 102
Nigel Bond	138
Mark Williams	137, 113, 104, 100
Mark Davis	137
Ding Junhui	134, 133, 120, 117
Li Hang	133, 117
Judd Trump	130, 113, 104, 104
Barry Hawkins	128
Neil Robertson	124
Ronnie O’Sullivan	123
Yu Delu	117
Shaun Murphy	108
John Higgins	107
Joe Perry	106
Kurt Maflin	103
Tian Pengfei	101
Stephen Hendry	100
Ryan Day	100

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	16	50%
Szkocja	5	15,61%
Walia	3	9,37%
Chiny	3	9,37%
Irlandia Północna	2	6,26%
Australia	1	3,13%
Hongkong	1	3,13%
Norwegia	1	3,13%

Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 9
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 7
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 123 (144)
Średnia liczba partii w meczu: 7,69
Najwyższe zwycięstwo: 5-0
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 4

Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	9	56,25%
Szkocja	3	18,75%
Chiny	2	12,5%
Walia	1	6,25%
Australia	1	6,25%

Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 9
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 7
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 57 (72)
Średnia liczba partii w meczu: 7,12
Najwyższe zwycięstwo: 5-1
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	6	75%
Szkocja	1	12,50%
Chiny	1	12,50%

Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
Średnia liczba partii w meczu: 7,00
Najwyższe zwycięstwo: 5-1
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	3	75,00%
	Chiny	1	25,00%

Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 16 (22)
Średnia liczba partii w meczu: 8,00
Najwyższe zwycięstwo: 6-1
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacyjne do turnieju China Open odbędą się w dniach 24 – 27 lutego 2011 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłonią one 16 zawodników, którzy zostaną rozstawieni do turnieju zasadniczego.

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

^[13]^[14]

Runda 1^[15] Do 5 frame’ów			Runda 2^[16] Do 5 frame’ów			Runda 3^[17] Do 5 frame’ów			Runda 4^[18] Do 5 frame’ów

	Patrick Wallace	2		Alfred Burden	5		Matthew Selt	4		Stephen Lee	5
	Zhang Anda	5		Zhang Anda	1		Alfie Burden	5		Alfie Burden	4

	Liu Song	5		Adrian Gunnell	0		Tom Ford	5		Ryan Day	5
	Noppon Saengkham	1		Liu Song	5		Liu Song	3		Tom Ford	1

	Xiao Guodong	5		Joe Jogia	5		Anthony Hamilton	5		Matthew Stevens	5
	Dermot McGlinchey	2		Xiao Guodong	2		Joe Jogia	0		Anthony Hamilton	1

	Simon Bedford	2		Jack Lisowski	4		Dave Harold	1		Mark King	1
	Kurt Maflin	5		Kurt Maflin	5		Kurt Maflin	5		Kurt Maflin	5

	Andrew Pagett	2		Jimmy Robertson	3		Mark Joyce	5		Stuart Bingham	5
	Joe Delaney	5		Joe Delaney	5		Joe Delaney	1		Mark Joyce	2

	Liam Highfield	5		Barry Pinches	5		Rory McLeod	5		Marcus Campbell	5
	Jamie O’Neill	2		Liam Highfield	3		Barry Pinches	2		Rory McLeod	3

	David Morris	4		Ian McCulloch	0		Robert Milkins	5		Andrew Higginson	2
	David Gilbert	5		David Gilbert	5		David Gilbert	4		Robert Milkins	5

	Liu Chuang	5		Jimmy White	5		Peter Lines	3		Dominic Dale	2
	Jak Jones	3		Liu Chuang	3		Jimmy White	5		Jimmy White	5

	Igor Figueiredo	2		Bjorn Haneveer	5		Nigel Bond	5		Liang Wenbo	3
	Kuldesh Johal	5		Kuldesh Johal	3		Bjorn Haneveer	4		Nigel Bond	5

	James McBain	w/o		Jamie Jones	2		Mike Dunn	5		Martin Gould	5
				James McBain	5		James McBain	2		Mike Dunn	2

	T. Thirapongpaiboon	1		Andy Hicks	1		Tony Drago	2		Ken Doherty	5
	Issara Kachaiwong	5		Issara Kachaiwong	5		Issara Kachaiwong	5		Issara Kachaiwong	0

	Kyren Wilson	w/o		Rod Lawler	5		Michael Holt	3		Joe Perry	5
				Kyren Wilson	1		Rod Lawler	5		Rod Lawler	2

	James Wattana	5		Stuart Pettman	2		Steve Davis	4		Mark Davis	3
	Justin Astley	2		James Wattana	5		James Wattana	5		James Wattana	5

	Ben Woollaston	5		Anthony McGill	0		Jamie Burnett	3		Judd Trump	5
	Reanne Evans	1		Ben Woollaston	5		Ben Woollaston	5		Ben Woollaston	1

	Paul Davison	5		Matthew Couch	5		Fergal O’Brien	5		Gerard Greene	5
	Adam Wicheard	3		Paul Davison	4		Matthew Couch	3		Fergal O’Brien	2

	Michael White	5		Joe Swail	5		Alan McManus	3		Barry Hawkins	5
	Michael Judge	3		Michael White	3		Joe Swail	5		Joe Swail	2

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

^[11]^[19]

Snookerzysta	Breaki
Kurt Maflin	140, 117, 115, 103
Jimmy Robertson	138
Tony Drago	137
Stuart Pettman	136
Mark King	134
Ben Woollaston	130
Dominic Dale	120
Martin Gould	120
Jack Lisowski	116, 106
David Gilbert	112, 101
Judd Trump	109
Robert Milkins	107
Jamie Burnett	107
Matthew Couch	105
Ken Doherty	105
Anthony Hamilton	102

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ eurosport.pl: Cztery setki? Wciąż mało! Williams przegrywa z Lee. [dostęp 2011-02-29]. (pol.).
↑ worldsnooker.com: Prize Money. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
↑ snookerworld.pl: Nagrody i punkty na China Open 2011. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).
↑ Hendry storms into last 16 in Beijing. wordsnooker.com. [dostęp 2011-04-02]. (ang.).
↑ Trump awansuje do finału i szesnastki rankingu!. eurosport.pl. [dostęp 2011-04-02]. (pol.).
↑ ^a ^b Bank of Beijing China Open. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
↑ China Open 2011 – Final Stages. global-snooker.com. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
↑ ^a ^b Bank of Beijing China Open. WWW Snooker. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
↑ Whirlwind out of China Open. World Snooker, 27 marca 2011. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
↑ Jimmy White withdraws from China Open. The Snooker Forum. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
↑ ^a ^b snookerworld.pl: Breaki 100 punktowe kwalifikacji i fazy zasadniczej. [dostęp 2011-02-26]. (pol.).
↑ Breaki 100 punktowe fazy zasadniczej. World Snooker Data. [dostęp 2011-03-30]. (ang.).
↑ WWW Snoker: Wyniki kwalifikacji China Open 2011. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
↑ snookerworld.pl: Wyniki kwalifikacji China Open 2011. [dostęp 2011-02-26]. (pol.).
↑ 147.pl: China Open – kwalifikacje. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).
↑ 147.pl: Kwalifikacje China Open – dzień drugi. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).
↑ 147.pl: Sobota – trzeci dzień kwalifikacji China Open. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).
↑ 147.pl: Kto pojedzie do Pekinu?. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).
↑ global-snooker.com: Breaki 100 punktowe fazy kwalifikacyjnej. [dostęp 2011-02-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] urosport.pl: Cztery setki? Wciąż mało! Williams przegrywa z Lee. [dostęp 2011-02-29]. (pol.).

[prize-2] worldsnooker.com: Prize Money. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).

[prizepl-3] snookerworld.pl: Nagrody i punkty na China Open 2011. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).

[Stevens-4] Hendry storms into last 16 in Beijing. wordsnooker.com. [dostęp 2011-04-02]. (ang.).

[5] Trump awansuje do finału i szesnastki rankingu!. eurosport.pl. [dostęp 2011-04-02]. (pol.).

[bankchina-6] Bank of Beijing China Open. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).

[chopen2011-7] China Open 2011 – Final Stages. global-snooker.com. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).

[wwwsnooker-8] Bank of Beijing China Open. WWW Snooker. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).

[9] Whirlwind out of China Open. World Snooker, 27 marca 2011. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).

[10] Jimmy White withdraws from China Open. The Snooker Forum. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).

[breakikwal-11] snookerworld.pl: Breaki 100 punktowe kwalifikacji i fazy zasadniczej. [dostęp 2011-02-26]. (pol.).

[breakizas1-12] Breaki 100 punktowe fazy zasadniczej. World Snooker Data. [dostęp 2011-03-30]. (ang.).

[kwalifikacje-13] WWW Snoker: Wyniki kwalifikacji China Open 2011. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).

[kwalifikacjepl-14] snookerworld.pl: Wyniki kwalifikacji China Open 2011. [dostęp 2011-02-26]. (pol.).

[r1-15] 147.pl: China Open – kwalifikacje. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).

[r2-16] 147.pl: Kwalifikacje China Open – dzień drugi. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).

[r3-17] 147.pl: Sobota – trzeci dzień kwalifikacji China Open. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).

[r4-18] 147.pl: Kto pojedzie do Pekinu?. [dostęp 2011-03-03]. (pol.).

[19] -snooker.com: Breaki 100 punktowe fazy kwalifikacyjnej. [dostęp 2011-02-26]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

Turnieje rankingowe	Shanghai Masters World Open UK Championship German Masters Welsh Open China Open Mistrzostwa świata
Turnieje PTC	PTC 1 PTC 2 PTC 3 PTC 4 EPTC 1 EPTC 2 PTC 5 PTC 6 EPTC 3 EPTC 4 EPTC 5 EPTC 6 PTC Finał
Inne ważne turnieje	Wuxi Classic Beijing International Challenge Premier League Snooker World Seniors Championship Masters Championship League Shoot-Out