Jack Lisowski

Jack Lisowski
Ilustracja
Pseudonim

Jackpot

Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1991
Cheltenham

Gra zawodowa

od 2010

Najwyższy ranking

10 (Marzec 2021, Maj 2022)

Bieżący ranking 12 (stan na 2023-10-30 aktualizacja)
Najwyższy break

147 (kwalifikacje do UK Championship 2012)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jack Lisowski (ur. 25 czerwca 1991 w Cheltenham, Anglia) – angielski snookerzysta pochodzenia ukraińskiego[1]. Plasuje się na 27. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 300[2].

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku w turnieju Junior Pot Black zajął 2. miejsce, przegrywając w finale z Mitchellem Mannem[3].

W sezonie 2008/2009 zajął 2. miejsce w szóstym turnieju z cyklu International Open Series przegrywając w finale z Xiao Guodongiem. Ostatecznie w rankingu PIOS na koniec sezonu zajął 23. miejsce.

W 2009 roku został nagrodzony stypendium Paul Hunter Scholarship, co dało mu możliwość ćwiczeń w World Snooker Academy w Sheffield.

W sezonie 2009/2010 wygrał pierwszy i ósmy turniej z cyklu International Open Series i na koniec sezonu zajął pierwsze miejsce w rankingu PIOS.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jack Lisowski do grona profesjonalistów dołączył w 2010 roku dzięki zajęciu pierwszego miejsca w rankingu PIOS w sezonie 2009/2010[4].

Pierwszy sezon jako zawodowiec – 2010/2011[edytuj | edytuj kod]

W kwalifikacjach do Shanghai Masters 2010 przegrał już w pierwszej rundzie z Jamesem McBainem 3-5.

Kwalifikacje do Welsh Open 2011 przeszedł bez większych problemów[5][6]. Dzięki swojej pozycji w rankingu mógł zacząć turniej dopiero od drugiej rundy kwalifikacji. Najpierw pokonał Liama Highfielda (4-1), aby w następnym meczu jeszcze łatwiej uporać się z doświadczonym Fergalem O’Brienem (4-0). Problem pojawił się w ostatniej rundzie, wraz z długim i ciężkim pojedynkiem z Martinem Gouldem, który jednak rozstrzygnął w ostatnim frejmie na swoją korzyść.

W fazie zasadniczej natrafił na najlepszego zawodnika ostatnich lat Johna Higginsa. Higgins nie spodziewał się tak trudnego pojedynku. Podobnie jak w ostatnim pojedynku w kwalifikacjach potrzebne było aż 7 frejmów i mało brakowało, aby Szkot przegrał ten mecz. Ostateczny wynik to 4-3 dla Higginsa.

Najlepszy występ w sezonie 2010/2011 Lisowski zaliczył podczas trzeciego turnieju serii Players Tour Championship, gdzie wygrał 6 kolejnych pojedynków, w tym odniósł bardzo cenne zwycięstwo nad Markiem Selby, by dopiero w finale ulec gładko 0-4 Tomowi Fordowi.

Na początku maja 2011 odebrał nagrodę dla najlepszego debiutanta sezonu, który zakończył na 52. pozycji listy rankingowej[7].

Pozostałe sezony[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012/2013 największym sukcesem było pierwsze w karierze dojście do ćwierćfinału dużego turnieju rankingowego (było to China Open 2013). Osiągnięcie to udało mu się powtórzyć dopiero 4 lata później, w Gibraltarze. W październiku w Shanghai Masters 2017 doszedł do półfinału. W następnym roku ponownie znalazł się w ćwierćfinale, w turniejach English Open i China Open[8].

Sezon 2018/2019 rozpoczął od pierwszego udziału w finale turnieju rankingowego – w Riga Masters musiał uznać wyższość Neila Robertsona, który zwyciężył 5-2[9]. Potem regularnie dochodził do ćwierćfinałów, a w turnieju International Championship 2018 zagrał nawet w półfinale, gdzie znowu zmierzył się z Robertsonem i przegrał 9 do 7[8]. W finale China Open, rozegranym 7 kwietnia 2019 w Pekinie, przegrał 4-11 z Neilem Robertsonem[10][11].

Występy w turniejach w całej karierze[8][edytuj | edytuj kod]

Tournaments 2010/
11 		2011/
12 		2012/
13 		2013/
14 		2014/
15 		2015/
16 		2016/
17 		2017/
18 		2018/
19 		2019/
20 		2020/
21 		2021/
22 		2022/
23 		2023/
24
Rankings[a][12] [b] 52 40 35 42 53 39 54 26 11 14 14 10 14
Turnieje rankingowe
Riga Masters[c] Nie rozegrano MR 2R 3R F 3R Nie roz.
China Championship Nie rozegrano NR LQ 2R 2R Nie roz.
Championship League Snooker Nie-rank. RR A RR A
European Masters Nie rozegrano LQ 3R QF LQ 2R 1R 2R 1R
British Open Nie rozegrano 1R 3R QF
English Open Nie rozegrano 1R QF 3R 3R 2R LQ 2R 1R
Northern Ireland Open Nie rozegrano 4R 2R 3R 1R 1R 2R LQ SF
International Championship Nie roz. LQ 1R LQ 2R LQ 3R SF 1R Nie roz. 2R
UK Championship LQ LQ 1R 1R 3R 3R 1R 2R 4R 3R QF QF SF 1R
Shoot-Out Nie-rank. 4R 1R A 3R 1R 2R 4R A
Scottish Open Nie roz. MR Nie roz. 1R 1R 2R F 2R LQ 3R 1R
World Grand Prix Nie rozegrano NR DNQ DNQ 2R 1R 1R F 2R QF
German Masters 1R LQ LQ 2R LQ LQ LQ 1R 1R LQ F LQ SF
Welsh Open 1R LQ LQ 3R 1R 2R 1R 3R 4R 3R 4R SF 3R
Players Championship[d] 1R 2R 2R DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ QF DNQ QF DNQ 1R
Turkish Masters Nie rozegrano 2R Nie roz.
China Open LQ LQ QF 1R 2R 2R LQ QF F Nie roz.
WST Pro Series Nie rozegrano RR Nie roz.
Indian Open Nie roz. LQ LQ NH 1R 1R 1R Nie rozegrano
Gibraltar Open Nie rozegrano MR QF 4R 2R 3R F 3R Nie roz.
World Open[e] LQ LQ LQ LQ Nie roz. LQ 1R QF 3R Nie roz.
Tour Championship Nie rozegrano DNQ DNQ QF DNQ DNQ
Mistrzostwa świata LQ LQ 1R LQ LQ LQ LQ 2R 1R 1R 2R QF 2R
Turnieje nie-rankingowe
Paul Hunter Classic Minor-Rank. Rank. A Nie roz.
Shanghai Masters Rank. NH QF Nie roz. 2R
The Masters A A A A A A A A 1R 1R A 1R SF
Byłe turnieje rankingowe
Wuxi Classic Non-Ranking LQ 2R 2R Nie rozegrano
Australian Goldfields Open NH LQ 1R A 1R 1R Nie rozegrano
Shanghai Masters LQ 1R LQ LQ 1R LQ LQ SF Nie-rank.
Paul Hunter Classic Minor-Rank. 3R 2R QF Nie-rank.
Byłe turnieje nie-rankingowe
Shoot-Out A 1R 3R 1R 1R 3R Rank.
Championship League Snooker A A A A A A A A F RR Rank.
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz. Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank. Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank. Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank. Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.

Statystyka zwycięstw[edytuj | edytuj kod]

Amatorskie[edytuj | edytuj kod]

  • International Open Series 2009/2010 – Turniej I
  • International Open Series 2009/2010 – Turniej VIII

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pokazuje ranking na początku sezonu
  2. ↑ Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
  3. ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (w sezonach: 2014/2015–2015/2016).
  4. ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013).
  5. ↑ Turniej zmieniał nazwę: World Open (w sezonie 2010/2011) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jack Lisowski Q & A. jack-lisowski.com. [dostęp 2011-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-15)].
  2. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  3. ↑ Chris Turner’s Snooker Archive: Pot Black, Junior Pot Black. [dostęp 2010-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)].
  4. ↑ globalsnooker.com: 2009–10 PIOS Rankings. [dostęp 2010-06-06].
  5. ↑ eurosport.pl: Lisowski imponuje. Welsh Open 2010–2011 – Snooker – Eurosport. [dostęp 2011-02-13]. (pol.).
  6. ↑ eurosport.pl: Lisowski wymiata. [dostęp 2011-02-13]. (pol.).
  7. ↑ eurosport.pl: Wręczono nagrody dla postaci sezonu 2010/11. [dostęp 2011-05-07].
  8. ↑ a b c Jack Lisowski. snooker.org. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  9. ↑ Robertson Rules In Riga – World Snooker, „World Snooker”, 29 lipca 2018 [dostęp 2018-07-30] (ang.).
  10. ↑ Robertson storms to Beijing victory, worldsnooker (ang.).
  11. ↑ Matches, worldsnooker. livescores.worldsnookerdata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-10)]. (ang.).
  12. ↑ Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jack_Lisowski&oldid=72830134”