Casey (stacja antarktyczna)

Casey Station
Ilustracja
Casey Station – zdjęcie lotnicze
Przynależność państwowa

 Australia

Data założenia

1969

Liczba personelu

zimą: 20
max: 70[1]

Wysokość

30[1] m n.p.m.

UN/LOCODE

AQ-CAS

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Casey Station”
Ziemia66°16′56″S 110°31′36″E/-66,282350 110,526800
Strona internetowa

Casey Station – całoroczna stacja polarna należąca do Australii, położona na Ziemi Wilkesa na Antarktydzie Wschodniej.

Położenie i warunki[edytuj | edytuj kod]

Stacja znajduje się na półwyspie Bailey (obszar Windmill Islands), nad zatoką Vincennes Bay[2] będącej częścią Morza Mawsona, na wysokości ok. 30 m n.p.m. Średnia temperatura powietrza w styczniu (lato) to od −3 do +3 °C, a od maja do sierpnia od −11 do −19 °C. Rekordowe zanotowane temperatury to +9 °C w styczniu i −41 °C w lipcu. Wiatr najczęściej (40%) wieje z północy lub ze wschodu, choć najsilniejszy wiatr przychodzi z kierunku południowego wschodu; średnia prędkość wiatru to ok. 26 km/h (w porywach rekordowo do 291 km/h). Silniejsze porywy często niosą śnieg, znacznie ograniczając widoczność[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stacja Wilkes w 1957 roku

W 1957 roku Amerykanie założyli stację „Wilkes” na półwyspie Clark nad zatoką Vincennes, w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego. Dwa lata później przekazali ją Australii. Wkrótce okazało się, że rosnące zaspy śnieżne pochłoną tę stację i Australijczycy przystąpili do budowy zastępczej bazy „Repstat” (od ang. Replacement Station) dwa kilometry dalej na południe. W lutym 1969 roku baza ta stała się w pełni funkcjonalna; nazwano ją „Casey” na cześć gubernatora generalnego Richarda Caseya. Posiadała ona nowatorską konstrukcję, z kwaterami mieszkalnymi i pomieszczeniami przeznaczonymi do pracy wewnątrz aerodynamicznie wyprofilowanego tunelu, chroniącego przed silnym wiatrem. Żelazne ściany tunelu w następnych latach uległy jednak korozji pod wpływem słonej wody morskiej niesionej z wiatrem, co powodowało duże straty ciepła. W latach 80. XX wieku zaprojektowano i postawiono nowe zabudowania stacji, które otwarto w 1988 roku. Stara stacja częściowo pozostawała w użytku do 1993 roku, kiedy ją rozebrano, a pozostałości przewieziono do Australii. Pierwsza stacja Wilkes jest w dużej mierze pogrzebana pod śniegiem, choć jeden z jej budynków wciąż bywa używany jako baza polowa; stacja ta ma status zabytku[4].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Główne programy badawcze w stacji Casey obejmują wpływ człowieka na środowisko Antarktyki, badania górnej atmosfery i kosmosu, prace z dziedzin biologii, w tym botaniki, glacjologii, medycyny polarnej, nauk o Ziemi i zmian klimatu[5].

Ważną częścią pracy stacji były pomiary meteorologiczne. Wykorzystywano do nich m.in. balony meteorologiczne, śledzone z użyciem radaru; w późniejszych latach biuro meteorologiczne było stopniowo coraz bardziej skomputeryzowane. W terenie w sąsiedztwie bazy Casey znajduje się obecnie 8 automatycznych stacji meteorologicznych, które przesyłają dane do satelitów[6].

Linia lotnicza Skytraders prowadzi regularne loty samolotów Airbus A319 z Hobart na lądowisko Wilkins Aerodrome położone w pobliżu stacji, w ramach dwunastoletniego kontraktu z Australian Antarctic Division[7]. W 2015 roku testowo przeprowadzono także loty cięższych maszyn Boeing C-17 Globemaster III należących do Królewskich Australijskich Sił Powietrznych[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2013-05-15. [dostęp 2014-09-03]. (ang.).
  2. Casey Station. Australian Antarctic Division, 2012-08-28. [dostęp 2014-09-03].
  3. Climate of Casey. Australian Bureau of Meteorology. [dostęp 2014-09-03].
  4. Casey: a brief history. Australian Antarctic Division, 2002-06-17. [dostęp 2014-09-03].
  5. Casey science. Australian Antarctic Division, 2002-06-17. [dostęp 2014-09-03].
  6. History of Casey Meteorological Office. Australian Bureau of Meteorology. [dostęp 2014-09-03].
  7. Antarctic Planes and Runway Name Winners Announced. [w:] Australian Antarctic Division [on-line]. Department of the Environment and Energy, 2014-11-19. [dostęp 2017-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-31)]. (ang.).
  8. RAAF operates C-17 proof of concept flights to Antarctica. Australian Aviation, 2015-11-22. [dostęp 2017-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-22)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]