Borys Budka

Borys Budka
Ilustracja
Borys Budka (2023)
Pełne imię i nazwisko

Borys Piotr Budka

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1978
Czeladź

Minister aktywów państwowych
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Marzena Małek

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni
Okres

od 22 lipca 2021
do 19 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Cezary Tomczyk

Następca

Zbigniew Konwiński

Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres

od 29 stycznia 2020
do 3 lipca 2021

Poprzednik

Grzegorz Schetyna

Następca

Donald Tusk (p.o.)

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni
Okres

od 12 listopada 2019
do 25 września 2020

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Sławomir Neumann[1]

Następca

Cezary Tomczyk

Minister sprawiedliwości
Okres

od 4 maja 2015
do 16 listopada 2015

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Cezary Grabarczyk

Następca

Zbigniew Ziobro

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Borys Piotr Budka (ur. 11 marca 1978 w Czeladzi) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, samorządowiec i polityk, radca prawny, doktor nauk ekonomicznych.

Poseł na Sejm VII, VIII, IX i X kadencji, w latach 2020–2021 przewodniczący Platformy Obywatelskiej, w latach 2019–2020 i 2021–2023 przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej, w 2015 minister sprawiedliwości w rządzie Ewy Kopacz, od 2023 minister aktywów państwowych w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 2002 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Odbył aplikację radcowską, w 2007 rozpoczął praktykę zawodową jako radca prawny[2]. W 2011 na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach na podstawie rozprawy Kwalifikacje pracownicze w stosunku pracy uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii ze specjalnością w polityce zatrudnienia[3]. Podjął pracę jako nauczyciel akademicki w Katedrze Prawa na Wydziale Finansów i Ubezpieczeń Akademii Ekonomicznej, po przekształceniach i zmianie nazw − w Katedrze Prawa i Ubezpieczeń Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach[2][4].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Początkowo należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego[5]. W 2002 z ramienia Platformy Obywatelskiej[6], w 2006 jako kandydat lokalnego komitetu[7] i w 2010 ponownie z listy PO[8] uzyskiwał mandat radnego Zabrza. Od 2002 do 2005 był wiceprzewodniczącym rady miasta, następnie przez rok pełnił funkcję jej przewodniczącego[2].

W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał mandat poselski jako kandydat z listy PO, otrzymując 10 260 głosów w okręgu gliwickim[9]. W 2014 kandydował na prezydenta Gliwic, zajmując 3. miejsce spośród 6 kandydatów, uzyskując 6192 głosy[10].

30 kwietnia 2015 premier Ewa Kopacz ogłosiła jego kandydaturę na stanowisko ministra sprawiedliwości w swoim rządzie[11]. Stanowisko to objął 4 maja 2015[12].

W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 37 761 głosów)[13]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej, a ponadto został zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach[14]. Został również powołany przez Sejm w skład Krajowej Rady Sądownictwa[15] (wcześniej w 2015 zasiadał w KRS z urzędu jako minister sprawiedliwości). 26 lutego 2016 wybrany na wiceprzewodniczącego PO[16]. W listopadzie został powołany na funkcję ministra spraw wewnętrznych i administracji w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską[17].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując w okręgu katowickim 99 550 głosów[18]. 12 listopada 2019 został przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej[19], którym kierował do 25 września 2020[20].

3 stycznia 2020 ogłosił swój start w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej[21]. 25 stycznia 2020 został wybrany na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, pokonując w wyborach bezpośrednich w I turze Tomasza Siemoniaka, Bogdana Zdrojewskiego i Bartłomieja Sienkiewicza[22]. Funkcję przewodniczącego oficjalnie objął 29 stycznia 2020, gdy ogłoszono oficjalne wyniki wyborów. Zastąpił tym samym dotychczasowego lidera partii Grzegorza Schetynę[23]. 3 lipca 2021 podczas Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej ogłosił swoją rezygnację z funkcji przewodniczącego partii, umożliwiając objęcie funkcji p.o. przewodniczącego przez Donalda Tuska[24]. W tym samym dniu został wybrany na wiceprzewodniczącego partii[25], zaś 22 lipca 2021 ponownie objął funkcję przewodniczącego KP KO, zastępując Cezarego Tomczyka[26].

W 2023 został wybrany na posła X kadencji z wynikiem 101 258 głosów[27]. 12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra aktywów państwowych w trzecim rządzie Donalda Tuska[28][29]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko[30]. Funkcję przewodniczącego KP KO sprawował do 19 grudnia 2023, kiedy to zastąpił go Zbigniew Konwiński[31]. W styczniu 2024 został powołany przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego[32].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2002 Platforma Obywatelska Rada Miasta Zabrze nr 2 476 (4,51%) T[6]
2006 Razem dla Zabrza 550 (5,23%) T[7]
2010 Platforma Obywatelska 1174 (9,61%) T[8]
2011 Sejm VII kadencji nr 29 10 260 (3,65%) T[9]
2014 Prezydent Miasta Gliwice – 6192 (11,50%) N[10]
2015 Sejm VIII kadencji nr 29 37 761 (12,86%) T[13]
2019 Koalicja Obywatelska Sejm IX kadencji nr 31 99 950 (21,20%) T[18]
2023 Sejm X kadencji 101 258 (19,24%) T[27]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Józefa (działacza PSL, wcześniej UP, Samoobrony RP i PZPR[33][34][35]) i Marii (wykonującej zawód notariusza[36]).

Żonaty z Katarzyną Kuczyńską-Budką[37], z którą ma córkę Lenę. Jest biegaczem długodystansowym, startuje w biegach ulicznych[38]. Rekord życiowy w maratonie (2 godziny 39 minut 3 sekundy) osiągnął w 2009 w pierwszej edycji Silesia Marathon[39]. Zamieszkał w Gliwicach[27].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jako przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska.
  2. ↑ a b c Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-10-14].
  3. ↑ Dr Borys Budka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-10-14].[martwy link]
  4. ↑ Dr Borys Budka. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. [dostęp 2023-01-18].
  5. ↑ Jakub Krzywiecki: Komorowski o wspólnym składaniu kwiatów z politykami opozycji: Zaprosiłem i Budkę, i Hołownię. Przyszli ci, którzy chcieli. Budka odpowiedział, że nie może, ale chciałby. 300polityka.pl, 3 maja 2021. [dostęp 2021-05-03].
  6. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2011-10-14].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2011-10-14].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2011-10-14].
  9. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-14].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-02-08].
  11. ↑ Borys Budka będzie nowym ministrem sprawiedliwości. gazeta.pl, 30 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-30].
  12. ↑ Nowy minister sprawiedliwości powołany. „Słynna śląska solidność”. tvn24.pl, 4 maja 2015. [dostęp 2015-05-04].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  14. ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-27].
  15. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie wyboru posła członka Krajowej Rady Sądownictwa (M.P. z 2015 r. poz. 1209).
  16. ↑ Grabarczyk usunięty z zarządu PO. Siemoniak i Budka – wiceszefami partii. rmf24.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
  17. ↑ Poznaj skład Gabinetu Cieni. gabinetcieni.org. [dostęp 2016-11-18].
  18. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  19. ↑ Borys Budka szefem klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej. wprost.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  20. ↑ Wybory w klubie KO. Jest następca Budki. onet.pl, 25 września 2020. [dostęp 2020-09-25].
  21. ↑ Borys Budka zgłosił swoją kandydaturę na szefa PO, „Potrzebujemy profesjonalizmu”. polskieradio24.pl, 3 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-26].
  22. ↑ Borys Budka nowym szefem PO. onet.pl, 25 stycznia 2019. [dostęp 2020-01-25].
  23. ↑ Są oficjalne wyniki wyborów w PO. Budka przewodniczącym, Schetyna deklaruje wsparcie. onet.pl, 29 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-29].
  24. ↑ Donald Tusk przejmuje stery PO. „Motywacją jest wiara w zwycięstwo”. rmf24.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  25. ↑ Grabiec: zadania przewodniczącego Platformy wykonuje od tego momentu Donald Tusk. polsatnews.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  26. ↑ Michał Wróblewski: Borys Budka nowym szefem klubu KO. Cezary Tomczyk żegna się z funkcją. wp.pl, 22 lipca 2021. [dostęp 2021-07-22].
  27. ↑ a b c Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-03-22].
  28. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  29. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  30. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  31. ↑ Mateusz Czmiel: Nowy szef klubu PO. „Człowiek od roboty”. wp.pl, 19 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-19].
  32. ↑ Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
  33. ↑ Przemysław Jedlecki: Od radnego w Zabrzu po szefa Platformy. Kim jest Borys Budka?. wyborcza.pl, 25 stycznia 2020. [dostęp 2020-11-20].
  34. ↑ Dzieci Niesiołowskiego i Palikota wchodzą do gry. niezalezna.pl, 27 stycznia 2017. [dostęp 2020-11-20].
  35. ↑ Wojciech Cieśla: Szeryf z Osiedla Pokoju. newsweek.pl, 10 maja 2015. [dostęp 2020-11-20].
  36. ↑ Nieznane fakty z życia Borysa Budki. fakt.pl, 26 stycznia 2020. [dostęp 2020-09-25].
  37. ↑ Popularni prezydenci nie wystartują w wyborach. „Wspólnota”, s. 19, 27 stycznia 2024. 
  38. ↑ Cieszyński Fortuna Bieg: Wyniki zawodów. maratonypolskie.pl. [dostęp 2018-11-03].
  39. ↑ Silesia Marathon, 3 maja 2009: Klasyfikacja generalna maratonu. silesiamarathon.pl. [dostęp 2018-11-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania

Rząd Ewy Kopacz (2014−2015)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie aktywów państwowych III Rzeczypospolitej

Ministerstwo Aktywów Państwowych

Ministrowie sprawiedliwości III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Przewodniczący Platformy Obywatelskiej

Znak Platformy Obywatelskiej

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej

Znak Platformy Obywatelskiej

  1. ↑ Od 2018 przewodniczący KP Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska
  2. ↑ a b c d Przewodniczący KP Koalicja Obywatelska – Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Borys_Budka&oldid=73568658”