Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 października 1970
Warszawa

Minister funduszy i polityki regionalnej
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

bezpartyjna
(z rekomendacji Polski 2050)

Poprzednik

Małgorzata Jarosińska-Jedynak

Ambasador RP w Rosji
Okres

od 2014
do 2016

Poprzednik

Wojciech Zajączkowski

Następca

Włodzimierz Marciniak

Odznaczenia
Odznaka Honorowa „Bene Merito”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz (ur. 26 października 1970 w Warszawie) – polska socjolog i politolog, specjalistka w zakresie problematyki wschodnioeuropejskiej, w latach 2012–2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2014–2016 ambasador Polski w Federacji Rosyjskiej, od 2023 minister funduszy i polityki regionalnej w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka matematyka Aleksandra Pełczyńskiego. W 1994 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W 1999 w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk obroniła pracę doktorską pt. Aktywność polityczna Polaków 1989–1995[2].

Po ukończeniu studiów podjęła pracę w IFiS PAN, gdzie pozostawała zatrudniona do 2003. W latach 1992–1995 oraz 1999–2012 była związana z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w Warszawie, w którym pełniła m.in. funkcje kierownika działu rosyjskiego oraz zastępcy dyrektora. Od 2011 do 2012 była przedstawicielem OSW w Brukseli oraz koordynatorem wspólnego projektu badawczego OSW i Francuskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. W pracy naukowej i eksperckiej zajmowała się analizą stosunków międzynarodowych na obszarze postradzieckim, sytuacji społeczno-politycznej w Rosji i krajach Europy Wschodniej, a także polityką UE wobec tych państw.

Od 2008 do 2012 zasiadała w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych, a w latach 2009–2010 w Komitecie Sterującym Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego.

W styczniu 2012 została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[3]. Zakończyła urzędowanie w lipcu 2014[4] w związku z procedurą nominacji na ambasadora RP w Federacji Rosyjskiej. 19 listopada 2014 złożyła listy uwierzytelniające w Moskwie jako nowy ambasador[5]. Odwołana z urzędu ambasadora z dniem 31 lipca 2016[6]. W tym samym roku objęła stanowisko dyrektora programu Otwarta Europa Fundacji im. Stefana Batorego, a następnie funkcję dyrektora think tanku tej fundacji forumIdei[7]. W 2020 znalazła się w sztabie wyborczym kandydata w wyborach prezydenckich Szymona Hołowni[8]. W 2020 objęła stanowisko dyrektora Instytutu Strategie 2050 (działającego przy powołanym przez Szymona Hołownię ruchu Polska 2050)[9], które zajmowała do 2023.

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał ją na urząd ministra funduszy i polityki regionalnej w trzecim rządzie Donalda Tuska[10][11]. Następnego dnia została przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołana na to stanowisko[12]. W styczniu 2024 została powołana przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego[13].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Posługuje się językiem angielskim i rosyjskim. Ma troje dzieci[14].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Dokąd sięgają granice Zachodu? Rosyjsko-polskie konflikty strategiczne 1990–2010, OSW, Warszawa, marzec 2010
  • Abchazja, Osetia Południowa, Górski Karabach: rozmrożone konflikty pomiędzy Rosją a Zachodem, OSW, Warszawa, lipiec 2008
  • Ekspansja Gazpromu w UE – kooperacja czy dominacja, OSW, Warszawa, kwiecień 2008

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Absolwenci IS. is.uw.edu.pl. [dostęp 2012-02-02].
  2. ↑ Podsekretarz stanu ds. współpracy rozwojowej i problematyki wschodniej – Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz. msz.gov.pl. [dostęp 2019-06-06].
  3. ↑ Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz Podsekretarzem Stanu w MSZ. msz.gov.pl, 18 stycznia 2012. [dostęp 2014-08-23].
  4. ↑ Leszek Soczewica podsekretarzem stanu w MSZ. msz.gov.pl, 1 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-06].
  5. ↑ Jerzy Malczyk: Putin do nowej ambasador RP: problemy między Polską a Rosją można rozwiązać. pap.pl, 19 listopada 2014. [dostęp 2014-11-19].
  6. ↑ Postanowienie nr 110.16.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 746).
  7. ↑ O forumIdei. Fundacja im. Stefana Batorego. [dostęp 2018-09-25].
  8. ↑ Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz: Nie chcemy politycznych szabrowników. rp.pl, 6 kwietnia 2020. [dostęp 2020-05-03].
  9. ↑ O nas. strategie2050.pl. [dostęp 2022-05-27].
  10. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  11. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  12. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  13. ↑ Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
  14. ↑ Посол Катажина Пелчинска-Наленч (Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz). moskwa.msz.gov.pl. [dostęp 2019-06-05]. (ros.).
  15. ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych z okazji Dnia Służby Zagranicznej. msz.gov.pl, 17 listopada 2010. [dostęp 2014-11-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania

Ambasadorowie Polski w Rosji (od 1991)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Pełczyńska-Nałęcz&oldid=73126988”