Boris Michajłow

Boris Michajłow

Борис Михайлов

Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1944 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik (prawoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Sapporo 1972 hokej na lodzie złoto Innsbruck 1976 hokej na lodzie srebro Lake Placid 1980 hokej na lodzie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Pietrowicz Michajłow (ros. Борис Петрович Михайлов; ur. 10 czerwca 1944 w Moskwie) – radziecki hokeista. Reprezentant ZSRR, trzykrotny olimpijczyk. Trener i działacz hokejowy.

Ma dwóch synów, Andrieja i Jegora. Drugi z nich (ur. 1978) także jest hokeistą^[1].

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

• Awangard Saratów (1962-1965)
• Lokomotiw Moskwa (1965-1967)
• CSKA Moskwa (1967-1981)

Wychowanek klubu z Saratowa, obecnie działającego jako Kristałł. Wieloletni zawodnik CSKA Moskwa. W rozgrywkach mistrzostw ZSRR rozegrał 572 spotkań, w których zdobył 652 punktów (osiągnięcie rekordowe) za 428 goli (osiągnięcie rekordowe) i 224 asysty.

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, Summit Series 1972, 1974 oraz na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972, 1976, 1980 (na turnieju ZIO 1980 jako kapitan, brał udział w meczu nazwanym Cud na lodzie). Brał udział w meczach Challenge Cup 1979.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

• SKA Leningrad (1981-1982)
• Reprezentacja Rosji (1992-1995, 1996)
• SKA Sankt Petersburg (1992-1997)
• CSKA Moskwa (1998-2001)
• Reprezentacja Rosji (2001-2002)
• SKA Sankt Petersburg (2002-2005, 2006)
• Mietałłurg Nowokuźnieck (2007-2009)

Po zakończeniu kariery został trenerem. Absolwent Moskiewskiej Państwowej Akademii Kultury Fizycznej z 1979. Uzyskał podpułkownika rezerwy.

W 1992 został pierwszym szkoleniowcem reprezentacji Rosji po wyodrębnieniu kraju z ZSRR. Był nim do 1995, a równocześnie nadal pracował w Petersburgu prowadząc klub SKA. Później jeszcze raz trenował Rosję, łącznie prowadził kadrą podczas turniejów mistrzostw świata w 1993, 1994, 1995, 2001, 2002 oraz Pucharu Świata 1996

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

• Złoty medal mistrzostw świata: 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1978, 1979
• Srebrny medal mistrzostw świata: 1972, 1976
• Brązowy medal mistrzostw świata: 1977
• Złoty medal igrzysk olimpijskich: 1972, 1976
• Srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1980

Klubowe

• Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981 z CSKA Moskwa
• Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1969, 1974, 1976 z CSKA Moskwa
• Puchar ZSRR: 1968, 1969, 1973, 1977, 1979 z CSKA Moskwa
• Finalista Pucharu ZSRR: 1976 z CSKA Moskwa
• Puchar Europy: 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981 z CSKA Moskwa

Indywidualne

• Liga radziecka 1969/1970:
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Walerij Charłamow i Władimir Pietrow) - łącznie 124 gole
• Liga radziecka 1970/1971:
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Walerij Charłamow i Władimir Pietrow) - łącznie 88 goli
• Mistrzostwa świata w 1973:
  • Skład gwiazd turnieju
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Turniej Izwiestii 1973:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 9 punktów za 4 gole i 5 asyst^[2]
• Mistrzostwa świata w 1974:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 16 punktów
• Liga radziecka 1974/1975:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Walerij Charłamow i Władimir Pietrow) - łącznie 60 goli
• Liga radziecka 1975/1976:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
• Mistrzostwa świata w 1977:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju
• Liga radziecka 1977/1978:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Walerij Charłamow i Władimir Pietrow) - łącznie 78 goli
  • Najlepszy zawodnik sezonu mistrzostw ZSRR w hokeju na lodzie
• Mistrzostwa świata w 1978:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju
• Liga radziecka 1978/1979:
  • Najlepszy zawodnik sezonu mistrzostw ZSRR w hokeju na lodzie
• Mistrzostwa świata w 1979:
  • Skład gwiazd turnieju
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Liga radziecka 1979/1980:
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Walerij Charłamow i Władimir Krutow) - łącznie 73 gole

Rekordy

• Pierwsze miejsce w klasyfikacji liczby goli strzelonych w najwyższej klasie rozgrywkowej ZSRR/Rosji: 428 (rekord wyrównany 10 września 2016 przez Siergieja Moziakina)^[3][4]
• Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w historii mistrzostw ZSRR: 652 goli
• Drugie miejsce wśród najskuteczniejszych strzelców w reprezentacji ZSRR: 207 goli

Szkoleniowe

• Złoty medal mistrzostw świata: 1993 z Rosją
• Srebrny medal mistrzostw świata: 2001 z Rosją

Wyróżnienia i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia hokejowe

• Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie: 1969
• Galeria Sławy IIHF: 2000
• Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014

Odznaczenia państwowe

• Medal „Za pracowniczą dzielność”: 1969
• Order „Znak Honoru”: 1972
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy: 1975
• Order Lenina: 1978
• Order Honoru: 1996
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV Klasy: 2004
• Order Przyjaźni : 2015

W 2019 drużyna pod nazwą Akademia B.P. Michajłowa z siedzibą w Nowomoskowsku zgłoszono do rozgrywek NMHL, a po przeniesieniu do miasta Tuła została przyjęta do rosyjskich rozgrywek juniorskich MHL w edycji 2020/2021, sam Michajłow zaangażował się w działanie klubu^[5]. Sam B. Michajłow wszedł w skład rady powierniczej klubu^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Boris Michajłow w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Boris Michajłow w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Boris Michajłow – profil na stronie chidlovski.net