Order „Znak Honoru”

Order „Znak Honoru”
Орден «Знак Почёта»
	; Awers
	; Awers Orderu Honoru (od 1988)
	; Baretka
Ustanowiono	25 listopada 1935
Kruszec	srebro
Wydano	1 580 850
Powyżej	Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR”
Poniżej	Order „Za osobiste męstwo”
	Multimedia w Wikimedia Commons

Order „Znak Honoru” (ros. Орден «Знак Почёта») – ustanowiony uchwałą Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR z 25 listopada 1935 roku.

Order mógł być nadawany kilkakrotnie. Najwięcej – czterokrotnie – został odznaczony tym orderem gen. płk Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego – Nikołaj Czerwiakow.

22 sierpnia 1988 zmieniono nazwę orderu na „Order Honoru” (Орден Почёта), ale pod starą nazwą był on nadawany do 23 grudnia 1988. Ostatnimi nagrodzonymi Orderem „Znak Honoru” 23 grudnia 1988 byli Polacy: Natalia Kowalska – wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, Roman Muranyi – dziennikarz i Hanna Prokopczuk – redaktor Polskiej Agencji Interpress (za aktywny udział w tworzeniu książki „Pamięć”^[1])^[2].

Do 1991 (rozwiązanie ZSRR), kiedy to zakończono definitywnie nadawanie orderu – liczba nadań wyniosła 1 580 850.

Statut orderu[edytuj | edytuj kod]

Order został ustanowiony dla nagradzania wybitnych zasług w dziedzinie produkcji, działalności naukowo-badawczej, społeczno-kulturalnej, sportowej oraz w innych sferach działalności państwowej i społecznej.

Zgodnie ze statutem orderem mogą być nagradzani obywatele ZSRR oraz przedsiębiorstwa, jednostki wojskowe, instytucje, organizacje, republiki związkowe i autonomiczne, kraje, obwody, rejony, miasta i inne jednostki podziału administracyjnego. Orderem mogą być też nagradzani obywatele innych państw, ponadto przedsiębiorstwa, instytucje, organizacje, miasta z innych krajów.

Order jest nadawany w szczególności:

za wybitne zasługi w produkcji przemysłowej, rolnictwie, budownictwie, transporcie, łączności, handlu oraz innych gałęziach gospodarki narodowej,
za osiągnięcie wysokiej wydajności pracy, ulepszanie jakości produkcji,
za znaczące wyniki w socjalistycznym współzawodnictwie pracy, w wykonywaniu i przekraczaniu zadań planowych,
za wielkie zasługi w rozwoju nauki i techniki, wdrażanie nowych technologii,
za projekty racjonalizatorskie, mające wielkie znaczenie techniczno-ekonomiczne,
za wybitne zasługi w umacnianiu obronności kraju,
za twórcze osiągnięcia w dziedzinie radzieckiej kultury, literatury i sztuki,
za wielkie zasługi w wychowaniu i kształceniu młodego pokolenia, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu,
za umacnianie socjalistycznej praworządności i porządku publicznego,
za wielkie zasługi w rozwoju współpracy gospodarczej, naukowo-technicznej między ZSRR a innymi państwami,
za odwagę przejawioną podczas ratowania życia ludzkiego, w walce z klęskami żywiołowymi.

Order nosi się na lewej piersi w kolejności za Orderem Przyjaźni Narodów.

Opis odznaki orderu[edytuj | edytuj kod]

Order „Znak Honoru” ma kształt owalny, obramowany po bokach liśćmi dębu. Podstawowy element wykonany jest ze srebra. W środkowej części znajdują się figury robotnika i robotnicy, niosących symetrycznie rozmieszczone z prawej i lewej strony sztandary z napisem: Пролетарии всех стран, соединяйтесь! (Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!). W górnej części orderu jest umieszczona pięcioramienna gwiazda, pod nią na sztandarach znajduje się napis: CCCP. W dolnej części odznaki orderu jest umieszczony napis: ЗНАК ПОЧЕТА („ZNAK HONORU”). Sztandary oraz gwiazda są pokryte rubinowo-czerwoną emalią i są złocone po brzegach. Do 1943 order był mocowany za pomocą gwintu z nakrętką, a od 19 czerwca 1943 noszony był na jasnoróżowej wstążce z pomarańczowymi paskami po bokach.

Odznaka Orderu Honoru jest prawie identyczna z odznaką Orderu „Znak Honoru”. Jedyną różnicą jest brak napisu: ЗНАК ПОЧЕТА i znajdujący się w tym miejscu sierp i młot na tle liści laurowych. Numeracja orderów była kontynuacją numeracji orderów „Znak Honoru”.

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem „Znak Honoru”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ISBN 83-223-2268-2
↑ Орден „Знак Почета”. [dostęp 2014-01-15]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

G. Koliesnikow, A. Rożkow – Ordery i medale ZSRR, wyd. II uzupełnione, Wojenizdat, Moskwa 1978 (ros.)
Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986 (ros.)
Statut i opis orderu (ros.)

[1] ISBN 83-223-2268-2

[2] Орден „Знак Почета”. [dostęp 2014-01-15]. (ros.).

[1]

[2]

Tytuły honorowe	Bohater Związku Radzieckiego (Złota Gwiazda) Bohater Pracy Socjalistycznej (Medal Sierp i Młot) Matka-bohater
Ordery	Order „Zwycięstwo” Lenina Rewolucji Październikowej Czerwonego Sztandaru Suworowa Kutuzowa Bohdana Chmielnickiego Aleksandra Newskiego Uszakowa Nachimowa Wojny Ojczyźnianej Czerwonej Gwiazdy Sławy Czerwonego Sztandaru Pracy „Znak Honoru” Przyjaźni Narodów „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” Sławy Pracy „Za osobiste męstwo” Macierzyńska sława”
Medale	„Za pracowniczą dzielność” „Za pracowniczą wybitność” „Weteran pracy” „Za Odwagę” Za zasługi bojowe” Uszakowa Nachimowa „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR” „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” „Za umacnianie braterstwa broni” „Za obronę Leningradu” „Za obronę Moskwy” „Za obronę Odessy” „Za obronę Sewastopola” „Za obronę Stalingradu” „Za obronę Kijowa” „Za obronę Kaukazu” „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” „Za zwycięstwo nad Japonią” „Za zdobycie Budapesztu” „Za zdobycie Królewca” „Za zdobycie Wiednia” „Za zdobycie Berlina” „Za wyzwolenie Belgradu” „Za wyzwolenie Warszawy” „Za wyzwolenie Pragi” „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” „Za odbudowę przedsiębiorstw metalurgii żelaznej południa” Za odbudowę kopalni węgla Donbasu” „Za rozwój dziewiczych ziem” Za budowę Bajkalsko-Amurskiej Magistrali” „Za przekształcenie Nieczarnoziemów RFSRR” „Za rozwój zasobów mineralnych i rozwój kompleksu nafto-gazowego Zachodniej Syberii” „Za wybitną służbę w ochronie porządku publicznego” „Za odwagę w pożarze” „Za ratowanie tonących” 100-lecia urodzin Lenina „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” 70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” „50 lat radzieckiej milicji” 800-lecia Moskwy 250-lecia Leningradu 1500-lecia Kijowa Macierzyństwa „Za nienaganną służbę”