Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013
| |||
| Miejsce finału | |||
|---|---|---|---|
| Termin | |||
| Liczba drużyn | 16 | ||
| Liczba stadionów | 2 (w 2 miastach) | ||
| Podium | |||
| Pierwsze miejsce | |||
| Drugie miejsce | |||
| Trzecie miejsce | |||
| Statystyki indywidualne | |||
| Liczba meczów | 64 | ||
| Liczba goli | 332 (5,19 na mecz) | ||
| MVP | |||
| Król strzelców |
| ||
| Najlepszy bramkarz | |||
| Najlepszy obrońca | |||
| Najlepszy napastnik | |||
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013 – 77. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz jedenasty w Szwecji i po raz ósmy w Finlandii. Turniej Elity odbył się w dniach 3-19 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Sztokholm i Helsinki (w ramach dwuletniej umowy w 2012 roku miejscem półfinałów i meczów o medale były Helsinki, zaś w 2013 roku odwrotnie - Sztokholm).
Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:
- Dywizja I Grupa A: 14-20 kwietnia, Budapeszt (Węgry)
- Dywizja I Grupa B: 14-20 kwietnia, Donieck (Ukraina)
- Dywizja II Grupa A: 14-20 kwietnia, Zagrzeb (Chorwacja)
- Dywizja II Grupa B: 21-27 kwietnia, Izmit (Turcja)
- Dywizja III: 15-21 kwietnia, Kapsztad (Republika Południowej Afryki)
- Kwalifikacje do Dywizji III: 14-17 kwietnia, Abu Zabi (Zjednoczone Emiraty Arabskie)
Elita[edytuj | edytuj kod]
| Msc. | Reprezentacja |
|---|---|
 |  Szwecja |
 |  Szwajcaria |
 |  Stany Zjednoczone |
| 4 |  Finlandia |
| 5 |  Kanada |
| 6 |  Rosja |
| 7 |  Czechy |
| 8 |  Słowacja |
| 9 |  Niemcy |
| 10 |  Norwegia |
| 11 |  Łotwa |
| 12 |  Dania |
| 13 |  Francja |
| 14 |  Białoruś |
| 15 |  Austria |
| 16 |  Słowenia |
W tej części mistrzostw uczestniczyło 16 najlepszych reprezentacji na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw wszystkie drużyny uczestniczyły w fazie grupowej, w której były podzielone w dwóch 8-zespołowych grupach. Cztery czołowe drużyny z każdej grupy automatycznie zakwalifikowały się do fazy pucharowej ukierunkowanej na wyłonienie mistrza świata. Ostatnie zespoły z obu grup zostały zdegradowane do Dywizji I. Mecze zostały rozegrane w Finlandii (po raz ósmy w historii) i Szwecji (po raz jedenasty). W obu krajach i jednakowych miastach odbyły się MŚ 2012, jednak z odwrotnej kolejności rozgrywania decydujących meczów o medale.
Pierwotnie planowano organizację jednego spotkania na nowo powstałym stadionie Stockholmsarenan, lecz z powodu opóźnienia w budowie i oddaniu do użytku budynku po mistrzostwach postanowiono, iż turnieju zorganizowany zostanie w tych samych halach co rok wcześniej.
O organizację mistrzostw świata elity w 2013 ubiegało się pięć państw. 21 września 2007 na kongresie w Vancouver gospodarzem mistrzostw wybrano Szwecję. Ta kandydatura uzyskała 70 głosów, o 55 więcej od drugiej Białorusi - 15 głosów. Swoją kandydaturę wycofała Łotwa, która poparła Szwecję. Na kongresie w Bernie w 2009 ogłoszono, iż Finlandia (gospodarz mistrzostw w 2012) zorganizuje turniej wspólnie ze Szwecją zarówno w 2012, jak i w 2013.
| Kandydat | Liczba głosów |
|---|---|
| Szwecja | 70 |
| Białoruś | 15 |
 Węgry | 8 |
| Czechy | 3 |
Pierwsza dywizja[edytuj | edytuj kod]
Grupa A
| Lp. | Drużyna |
|---|---|
| 1 |  Kazachstan |
| 2 |  Włochy |
| 3 | Węgry |
| 4 |  Japonia |
| 5 |  Korea Południowa |
| 6 |  Wielka Brytania |
W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji I nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Elity. Od 2012 Grupa A Dywizji I była drugą klasą mistrzowską, z której dwie pierwsze drużyny uzyskują awans do Elity, a ostatni zespół jest degradowany do Grupy B Dywizji I. Grupa B Dywizji I stanowi trzecią klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji I Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji II Grupy A.
Turnieje I Dywizji zostały rozegrane:
Grupa A – Budapeszt (Węgry)
Grupa B – Donieck (Ukraina)
Druga dywizja[edytuj | edytuj kod]
W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji II nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Dywizji I. Od 2012 Grupa A Dywizji II była czwartą klasą mistrzowską, z której pierwsza drużyna uzyskuje awans do Dywizji I Grupy B, a ostatni zespół jest degradowany do Dywizji II Grupy B. Grupa B Dywizji II stanowi piątą klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji III.
Turnieje II Dywizji zostaną rozegrane:
Grupa A – Zagrzeb (Chorwacja)
Grupa B – Izmit (Turcja)
Trzecia dywizja[edytuj | edytuj kod]
| Lp. | Drużyna |
|---|---|
| 1 |  RPA |
| 2 |  Korea Północna |
| 3 |  Luksemburg |
| 4 |  Irlandia |
| 5 |  Grecja |
| 6 |  ZEA |
| Lp. | Drużyna |
|---|---|
| 1 | ZEA |
| 2 | Grecja |
| 3 |  Mongolia |
| 4 |  Gruzja |
III Dywizja stanowi szóstą klasę mistrzowską, uczestniczyło w niej 6 zespołów. Zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy B. Gospodarzem turnieju będzie miasto Kapsztad w Republice Południowej Afryki.
