Województwo elbląskie (I Rzeczpospolita)

Województwo elbląskie lub województwo nyderlandzkie[1][2] (łac. palatinatus elbingensis) – województwo ze stolicą w Elblągu, utworzone (wraz z królewieckim, chełmińskim i pomorskim) przez Kazimierza IV Jagiellończyka po inkorporacji Prus do Korony Polskiej w 1454 roku[3][4]. Po II pokoju toruńskim zostało przemianowane na województwo malborskie[5].

Wojewodowie elbląscy[6][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Hejnosz. Przyczynki do dziejów ustrojowych Prus i Pomorza: o zaginionych województwach pruskich: królewieckim, elbląskim i niderlandzkim. „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu”. T. XV, zeszyt 3-4, s. 8, 1950. 
  2. K. Mikulski w: „Urzędnicy...” (s. 13) twierdzi, iż tytuł Ścibora Bażyńskiego wojewody „der Nieder Lande” oznacza „dolnopruskiego” czyli królewieckiego.
  3. Zdzisław Kaczmarczyk, Bogusław Leśnodorski: Historia państwa i prawa Polski. T. II: od połowy XV wieku do r. 1795. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 161.
  4. Wojciech Hejnosz. Przyczynki do dziejów ustrojowych Prus i Pomorza: o zaginionych województwach pruskich: królewieckim, elbląskim i niderlandzkim. „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu”. T. XV, zeszyt 3-4, s. 10, 1950. 
  5. Wojciech Hejnosz. Przyczynki do dziejów ustrojowych Prus i Pomorza: o zaginionych województwach pruskich: królewieckim, elbląskim i niderlandzkim. „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu”. T. XV, zeszyt 3-4, s. 11, 1950. 
  6. Krzysztof Mikulski: Urzędnicy Prus Królewskich XV - XVIII wieku. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, s. 109. ISBN 83-04-03523-5.
  7. Paweł Czaplewski. Senatorowie świeccy, podskarbiowie i starostowie Prus Królewskich 1454-1772. „Roczniki Towarzystwa Naukowego w Toruniu”. T. XXVI-XXVIII (1919–1921), s. 8, 1921. Towarzystwo Naukowe w Toruniu.