Valentinas Mazuronis
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1953 |
|---|---|
| Przewodniczący Partii Liberalno-Demokratycznej | |
| Okres | od 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister środowiska Litwy | |
| Okres | od 13 grudnia 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Partii Pracy | |
| Okres | od 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Vytautas Gapšys (p.o.) |
Valentinas Mazuronis (ur. 18 listopada 1953 w Malatach) – litewski polityk i architekt, były lider partii Porządek i Sprawiedliwość oraz Partii Pracy, od 2012 do 2014 minister środowiska, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1971–1976 studiował architekturę w Wileńskiej Akademii Sztuk. Następnie od 1976 do 1977 odbywał służbę wojskową.
Przez rok pracował w fabryce telewizorów w Szawlach. W 1979 rozpoczął pracę w szawelskim oddziale Instytucie Projektowym Gospodarki Komunalnej. W późniejszych latach pełnił funkcje m.in. kierownika projektu i naczelnego architekta. W 1991 założył własną firmę architektoniczną. W latach 1991–2002 wchodził w skład Rady Miejskiej Szawli. Od 1993 do 2001 był przewodniczącym Litewskiego Związku Liberałów w rejonie szawelskim.
W 2002 przystąpił do utworzonej przez Rolandasa Paksasa Partii Liberalno-Demokratycznej (od 2006 działającej pod nazwą Porządek i Sprawiedliwość) i został jej wiceprzewodniczącym. W okresie prezydentury Paksasa, w latach 2003–2004, pełnił funkcję przewodniczącego partii. Po tym okresie powrócił na stanowisko wicelidera.
W 2004 uzyskał mandat poselski, został przewodniczącym klubu parlamentarnego Porządku i Sprawiedliwości. W wyborach parlamentarnych w 2008 ponownie został posłem (z listy partyjnej). W 2012 również z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[1]. W 2009 kandydował w wyborach prezydenckich, w pierwszej turze otrzymał 6,1% głosów ważnych, zajmując 3. miejsce[2].
13 grudnia 2012 rozpoczął urzędowanie jako minister środowiska w rządzie Algirdasa Butkevičiusa[3].
W wyborach w 2014 z ramienia Porządku i Sprawiedliwości uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji[4]. W konsekwencji odszedł z Sejmu RL i stanowiska w rządzie. W 2015 opuścił Porządek i Sprawiedliwość[5], po czym dołączył do Partii Pracy, a w maju tegoż roku został jej przewodniczącym[6]. Ustąpił z tej funkcji w październiku 2016, gdy Partia Pracy nie przekroczyła progu wyborczego do Sejmu[7].
W 2019 ponownie ubiegał się o litewską prezydenturę; w pierwszej turze dostał 0,7% głosów ważnych, zajmując 9., ostatnie miejsce[8].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty, ma dwóch synów (w tym polityka Andriusa Mazuronisa). Należy do Litewskiego Związku Architektów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2012. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).
- ↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2009. [dostęp 2019-05-13]. (lit.).
- ↑ Sejm zatwierdził program rządowy. delfi.lt, 13 grudnia 2012. [dostęp 2014-06-02].
- ↑ Europos Parlamento rinkimai: konservatoriai ir liberalai švenčia. alfa.lt, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-27]. (lit.).
- ↑ V. Mazuronis palieka partiją „Tvarka ir teisingumas”. bernardinai.lt, 17 lutego 2015. [dostęp 2015-05-20]. (lit.).
- ↑ Partia Pracy ma nowego szefa. l24.lt, 30 marca 2015. [dostęp 2015-07-10].
- ↑ Atsistatydina Darbo partijos pirmininkas V. Mazuronis. delfi.lt, 10 października 2016. [dostęp 2016-10-13]. (lit.).
- ↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-19]. (lit.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Sejmu Republiki Litewskiej. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
