UNAMIR

Misja Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy Rwandzie, UNAMIR (ang. United Nations Assistance Mission in Rwanda) – misja pokojowa ONZ w Rwandzie z siedzibą w Kigali. Trwała od października 1993 do marca 1996. Została ustanowiona rezolucją S/RES/872 Rady Bezpieczeństwa ONZ z 5 października 1993.^[1] Jej zadaniem była pomoc w realizacji porozumień pokojowych z Aruszy, podpisanych 4 sierpnia 1993 r. Misja UNAMIR przejęła także misję UNOMUR. W trakcie jej trwania zginęło 27 żołnierzy.

Mandat sił pokojowych[edytuj | edytuj kod]

Siły pokojowe otrzymały mandat na sześć miesięcy, który późniejszymi rezolucjami był przedłużany.

Zdecydowano, według nakreślonych przez sekretarza generalnego rekomendacji, że mandat UNAMIR (do którego wcielono UNOMUR) obejmować będzie:

1. utrzymywanie bezpieczeństwa w stolicy Rwandy – Kigali (oraz jej okolicach), w tym między innymi utrzymywanie strefy zdemilitaryzowanej, ustanowionej przez strony Porozumienia z Arushy,
2. monitorowanie porozumienia o zawieszeniu broni oraz ustanowienie strefy zdemilitaryzowanej i procedur demilitaryzacyjnych
3. utrzymywanie bezpieczeństwa w trakcie sprawowania rządów tymczasowych, prowadzących do wyborów,
4. pomoc w odminowywaniu, w szczególności poprzez szkolenie w tym zakresie,
5. czuwanie nad procesem repatriacji rwandyjskich uchodźców i przesiedleńców w sposób bezpieczny i humanitarny,
6. wspieranie koordynacji pomocy humanitarnej
7. badanie incydentów z udziałem żandarmerii i policji.

Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego, odpowiadającym za UNAMIR został Jacques-Roger Booh-Booh, którego po ludobójstwie w Rwandzie zastąpił Shaharyar M. Khan.

Liczebność[edytuj | edytuj kod]

W lutym 1996 personel misji obejmował:

• 1252 żołnierzy
• 146 obserwatorów wojskowych
• 160 międzynarodowego personelu cywilnego
• 160 personelu lokalnego
• 56 wolontariuszy ONZ

Państwa uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

Afryka[edytuj | edytuj kod]

 Czad,  Dżibuti,  Egipt,  Etiopia,  Ghana,  Gwinea,  Gwinea Bissau,  Kenia,  Kongo,  Malawi,  Mali,  Niger,  Nigeria,  Senegal,  Togo,  Tunezja,  Zambia,  Zimbabwe,

Europa[edytuj | edytuj kod]

 Austria,  Belgia,  Hiszpania,  Holandia,  Niemcy,  Polska,  Rumunia,  Rosja,  Słowacja,  Szwajcaria,  Wielka Brytania,

Pozostałe kontynenty[edytuj | edytuj kod]

 Argentyna,  Australia,  Bangladesz,  Brazylia,  Fidżi  Indie,  Jordania,  Kanada,  Pakistan,  Urugwaj,  Gujana

Polski kontyngent[edytuj | edytuj kod]

W skład polskiego kontyngentu, wysłanego do Kigali w grudniu 1993 weszło pięciu oficerów i chorążych, w tym major Ryszard Chudy, major Jerzy Mączka, major Marek Pazik i major Stefan Steć. Ich zadaniem było przygotowanie planów organizacji i wsparcia logistycznego UNAMIR^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Witryna internetowa UNAMIR (en)