Tadeusz Jackowski (dyplomata)

Tadeusz Gustaw Jackowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1889
Pomarzanowice, Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

15 maja 1972
Kraków, Polska

Chargé d’affaires RP w Niemczech
Okres

od 1 maja 1923
do 7 czerwca 1923

Poprzednik

Jerzy Madeyski

Następca

Kazimierz Olszowski

Poseł RP w Belgii
Okres

od 1 lutego 1929
do 31 października 1937

Poprzednik

Tytus Filipowicz

Następca

Michał Mościcki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy (Serbia) Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Wazów (Szwecja) Komandor Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Wielka Wstęga Orderu Wielkiego Słońca (Afganistan)

Tadeusz Gustaw Jackowski (ur. 28 marca 1889 w Pomarzanowicach, zm. 15 maja 1972 w Krakowie) – doktor filozofii, dyplomata II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ziemiańskiej rodzinie Tadeusza Jackowskiego h. Gozdawa (1859–1924) i Pauli z Chłapowskich h. Dryja (1866–1922). Miał 2 siostry: Marię (1886–1945) i Jadwigę (1891–1945) oraz trzech braci: Mariana (1893–1928), Macieja (1896–1944) i Zygmunta (1901–1901)[1]. Ukończył wyższą szkołę realną w Poznaniu i studia filozoficzne na uniwersytecie w Lipsku, uzyskując w 1913 stopień naukowy doktora filozofii. Po powrocie do kraju zarządzał majątkiem rodzinnym. Od września 1915 do listopada 1918 był rzeczoznawcą rolniczym Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego

Po odzyskaniu niepodległości od 1 grudnia 1918 pracował jako starszy referent w Wydziale Wytworów Rolnych Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych. 15 sierpnia 1919 wstąpił do polskiej służby dyplomatycznej. Do 1 kwietnia 1923 pracował w Wydziale Północnym jako starszy referent (do 1 stycznia 1920), radca (do 1 czerwca 1921) i naczelnik wydziału (do 15 grudnia 1922), po czym korzystał z urlopu bezpłatnego.

1 kwietnia 1923 mianowany radcą legacyjnym II klasy w poselstwie RP w Berlinie, którym do przybycia posła Kazimierza Olszowskiego kierował jako chargé d’affaires ad interim. Od 15 grudnia 1924 ponownie na urlopie bezpłatnym, po którego zakończeniu 15 marca 1925 awansowany na radcę legacyjnego I klasy. 12 października 1926 został odwołany do centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych, do 31 stycznia 1929 r. był dyrektorem Departamentem Polityczno-Ekonomicznego.

1 lutego 1929 mianowany posłem w Belgii i Luksemburgu. Misję pełnił do 31 października 1937. Po odwołaniu z Brukseli przeniesiony w stan nieczynny, a 30 kwietnia 1938 w stan spoczynku. Osiadł w Krakowie, gdzie zmarł. Spoczywa na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC9-11-27)[2].

Grób Tadeusza Jackowskiego na Cmentarzu Salwatorskim

Spisał wspomnienia W walce o polskość Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1972, 567 s.

Dwukrotnie żonaty. W 1923 ożenił się z aktorką Anną Beliną (1884–1974)[1]. Jego drugą żoną była śpiewaczka Maria Modrakowska, z którą miał dwóch synów: Antoniego i Tadeusza[3].

Tadeusz Gustaw Jackowski z siostrą Marią Jackowską 1895 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tadeusz Gustaw Jackowski z Jackowic h. Gozdawa [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-02-22].
  2. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2021-08-17].
  3. Tadeusz Przybylski, Modrakowska Maria, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XXI, Polska Akademia Nauk, 1976, s. 526.
  4. M.P. z 1926 r. nr 259, poz. 727 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  5. a b c d e f g h i j k l m n o p q Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 278.
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
  7. a b Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 20, s. 293, 1931. 
  8. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 7, s. 56, 1933. 
  9. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 143, 1932
  10. Sveriges statskalender / 1931. Bihang, s. 170]

Bibliografia, literatura, linki[edytuj | edytuj kod]