Sherri Martel
 | |
| Imię i nazwisko | Sherri Russel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1958 |
| Data i miejsce śmierci | 15 czerwca 2007 |
| Przyczyna śmierci | przedawkowanie różnego rodzaju narkotyków |
| Współmałżonek | Robert Schrull |
| Dzieci | 1 (syn) |
| Kariera profesjonalnej wrestlerki | |
| Pseudonimy ringowe | Peggy Sue, |
| Wzrost | 170 cm[1] |
| Masa ciała | 63 kg[1] |
| Zapowiadana z | |
| Trenerzy | Butch Moore, The Fabulous Moolah i Donna Christianello |
Sherri Russel (ur. 8 lutego 1958 w Birmingham, zm. 15 czerwca 2007 tamże) – amerykańska wrestlerka i menedżerka lepiej znana pod pseudonimem ringowym jako Sherri Martel, mistrzyni kobiet WWE w 1987, dołączona do galerii sławy WWE Hall of Fame w 2006.
Słynęła z odgrywania postaci heela. Jako menedżerka była agresywna i ekspresywna. Charakterystyczny dla niej był mocny makijaż i dziwne skąpe stroje.
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 8 lutego 1958 jako Sherri Russell w Birmingham w stanie Alabama. Jako nastolatka chodziła na gale wrestlingu ze swoją matką w Missisipi[3].
W wieku 16 lat postanowiła zostać wrestlerką i zgłosiła się do niewielkiej organizacji wrestlingu Grizzliego Smitha i Billa Wattsa, funkcjonującej w stanach środkowo-wschodnich. Wówczas nie potraktowano jej poważnie i polecono, aby dokończyła edukację i wróciła w wieku 21 lat[4].
Kariera wrestlerska[edytuj | edytuj kod]
Gimmick[edytuj | edytuj kod]
Sherri Martel wyrobiła sobie charakterystyczną osobowość ringową, określaną jako bombshell. Miała czarny makijaż powiększający jej brwi i komponujący się z jej czarnymi włosami w taki sposób, że upodabniał ją do wampirzycy. Nosiła dziwne i często skąpe stroje. Była kreowana na jedną z najseksowniejszych osobowości wrestlingu. Jednym z charakterystycznych dla niej powiedzeń, kierowanych w stronę fanów, było Wiem, że mnie chcecie, ale nie możecie mnie mieć[3].
Jako menedżerka, Martel, była dzika: krzyczała, dużo biegała i używała swojej torebki lub buta jako broni[4].
Trening[edytuj | edytuj kod]
W wieku 20 lat przeprowadziła się do Memphis i zapisała się do szkoły wrestlingu Butcha Moore’a. Według jej relacji, zanim Moore cokolwiek powiedział i zanim wziął od niej pieniądze, uderzył ją na próbę otwartą dłonią z całej siły bez powodu, na co Russell miała odpowiedzieć To wszystko, na co cię stać? Swoją pierwszą walkę stoczyła w stodole na aukcji bydła w Hattiesburg w stanie Missisipi[4].
Jesienią 1980 rozpoczęła trening w szkole The Fabulous Moolah. Jej osobistą trenerką była Donna Christianello[4]. To właśnie Moolah wymyśliła dla niej pseudonim ringowy Sherri Martel[3], który był inspirowany imieniem postaci z opery mydlanej Sherri Martine[5].
Kariera terytorialna[edytuj | edytuj kod]
Rozpoczęła karierę w stanie Tennessee. Jej menedżerem był Jim Cornette. Już po kilku dniach doznała kontuzji w walce Battle Royal[4].
W Memphis Russell była menedżerką Pata Rose’a i Toma Pritcharda. Sama również walczyła[4].
W latach 80. trzykrotnie wygrała główne mistrzostwo kobiet organizacji American Wrestling Association i była menedżerką mistrzowskiego tag teamu Buddy’ego Rose’a i Douga Somersa[4].
World Wrestling Federation[edytuj | edytuj kod]
W 1987 dołączyła do organizacji World Wrestling Federation[4] z rekomendacji Jesse’ego Ventury[3]. 24 lipca w Hudson w stanie Teksas[4] stoczyła swoją pierwszą walkę[3]. Był to pojedynek o główne mistrzostwo kobiet przeciwko The Fabulous Moolah, który Martel wygrała. Tytuł należał do niej przez 15 miesięcy, do czasu przegranej walki o mistrzostwo przeciwko Rockin’ Robin. Rywalizacja Martel i Moolah nasilała się i w 1989 obie zostały kapitanami przeciwnych drużyn kobiet w pierwszej walce kobiecych tag teamów na gali Survivor Series[4].
W 1989 Randy Savage stał się heelem. Wypowiedział wojnę Hulkamanii (tak określano mainstreamowy fenomen Hulka Hogana) i zastąpił swoją dotychczasową menedżerkę Miss Elizabeth nową – „Sensational” Sherri Martel[6][7]. Elizabeth, która została menedżerką Hogana, i Martel również rywalizowały między sobą, często szydząc z siebie nawzajem w trakcie walk ich klientów[3]. 30 sierpnia Randy Savage pokonał Jima Duggana w walce o honorowy tytuł króla WWF[6][7][8]. Od tego momentu posługiwał się także pseudonimem The Macho King, a „Sensational” Sherri Martel – Queen Sherri[9].
24 marca 1991 na gali WrestleMania VII Randy Savage zmierzył się z The Ultimate Warriorem w walce, w której przegrany miał być zmuszony do przejścia na emeryturę. Savage przegrał, więc rozczarowana Sherri Martel zaczęła go kopać, gdy leżał nieprzytomny w ringu. Wtedy siedząca na widowni Miss Elizabeth wbiegła na ring i wyrzuciła z niego menedżerkę. Początkowo Savage myślał, że to właśnie Elizabeth go kopała, ale kiedy zrozumiał, co się wydarzyło, on i Elizabeth pogodzili się, a Macho Man znowu stał się face’em[10].
Później Sherri Martel była także menedżerką Shawna Michaelsa. Jednym z jej zadań było trzymanie lustra, w którym przeglądał się jej klient. Zakończyli współpracę w 1992, kiedy Marty Jannetty, atakując Michaelsa, niechcący uderzył lustrem osłaniającą swojego podopiecznego Sheri Martel. Był to ostatni występ menedżerki w World Wrestling Federation. Jej kontrakt z organizacją oficjalnie wygasł w 1993[3].
Kariera po odejściu z World Wrestling Federation[edytuj | edytuj kod]
Po odejściu z World Wrestling Federation, Martel występowała między innymi w Lucha Libre AAA Worldwide, Extreme Championship Wrestling i Cornette's Smoky Mountain Wrestling. W World Championship Wrestling była menedżerką Rica Flaira i tag teamu Harlem Heat i posługiwała się pseudonimem Sister Sherri[3].
W 2006 została wprowadzona do galerii sławy WWE Hall of Fame przez Teda DiBiase[4].
We wrześniu 2006 wystąpiła w Total Nonstop Action jako skaut, który wypromował Bobby’ego Roode’a[4].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jak sama deklarowała, do dwudziestego roku życia rozwiodła się dwa razy[4]. Jej ostatnim mężem, z którym żyła do swojej śmierci, był Robert Schrull[11], kierownik konstrukcji komercyjnej[11], ale Sherri Martel w rzeczywistości nadal posługiwała się nazwiskiem rodowym[5]. Miała syna[4].
Do końca życia mieszkała w Jacksonville w stanie Floryda[4].
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
Zmarła 15 czerwca 2007[12] w domu swojej matki w Birmingham w stanie Alabama[4]. Sekcja wykazała, że przyczyną było przedawkowanie różnego rodzaju narkotyków, w tym dużej ilości oksykodonu. Śledczy doszli do wniosku, że był to wypadek, a nie umyślne samobójstwo[12]. Została skremowana. Lokalizacja jej prochów lub miejsce ich rozsypania pozostały tajemnicą[13].
Mistrzostwa i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- American Wrestling Association
- AWA World Women's Championship (3 razy)
- World Wrestling Federation / Entertainment
- WWF Ladies’ / Women’s Championship (1 raz)
- WWE Hall of Fame (2006)
- Pro Wrestling Illustrated
- Menedżer roku (1995)
- Wrestling Observer Newsletter
- Najlepszy menedżer (1991)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Sensational Sherri [online], Cagematch.net [dostęp 2020-03-20] (ang.).
- ↑ Sensational Sherri [online], WWE [dostęp 2020-03-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Lew Freedman, Pro Wrestling: A Comprehensive Reference Guide, ABC-CLIO, 7 września 2018, s. 76–77, ISBN 978-1-4408-5351-7 [dostęp 2020-03-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Greg Oliver, Sherri Martel dead at 49 [online], CANOE -- SLAM! Sports – Wrestling, 15 czerwca 2007 [dostęp 2020-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-28] (ang.).
- ↑ a b Keith Ellion Greenberg, Still Sensational [online], SensationalSherri.com, 11 października 2007, s. 1,2,3 [dostęp 2020-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-11] (ang.).
- ↑ a b Vance Nevada, Wrestlers Results Archive: Randy Savage [online], CANOE -- SLAM!, 4 grudnia 2007 [dostęp 2017-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-20] (ang.).
- ↑ a b Tim Hornbaker, Legends of Pro Wrestling: 150 Years of Headlocks, Body Slams, and Piledrivers, Skyhorse Publishing, Inc., 3 stycznia 2017, ISBN 978-1-61321-875-4 [dostęp 2017-09-07] (ang.).
- ↑ Eric Cohen, WWE King of the Ring History [online], ThoughtCo., 4 stycznia 2016 [dostęp 2017-09-08] (ang.).
- ↑ Randy Savage, „Online World of Wrestling” [dostęp 2017-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-19] (ang.).
- ↑ WWE WrestleMania 1991 (7), „Online World of Wrestling” [dostęp 2017-09-15] (ang.).
- ↑ a b Sherri Martel Passes Away At Age 49 [online], Inside Pro Wrestling, 19 czerwca 2007 [dostęp 2020-03-20] (ang.).
- ↑ a b Sherri Martel autopsy results reveal drugs [online], CANOE -- SLAM! Sports – Wrestling [dostęp 2020-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-17] (ang.).
- ↑ Sherri “Sensational Sherri” Martel [online], Find A Grave (ang.).