Shanghai Masters 2007

Shanghai Masters
2007 2008
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Grand Stage, Szanghaj

Zwycięzca

Walia Dominic Dale

II miejsce

Walia Ryan Day

Najwyższy break

143 Walia Dominic Dale

Rozegrane mecze

39 + 64 kwalifikacyjne

Turniej Shanghai Masters w roku 2007 jest pierwszą edycją tych rozgrywek w historii snookera, które odbyły się w Szanghaju (drugi turniej rankingowy w Chinach po China Open). Rozpoczynają one sezon 2007/2008. Mecze rozegrane zostały w dniach 6−12 sierpnia 2007 roku. Miejscem rozgrywania turnieju była hala Grand Stage. Planowanych jest jeszcze przynajmniej 5 takich turniejów (umowa między Chińskim Związkiem Bilarda i Snookera a Światowym Związkiem Snookera).

W Polsce turniej Shanghai Masters 2007 transmitowała komercyjna stacja telewizyjna Eurosport.

W finale spotkali się Dominic Dale oraz Ryan Day. Był to dopiero czwarty przypadek w historii snookera, aby w finale turnieju rankingowego zagrali dwaj Walijczycy. Poprzednio dokonali tego Doug Mountjoy i Wayne Jones (Mercantile Credit Classic 1989) oraz dwukrotnie Mark Williams i Matthew Stevens (UK Championship 1999 oraz w Mistrzostwach świata w 2000).

Pula nagród[edytuj | edytuj kod]

  • £250000 - całkowita pula nagród dla zawodników
  • £48000 – nagroda dla zwycięzcy
  • £22500 - nagroda za drugie miejsce w turnieju
  • £12000 - otrzymają przegrani w półfinałach
  • £6500 - nagroda dla przegranych w ćwierćfinałach
  • £4275 - nagroda dla przegranych w 1/8 finału
  • £2750, £1725, £1325 - odpowiednio za odpadnięcie w Last 32, dla przegranych w rundzie „dzikich kart”, ostatnia faza kwalifikacji
  • £500 - najwyższy break w rundzie kwalifikacyjnej
  • £2000 - za maksymalny break w kwalifikacjach
  • £1000 - najwyższy break w rundzie właściwej turnieju
  • £20000 - za break 147-punktowy w rundzie właściwej turnieju.

Najwyżej rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

  1. Szkocja John Higgins - mistrz świata
  2. Szkocja Graeme Dott
  3. Anglia Shaun Murphy
  4. Irlandia Ken Doherty
  5. Anglia Ronnie O’Sullivan (nie wystąpił)

Faworyci bukmacherów[edytuj | edytuj kod]

Z kilku zakładów wybrano średnią, z której wynika, iż największe szanse na wygranie turnieju ma: Ronnie O’Sullivan - 6,00 zawodnik gospodarzy Ding Junhui - 7,00 oraz tegoroczny mistrz świata John Higgins 11,00.[1]

Breaki 100 punktowe[edytuj | edytuj kod]

Podczas turnieju wbito 16 breaków 100-punktowych. Ani jeden nie był maksymalnym. Najwięcej wbili Walijczyk Dominic Dale i jego rodak Ryan Day. Jednak najwyższy zdobył Dale wbijając 143 punkty w finale.

Zawodnik Breaki
Walia Dominic Dale 143, 127, 116, 102
Anglia Ian McCulloch 133
Anglia Mark Selby 131, 104
Anglia Adrian Gunnell 126
Szkocja Stephen Maguire 124[2], 106
Walia Ryan Day 115, 106, 105, 103
Anglia Michael Holt 102
Anglia Shaun Murphy 101

Dzikie karty[edytuj | edytuj kod]

Turniej dzikich kart są rozgrywkami o awans do turnieju głównego w którym znajdują się już szesnastu najlepszych zawodników rankingu światowego.

Yang Qintian 5:4 Scott MacKenzie
Cao Kaisheng 0:5 Stuart Pettman
Cao Xinlong 1:5 Fergal O’Brien
Jin Long 2:5 Adrian Gunnell
Liu Chuang 1:5 Dominic Dale
A. Bulajiang 2:5 Tony Drago
Xiao Guodong 5:2 Michael Judge
Yu Delu 5:3 Mike Dunn

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  1/16 finału (Do 5 frame’ów) 1/8 finału (Do 5 frame’ów) Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów) Półfinały (Do 6 frame’ów) Finał (Do 10 frame’ów)
                                               
Szkocja  John Higgins 5  
Anglia  Jamie Cope 2  
  Szkocja  John Higgins 3  
  Anglia  Mark Selby 5  
Anglia  Mark Selby 5
 Yang Qintian 0  
  Anglia  Mark Selby 5  
  Anglia  Stuart Bingham 0  
Walia  Mark Williams 2  
Anglia  Stuart Bingham 5  
  Anglia  Stuart Bingham 5
  Anglia  Stuart Pettman 4  
Anglia  R. O’Sullivan X
Anglia  Stuart Pettman wo[3]  
  Anglia  Mark Selby 3  
  Walia  Dominic Dale 6  
Anglia  Peter Ebdon 3  
Anglia  Dave Harold 5  
  Anglia  Dave Harold 5
  Anglia  Steve Davis 1  
Anglia  Steve Davis 5
Irlandia  Fergal O’Brien 4  
  Anglia  Dave Harold 1
  Walia  Dominic Dale 5  
Anglia  Allister Carter 1  
Anglia  Adrian Gunnell 5  
  Anglia  Adrian Gunnell 1
  Walia  Dominic Dale 5  
Irlandia  Ken Doherty 3
Walia  Dominic Dale 5  
Walia  Dominic Dale 10
Walia  Ryan Day 6
Anglia  Shaun Murphy 2  
Anglia  Ian McCulloch 5  
  Anglia  Ian McCulloch 3  
  Walia  Ryan Day 5  
Walia  Ryan Day 5
Malta  Tony Drago 1  
  Walia  Ryan Day 5  
  Walia  M. Stevens 4  
Szkocja  Stephen Maguire 5  
 Xiao Guodong 1  
  Szkocja  Stephen Maguire 4
  Walia  M. Stevens 5  
Australia  Neil Robertson 0
Walia  M. Stevens 5  
  Walia  Ryan Day 6
  Szkocja  Graeme Dott 2  
Szkocja  Stephen Hendry 5  
Anglia  Nigel Bond 2  
  Szkocja  Stephen Hendry 3
  Anglia  Stephen Lee 5  
Anglia  Stephen Lee 5
Hongkong  Marco Fu 4  
  Anglia  Stephen Lee 4
  Szkocja  Graeme Dott 5  
 Ding Junhui 5  
 Yu Delu 2  
   Ding Junhui 1
  Szkocja  Graeme Dott 5  
Szkocja  Graeme Dott 5
Anglia  Michael Holt 4  

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. za. [dostęp 2007-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
  2. Setny break stupunktowy w karierze Maguire'a
  3. Stuart Pettman awansował do 1/8 finału, ponieważ Ronnie O’Sullivan nie pojawił się w Szanghaju. [1]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]