Royce Gracie
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 185 cm |
| Masa ciała | 80 kg |
| Styl walki | |
| Klub | Gracie Humaitá |
| Zwycięstwa | 15 |
| Przez nokauty | 1 |
| Przez poddania | 12 |
| Porażki | 2 |
| Remisy | 3 |
| Nieodbyte | 0 |
| Strona internetowa | |
Royce Gracie (ur. 12 grudnia 1966 w Rio de Janeiro) – brazylijski zawodnik brazylijskiego jiu-jitsu (7 dan) oraz mieszanych sztuk walki (MMA), członek rodziny Gracie. Trzykrotny zwycięzca turniejów Ultimate Fighting Championship (pierwszej, drugiej i czwartej edycji), posiadający jak dotąd niepobity rekord jedenastu zwycięstw przez poddanie rywala z rzędu w UFC. Został pierwszym zawodnikiem włączonym do Galerii Sław UFC.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Royce jest synem Hélio − inicjatora Gracie Jiu-Jitsu (dzisiaj nazywanego częściej brazylijskim jiu-jitsu). Jako dziecko uczył się bjj razem ze swoimi braćmi Ricksonem, Roylerem oraz przyrodnimi Rorionem i Relsonem. Już w wieku 8 lat zaczął startować w zawodach na terenie Brazylii, a w wieku 16 lat nadano mu niebieski pas.
Rok później został zaproszony przez swojego przyrodniego brata Roriona do Stanów Zjednoczonych by pomóc mu nauczać bjj w jego nowo założonym klubie, który początkowo mieścił się w garażu. Pomimo nieznajomości języka angielskiego Royce przyjął zaproszenie i przeniósł się do Kalifornii. W tamtym czasie startował w turniejach jiu-jitsu w USA oraz Brazylii, uzyskując bilans 53 zwycięstw i 3 porażek. Czarny pas w bjj otrzymał w wieku 18 lat.
W 1993 roku jego brat Rorion, Art Davie oraz John Milius zorganizowali turniej, w którym zawodnicy z przeróżnych stylów walki mieli walczyć ze sobą bez żadnych reguł o tytuł absolutnego mistrza świata oraz 50 000 dolarów. Turniej ten został nazwany Ultimate Fighting Championship. Do wzięcia w nim udziału, poza Royce’em, zaproszeni zostali też sumita, bokser, mistrz świata w savate, dwóch kick-boxerów, zawodnik kempo oraz mistrz Pancrase. Gracie zwyciężył w całym turnieju, uznawanym za pierwszy w historii amerykańskiego MMA, pokonując swoich trzech przeciwników. Później zwyciężył jeszcze w dwóch edycjach tych zawodów (UFC 2 i UFC 4), wygrywając wszystkie 11 walk, do których przystąpił (wszystkie przez poddanie).
Jego sukcesy przyczyniły się do promocji mieszanych sztuk walki w USA oraz wykazały znaczącą rolę walki w parterze w kształtującym się sporcie[1]. W ciągu swojej zawodniczej kariery (1993-2007) występował w organizacjach UFC, PRIDE FC i Hero’s. W 2000 roku stoczył w Japonii przegraną walkę z Kazushim Sakurabą, która trwała równo 90 minut i została uznawana za najdłuższą w historii MMA. Został członkiem Galerii Sław UFC.
Pod koniec 2015 zapowiedział swój powrót do startów w MMA. Mając skończone 49 lat, 19 lutego 2016 na gali Bellator 149 stoczył wygrany pojedynek ze swoim byłym dwukrotnym rywalem z UFC Kenem Shamrockiem, którego pokonał przez techniczny nokaut po ciosie kolanem[2].
Osiągnięcia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Mieszane sztuki walki:
- Ultimate Fighting Championship:
- 1993: UFC 1 – 1. miejsce w turnieju (bez limitu wagowego)
- 1994: UFC 2 – półfinalista turnieju
- 1994: UFC 3 – 1. miejsce w turnieju
- 1994: UFC 4 – 1. miejsce w turnieju
- Pierwszy zawodnik który zwyciężył w turnieju
- Najwięcej wygranych turniejów (trzy)
- Najwięcej zwycięstw z rzędu przez poddanie (jedenaście)
- Najwięcej stoczonych walk podczas jednej gali (cztery) wraz z Patrickiem Smithem
- Członek Galerii Sław
- Pride Fighting Championships:
- Najdłuższa walka w historii MMA (90 minut)
- 1994: Black Belt Magazine – Zawodnik Roku[3]
- 2000: Wrestling Observer Newsletter – Walka Roku przeciwko Kazushiemu Sakurabie
- 2014: Sports Illustrated – 44. miejsce z 50 najlepszych sportowców wszech czasów[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scott Harris: MMA: The 25 Most Influential Fighters in MMA History. 1. Royce Gracie.. bleacherreport.com, 24 marca 2011. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
- ↑ Ken Shamrock vs. Royce Gracie 3: Winner, Scorecard and Reaction for Bellator 149 | Bleacher Report [online], bleacherreport.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
- ↑ Scott Harris: Royce Gracie. blackbeltmag.comjęzyk=en, 24 marca 2011. [dostęp 2017-02-08].
- ↑ Matt Erickson: Full list: Royce Gracie among 50 greatest athletes of all time. mmajunkie.com, 2014-01-14. [dostęp 2017-02-08]. (ang.).