Pancrase
Pancrase Hybrid Wrestling – założona w 1993 roku japońska organizacja mieszanych sztuk walki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Organizacja została założona w 1993 roku przez trzech byłych wrestlerów: Masakatsu Funakiego, Minoru Suzukiego i Yusuke Fuke. Nazwa nawiązuje do antycznego sportu walki pankrationu.
W początkowym okresie istnienia organizacji walki przypominały bardziej mecze wrestlingu niż współczesne MMA (zakaz uderzania zamkniętą pięścią w głowę, przerywanie duszenia lub dźwigni, gdy rywal zdołał dotknąć lin, walki były w pewnym stopniu reżyserowane). Dlatego też oficjalnie zawody nazwane został hybrydowymi zapasami. Jednak z upływem czasu Pancrase coraz bardziej zbliżała się do głównego nurtu mieszanych sztuk walki i od 2000 roku pojedynki toczone są według typowych reguł MMA.
Początkowo Pancrase rozgłosem nie wykraczała poza granice Japonii, lecz wraz z sukcesami jej zawodników na innych arenach (np. braci Shamrocków czy Basa Ruttena w UFC) zdobyła popularność również na Zachodzie. W 1996 roku gala Pancrase po raz pierwszy była transmitowana w USA.
Obecnie organizacja przyznaje tytuł Króla Pancrase (ang. King of Pancrase) w ośmiu kategoriach wagowych oraz w najbardziej prestiżowej kategorii open (bez limitów wagowych).
Zasady walki[edytuj | edytuj kod]
Lata 90.[edytuj | edytuj kod]
Oprócz tradycyjnych reguł stosowanych w grapplingu obowiązywał:
- zakaz uderzania łokciami w głowę
- zakaz uderzania pięścią w głowę
- zakaz uderzania kolanami w głowę w parterze
- zakaz kopania w głowę w parterze
- standardowa walka trwała 15 minut, a walka tytułowa 30 minut (bez podziału na rundy)
- walka mogła się zakończyć przez poddanie (np. w wyniku dźwigni bądź duszenia)
- zawodnik w ciągu walki mógł cztery razy dotknąć lin ratując się przed poddaniem, choć za każdy taki ruch tracił jeden punkt. Piąte dotknięcie równało się automatycznej porażce.
- w przypadku nokdaunu sędzia rozpoczynał liczenie do 10; jeśli zawodnik był w stanie się w tym czasie podnieść walkę wznawiano ale tracił on jeden punkt; jeśli nie zdołał tego dokonać, przegrywał przez nokaut
- jeśli walka nie skończyła się przed czasem (przez poddanie, nokaut, stratę 5 punktów), wygrywał zawodnik, który stracił mniej punktów; w przypadku, gdy żaden z zawodników nie stracił punktu lub obaj stracili ich taką samą liczbę, ogłaszano remis.
Obecnie[edytuj | edytuj kod]
- walka toczona jest na ringu o wymiarach 7x7 m.
- obowiązkowy sprzęt ochronny to rękawice MMA, suspensorium i ochraniacz na szczękę (fakultatywnie ochraniacze na kolana i piszczele)
- standardowa walka trwa 2 lub 3 rundy po 5 minut, a walka tytułowa 3 rundy po 5 minut
- dozwolone są wszelkie ciosy w stójce, rzuty, klincz oraz walka w parterze oprócz:
- ciosów łokciami
- uderzeń głową
- uderzeń w krocze i kręgosłup
- ciosów kolanami w głowę, gdy obaj zawodnicy są w parterze
- dźwigni na małe stawy
- wyrzucania rywala poza ring
- chwytania się lin
- ciągnięcia za włosy, atakowania otworów fizjologicznych, oczu itp.
- jeśli walka nie zakończy się przed czasem (przez poddanie, nokaut, techniczny nokaut lub dyskwalifikację), zwycięzcę wyłaniają sędziowie, a gdy nie są w stanie tego dokonać, ogłasza się remis.
Kategorie wagowe[edytuj | edytuj kod]
Do stycznia 2008[edytuj | edytuj kod]
| Kategoria | Waga |
|---|---|
| Superciężka | +100,5 kg / 221 lb |
| Ciężka | +90,5 kg / 199 lb |
| Półciężka | +82 kg / 181 lb |
| Średnia | +75 kg / 165,7 lb |
| Półśrednia | +69 kg / 152,5 lb |
| Lekka | +64 kg / 141,4 lb |
| Piórkowa | -64 kg / 141,4 lb |
Obecnie[edytuj | edytuj kod]
| Kategoria | Waga |
|---|---|
| Ciężka | +93 kg / 205 lb |
| Półciężka | +83,9 kg / 185 lb |
| Średnia | +77,1 kg / 170 lb |
| Półśrednia | +70,3 kg / 155 lb |
| Lekka | +65,8 kg / 145 lb |
| Piórkowa | +61,2 kg / 135 lb |
| Słomkowa | +56,7 kg / 125 lb |
| Supermusza | +54,4 kg / 120 lb |
| Musza | -54,4 kg / -120 lb |
Królowie Pancrase[edytuj | edytuj kod]
Kategoria open[edytuj | edytuj kod]
| No. | Nazwisko | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Ken Shamrock (pok. Manabu Yamada) | 17 grudnia 1994 | Tokio | |
| 2 |  Minoru Suzuki | 13 maja 1995 | Tokio | |
| 3 |  Bas Rutten | 1 września 1995 | Tokio | |
| Frank Shamrock (pok. Minoru Suzuki) | 28 stycznia 1996 | Jokohama | Rutten był kontuzjowany i nie mógł bronić mistrzostwa, Shamrock został tymczasowym Królem Pancrase | |
| 3 | Bas Rutten (pok. Frank Shamrock) | 16 maja 1996 | Tokio | unifikacja tytułu |
| wakujący tytuł | październik 1996 | Rutten zrezygnował z tytułu. | ||
| 4 | Masakatsu Funaki (pok. Jason DeLucia) | 15 grudnia 1996 | ||
| 5 | Yūki Kondō | 27 kwietnia 1997 | Tokio | |
| 6 | Masakatsu Funaki | 20 grudnia 1997 | Jokohama | |
| 7 | Guy Mezger | 26 kwietnia 1998 | Jokohama | |
| wakujący tytuł | luty 1999 | Mezger zrezygnował z tytułu i przeszedł do UFC | ||
| 8 | Yūki Kondō (pok. Semmy Schilt) | 18 kwietnia 1999 | Jokohama | |
| 9 | Semmy Schilt | 28 listopada 1999 | Osaka | |
| 10 | Josh Barnett (pok. Yūki Kondō) | 31 sierpnia 2003 | Tokio | |