Pośrednia Garajowa Ławka
 Widok od północy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość | 2260[1] m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia | 4 sierpnia 1906 r. |
| Pierwsze wejście | J. Bajer, S. Konarski, I. Król |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′42,4″N 20°00′24,5″E/49,178444 20,006806 | |
Pośrednia Garajowa Ławka (niem. Mittlere Garai-Scharte, słow. Prostredná Garajova lávka, węg. Középső-Garai-rés[2]) – jedna z licznych przełęczy w Grani Hrubego w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela Pośrednią Garajową Turnię na południowym wschodzie od Skrajnej Garajowej Turni na północnym zachodzie[3]. Znajdująca się w niej kilkunastometrowej wysokości turniczka powoduje, że przełęcz ma dwa siodełka (zadziwiająco częste zjawisko w przełęczach grani Hrubego – uwaga W. Cywińskiego). Do Niewcyrki na południowy zachód opada z przełęczy płytki, trawiasto-piarżysty żleb. Uchodzi on około 150 m poniżej grani do wielkiej depresji Skrajnej Garajowej Ławki. Na północ, do Doliny Hlińskiej, spod przełęczy również opada żleb, ale znacznie bardziej stromy i wyższy; jego deniwelacja wynosi około 600 m. Jego najniższa część to wciąż tworzące się, żywe piarżysko z olbrzymimi głazami, będące przedłużeniem Garajowej Zatoki. W środkowej części żleb przegrodzony jest progiem o wysokości około 40 m[4].
Pośrednia Garajowa Ławka to przedostatnia na północny zachód przełączka w Grani Hrubego i zarazem środkowa z trzech Garajowych Ławek (pozostałe to Zadnia Garajowa Ławka i Skrajna Garajowa Ławka), których nazwy – podobnie jak nazwy Garajowych Turni – pochodzą od niedalekiej Dolinki Garajowej, a tej z kolei, jak i wielu innych obiektów w tym rejonie Tatr, od nazwiska niejakiego Garaja, wspólnika Juraja Jánošíka[5]. Utworzył je Witold Henryk Paryski w 8. tomie przewodnika wspinaczkowego[4].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Pierwszego wejścia dokonali przy przejściu granią Józef Bajer, Stanisław Konarski i Ignacy Król 4 sierpnia 1906 r.[3]
Przełęcz nie jest dostępna żadnymi znakowanymi szlakami turystycznymi. Dozwolone jest taternikom przejście granią i wspinaczka od strony Doliny Hlińskiej. Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu[4].
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5