Piotr Polejowski
| Data urodzenia | 1734 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 kwietnia 1776 |
| Uczelnia | warsztat Johanna Georga Pinsla |
| Wpływy | |
| Praca | |
| Projekty | barokizacja katedry łacińskiej we Lwowie |
Piotr Polejowski (ur. 1734, zm. 26 kwietnia 1776 we Lwowie) – snycerz, architekt lwowski[a] i królewski[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1734[2] z ojca Jana i matki Katarzyny[3], mieszczan lwowskich[4]. Brat Jana i Macieja Polejowskich[5]. Jego szwagrami byli snycerz Antoni Osiński i malarz Maciej Miller[4]. W 1764 uzyskał wraz z innymi rzeźbiarzami lwowskimi zezwolenie na noszenie szabel i szpad[4]. Prowadził samodzielną działalność artystyczną przynajmniej od 1760, być może opuścił Buczacz po śmierci Bernarda Meretyna, który zmarł w 1759[6]. Kierownik i projektant robót przy restauracji katedry łacińskiej we Lwowie w latach 1765–1776, w podziemiach której został pochowany[3]. Był żonaty z Marianną Pelczyńską[4] (zm. 1781), miał z nią córkę Weronikę Teklę (ur. 1764, ochrzczoną w obecności Macieja Millera i Rozalii Osińskiej), i syna (ur. 1765)[2].
Prace[edytuj | edytuj kod]
_13.jpg)
.png)
Zbigniew Hornung uważał, iż Piotr Polejowski niewątpliwie był uczniem Bernarda Meretyna[4]. Piotr Krasny i Jakub Sito przypuszczają, że on najprawdopodobniej był najpojętniejszym uczniem Jana Jerzego Pinzla, a po śmierci mistrza stał się głównym «dziedzicem» jego sztuki[6].
- projekty ołtarze katedry łacińskiej we Lwowie (główny, Przemienienia Pańskiego i Św. Trójcy)
- projekt[8] i realizacja struktury oraz dekoracji rzeźbiarskiej ołtarza głównego w kościele Franciszkanów w Przemyślu (1761–1765, z wyjątkiem struktury retabulum wykonanej przez stolarza lwowskiego Michała Olaszkiewicza w 1765; dzieło jest udokumentowane)[b]
- projekt dzwonnicy przy kościele parafialnym w Nawarii (1766-1768)
- projekt kościoła parafialnego w Malechowie (obecnie wieś w rejonie żółkiewskim, zakończony w roku 1771 (lub 1772[9])
- projekt domu przy ul. Krakowskiej 24 we Lwowie (1775).
- 20 kwietnia 1775 mocno skrytykował wykonanie prac przy fundamentach cerkwi bazyliańskiej w Poczajowie według projektu architekta śląskiego Gotfryda Hoffmana; Polejowskiego należy uznać za właściwego twórcę cerkwi.
- rzeźby aniołów w kościele parafialnym p.w. Wszystkich Świętych w Hodowicy[6], zdaniem Piotra Krasnego i Jakuba Sita.
Prace możliwe[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Betlej wcześniej nie wykluczał możliwości jego udziału w budowie kościoła pw. św. Marii Magdaleny w Kąkolnikach[10], jednak później stwierdził, że taką atrybucję należy odrzucić[1].
- Projekt kościoła parafialnego w Kopyczyńcach[11]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Hornung w biogramie Polejowskiego w PSB nazywał jego tylko architektem. Zob. Zbigniew Hornung, Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780), s. 291
- ↑ Zbigniew Hornung uważał, że autorem rzeźb był brat Piotra Maciej → Zob. Zbigniew Hornung. Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka. „Ziemia Czerwieńska”. III, 1937, s. 29.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrzej Betlej, Polejowski Piotr, snycerz i architekt [w:] Słownik Artystów Polskich, t. 7, s. 377.
- ↑ a b Andrzej Betlej, Polejowski Piotr, snycerz i architekt, s. 376. [dostęp 2017-06-15]
- ↑ a b Piotr Polejowski
- ↑ a b c d e Zbigniew Hornung. Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780), s. 291-292
- ↑ Maciej Polejowski. [dostęp 2017-06-15]
- ↑ a b c Piotr Krasny, Jakub Sito. "Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski" i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu, nr 5, s. 186-187. [dostęp 2017-06-15]
- ↑ Piotr Krasny: Kościół p.w. Wniebowzięcia Najśw. Panny Marii i Podwyszenia Krzyża Św. oraz klasztor OO. Dominikanów wraz z założenien pielgrzymkowym w Podkamieniu. [W:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 13. Kraków : Wydawnictwo Antykwa, Drukarnia Narodowa S. A., 2005, s. 175—176. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I). ISBN 978-83-89273-25-X
- ↑ Wołodymyr Wujcyk: Nowe źródło do dziejów wyposażenia wnętrza kościoła Franciszkanów w Przemyślu. [w:] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej. T. III. Kraków, 1998, s. 317.
- ↑ Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w:] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 259.
- ↑ Andrzej Betlej, Kościół parafialny w Kąkolnikach [w:] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej, Kraków, 1996, Nr 2, s. 216. [dostęp 2017-06-15]
- ↑ Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w:] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 206.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Betlej: Polejowski Piotr, snycerz i architekt. [w:] Słownik Artystów Polskich. T. 7. Warszawa, 2003. [dostęp 2017-06-15]
- Zbigniew Hornung: Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780) [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXVII/2. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1982, zeszyt 113, s. 291–292.
- Piotr Krasny, Jakub Sito: "Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski" i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu. [w:] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej. T. 5. Kraków, 2003, s. 175–202. [dostęp 2017-06-15]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Polejowski. [dostęp 2017-07-20].