Peter Lawford

Peter Lawford
Ilustracja
Imię i nazwisko

Peter Sydney Vaughn Aylen

Data i miejsce urodzenia

7 września 1923
Londyn, Wielka Brytania

Data i miejsce śmierci

24 grudnia 1984
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Patricia Kennedy
(1954–1966; rozwód)
Mary Rowan
(1971–1975; rozwód)
Deborah Gould
(1976–1977; rozwód)
Patricia Seaton
(1984; jego śmierć)

Lata aktywności

1930–1983

Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Lawford, właśc. Peter Sydney Vaughn Aylen[1] (ur. 7 września 1923[2] w Londynie[3], zm. 24 grudnia 1984[4] w Los Angeles[5]) – angielski aktor, członek Rat Pack, były szwagier Johna F. Kennedy’ego[6].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Londynie, w Anglii, w rodzinie rzymskokatolickiej[7] jako syn brytyjskiego bohatera wojennego - Ernesta Vaughana Aylena[8]. Był nieślubnym dzieckiem. Prawdziwym jego ojcem był dowódca arystokrata, porucznik generał sir Sydney Turing Barlow Lawford (1865-1953)[9]. Jego matka May Somerville Aylen (1883-1972)[10] przechodziła gehennę związaną z niewiernością, ale także miała problemy przy porodzie. 9 października 1923 Aylen złożyła pozew o rozwód. Potem wyjechała z Anglii do Francji, gdzie Peter spędził większość swojego dzieciństwa. Nigdy nie został formalnie kształcony. Zamiast tego był szkolony przez guwernantki i wychowawców, a jego edukacja obejmowała korty tenisowe i lekcje baletu.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W wieku siedmiu lat zadebiutował jako Horace w angielskiej komedii Biedny stary Bill (Poor Old Bill, 1931) i dramacie kryminalnym Dżentelmen w Paryżu (A Gentleman of Paris, 1931). Mając 15 lat pojawił się jako Benny Potter w dramacie kryminalnym Władca Jeff (Lord Jeff, 1938) u boku Freddiego Bartholomewa, Mickeya Rooneya i Charlesa Coburna. W czerwcu 1943 MGM z Lawfordem podpisało długoterminowy kontrakt. Jego pierwszą rolą był młody żołnierz John Ashwood II w czasie II wojny światowej w melodramacie wojennym White Cliffs of Dover (1944) z Irene Dunne. MGM dało mu jeszcze jedną ważną rolę w Portret Doriana Graya (The Picture of Dorian Gray, 1945). Pierwszą główną rolę otrzymał w filmie Syn Lassie (1945), a później wygrał ankietę czytelników magazynu Modern Screen jako najbardziej popularny aktor w Hollywood w roku 1946, jego fani wysyłali do tysięcy listów tygodniowo. Obok takich aktorów jak Clark Gable czy James Stewart, został uznany za romantycznego bohatera MGM. W 1946 nakręcił dwa znaczące filmy: Cluny Brown i Dwie siostry z Bostonu (Two Sisters from Boston). Pojawił się po raz pierwszy u boku Franka Sinatry w musicalu Zdarzyło się w Brooklynie (It Happened in Brooklyn, 1947). Lawford otrzymał entuzjastyczne recenzje za swoją pracę w filmie, podczas gdy słowa o Sinatrze były letnie.

Lawford został obsadzony w roli Alana A. Dale w musicalu Robin i 7 gangsterów (Robin and the 7 Hoods, 1964), ale został zastąpiony przez Binga Crosby. Można go było za to zobaczyć w takich filmach jak Parada wielkanocna (1948), Małe kobietki (1949), Ocean’s Eleven (1960), Najdłuższy dzień (1962) czy Zabić swojego pana (They Only Kill Their Masters, 1972).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Romansował z kobietami Hollywood, wśród nich były m.in. Rita Hayworth, Ava Gardner, June Allyson, Dorothy Dandridge, Lucille Ball, Anne Baxter, Judy Garland, Judy Holliday i Lana Turner.

Był czterokrotnie żonaty. 24 kwietnia 1954 poślubił Patricię Kennedy[11] (1924-2006), siostrę prezydenta Johna F. Kennedy’ego i senatorów Roberta F. Kennedy’ego i Edwarda M. Kennedy’ego. Mieli czworo dzieci: syna Christophera (ur. 29 marca 1955) oraz trzy córki - Sydney Maleię (ur. 25 sierpnia 1956), Victorię Francis (ur. 4 listopada 1958) i Robin Elizabeth (ur. 2 lipca 1961). Jednak 1 lutego 1966 doszło do rozwodu. 30 października 1971 ożenił się po raz drugi z Mary Rowan, lecz i ten związek zakończył się rozwodem 2 stycznia 1975. Od 25 czerwca 1976 jego żoną była Deborah Gould, lecz w 1977 rozwiódł się. 5 lipca 1984 zawarł związek małżeński z Patricią Seaton, który przetrwał do jego śmierci.

Zmarł 24 grudnia 1984 w Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles na skutek nagłego zatrzymania krążenia w wieku 61 lat[12]. Zwłoki skremowano, prochy pochowano w Westwood Village Memorial Park, a następnie usunięto stamtąd, po czym wdowa po aktorze - Patricia Seaton - rozrzuciła je na Oceanie Spokojnym[13].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1931: Dżentelmen w Paryżu (A Gentleman of Paris) jako dziecko
  • 1942: Random Harvest jako żołnierz
  • 1942: A Yank At Eton jako Ronnie Kenvil
  • 1943: Above Suspicion jako student
  • 1944: The Canterville Ghost jako Anthony de Canterville
  • 1944: Pani Parkington jako Lord Thornley
  • 1945: Portret Doriana Graya (The Picture of Dorian Gray) jako David Stone
  • 1945: Syn Lassie (Son of Lassie) jako Joe Carraclough
  • 1946: Cluny Brown jako Andrew Carmel
  • 1946: Dwie siostry z Bostonu (Two Sisters from Boston) jako Lawrence
  • 1947: Good News jako Tommy Marlowe
  • 1947: My Brother Talks to Horses jako John S. Penrose
  • 1948: Parada wielkanocna (Easter Parade) jako Jonathan Harrow III
  • 1948: Julia Misbehaves jako Ritchie Lorgan
  • 1948: On an Island with You jako Lawrence Kingsley
  • 1949: The Red Danube jako mjr John „Twingo” McPhimister
  • 1949: Małe kobietki (Little Women) jako Theodore „Laurie” Laurence
  • 1950: Please Believe Me jako Jeremy Taylor
  • 1951: Królewskie wesele (Royal Wedding) jako lord John Brindale
  • 1952: The Hour of 13 jako Nicholas Revel
  • 1953: Rogue's March jako kpt. Dion Lenbridge/szeregowy Harry Simms
  • 1959: Tak niewielu (Never So Few) jako kpt. Grey Travis
  • 1960: Ocean’s Eleven jako Jimmy Foster
  • 1960: Exodus jako mjr Caldwell
  • 1962: Sergeants 3 jako Larry Barrett
  • 1962: Advise and Consent jako senator Lafe Smith
  • 1962: Najdłuższy dzień (The Longest Day) jako lord Lovat - brygadier
  • 1964: Dead Ringer jako Tony Collins
  • 1965: Harlow jako Paul Bern
  • 1966: The Oscar jako Steve Marks
  • 1968: Skidoo jako senator
  • 1969: Hook, Line & Sinker jako dr Scott Carter
  • 1972: They Only Kill Their Masters jako Campbell
  • 1975: Rosebud jako lord Carter
  • 1979: Angels Revenge jako Burke
  • 1979: Mysterious Island of Beautiful Women jako Gordon Duvall
  • 1981: Body and Soul jako Big Man
  • 1983: Where Is Parsifal? jako Montague Chippendale

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Peter Lawford. Listal. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  2. ↑ Peter Lawford. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  3. ↑ Overview for Peter Lawford. TCM.com. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  4. ↑ Peter Lawford. FILMSTARTS.de. [dostęp 2016-07-13]. (niem.).
  5. ↑ Peter Lawford. MYmovies. [dostęp 2016-07-13]. (wł.).
  6. ↑ Peter Lawford Biography (Actor). Infoplease. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  7. ↑ Peter Lawford - Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-13]. (rum.).
  8. ↑ Peter Lawford. ČSFD.cz. [dostęp 2016-07-13]. (cz.).
  9. ↑ Sidney Turing Barlow Lawford (1865 - 1953) – Genealogy. Geni. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  10. ↑ May Somerville Bunny Cooper Aylen Lawford (1883-1972). findagrave.com. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  11. ↑ Peter Lawford - Dating History. FamousFix. [dostęp 2016-07-13]. (ang.).
  12. ↑ PETER LAWFORD, ACTOR, IS DEAD AT 61. NYTimes.com. [dostęp 2016-07-13].
  13. ↑ Peter Lawford (1923-1984). Find A Grave. [dostęp 2016-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Lawford&oldid=69906265”