Pałac w Giebułtowie
 nr rej. pałac A/794/794 z 14.11.1960, park A/795/683/J z 12.06.1981 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie gminy Mirsk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
 50°58′42″N 15°20′49″E/50,978333 15,346944 | |
Pałac w Giebułtowie – wybudowany w 1665 r. w Giebułtowie[1] (niem. Ober-Gebhardsdorf).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac położony jest w Giebułtowie – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Mirsk.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ruiny zabytkowego pałacu barokowego powstałego na zupełnie nowym, nie zabudowanym miejscu, przebudowanego według daty na portalu około 1760 r. Fundatorem tej rezydencji był Christopf von Üchtritz[2], właściciel wsi. Architektura tej rezydencji, podjęta z włoskich inspiracji i wykonana przez włoskich budowniczych, stanowi jedno z najwcześniejszych dzieł nowego pałacowego stylu na terenie Śląska, przejawiającego się w umiejscowieniu budynku górującego nad ogrodem i folwarkiem, jego zewnętrzną formą i pierwszym na terenie Śląska zastosowaniu włoskich sklepień lustrzanych bezlunetowych oraz wprowadzeniu reprezentacyjnej galerii parteru i piętra. Był on restaurowany w XIX w. i na początku XX w.[2] Jest to trzykondygnacyjne założenie prostokątne z silnie występującym ryzalitem środkowym, o osiach akcentowanych podziałem pilastrowym. Wnętrze parteru z sienią na osi zakrywają sklepienia kolebkowe. Stylowy taras flankowany jest dwiema basztami. Obok pałacu znajduje się budynek folwarczny z 1810 roku z zachowanym do dziś portalem, podziałem pasowym elewacji, świetlikami, stolarką drzwi i okien. Obecnie Pałac jest ruiną, nie ma możliwości zwiedzania go. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 122. [dostęp 2015-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pogórze Izerskie, tom 2 (A-Ł), red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2003, ISBN 83-85773-60-6, s. 200-201