Oliweci

Oliweci, Congregazione Benedettina di Santa Maria di Monte Oliveto (Kongregacja Najświętszej Marii z Monte Oliveto) – odłam benedyktynów, który rozwinął się z klasztoru na Monte Oliveto z inicjatywy św. Bernarda Tolomei, który otrzymał zezwolenie na jego założenie od biskupa Arezzo w 1319 roku.

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

W odróżnieniu od tradycyjnych opactw benedyktyńskich, oliweci zorganizowali się z wyraźnym podkreśleniem wzajemnych powiązań: nowe klasztory zwały się po prostu loca (z łac. miejsce), nie miały własnego opata, lecz przeora. W 1450 istniało już 379 klasztorów oliwetańskich. Po ponownym rozkwicie w XIX wieku zakon oliwetów rozwinął się we Włoszech, Francji, Wielkiej Brytanii, Meksyku i Gwatemali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Encyklopedia chrześcijaństwa, red. Henryk Witczak, Kielce 2000.
• Chrześcijaństwo.Encyklopedia PWN.Święci zakony sanktuaria, red.Stanisław Pużyński, Warszawa 2007.