Motocyklowe Grand Prix Stanów Zjednoczonych
 | |
| Mazda Raceway Laguna Seca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Szczegóły | |
| Organizowany | |
| Długość okrążenia | 3,602 km |
| Zwycięzcy | |
| Moto GP | |
Motocyklowe Grand Prix Stanów Zjednoczonych – eliminacja Mistrzostw Świata Motocyklowych Mistrzostw Świata rozgrywana z przerwami od 1961 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zawody o Grand Prix USA miały miejsce w 1961 roku na torze Daytona International Speedway, jednak nie zaliczały się one do cyklu motocyklowych mistrzostw świata. Rozegrano wyścigi w dwóch klasach. W pierwszych zawodach wygrali Japończyk Moto Kitano w klasie 125 cm³, a klasie 500 cm³ – Amerykanin Tony Godfrey. W następnym roku Japończyk Kunimitsu Takahashi zwyciężył w trzech klasach: 50 cm³, 125 cm³ i 500 cm³. W klasie 250 cm³ wygrał wówczas Jess Thomas. W 1963 roku w klasie 50 cm³ zwyciężył Japończyk Mitsuo Itō. Jego rodak Fumio Ito tryumfował w dwieście pięćdziesiątkach, w 125 cm³ wygrał Niemiec urodzony w Gliwicach Ernst Degner. W najwyższej klasie (500 cm³) wygrał reprezentant gospodarzy Don Vesco. Od następnej edycji Grand Prix Stanów Zjednoczonych było już włączone do mistrzostw świata. Hugh Anderson wygrał wyścigi w klasach 50 cm³ i 125 cm³, Alan Shepherd wygrał w klasie 250 cm³ a w 500 cm³ wygrał Mike Hailwood. W 1964 Mike Hailwood ponownie wygrał klasie 500 cm³, Ernst Degner wygrał w 50 cm³, 125 cm³ ponownie wygrał Hugh Anderson, a w klasie 250 cm³ wygrał Phil Read. Po 1965 zrezygnowano z wyścigów w Stanach Zjednoczonych.
Kolejna edycja Grand Prix USA wróciła do kalendarza mistrzostw świata po 23 latach. Tym razem na torze Laguna Seca 10 kwietnia rozegrano dwa wyścigi. W obydwu wygrywali gospodarze. W latach 1989 i 1990 również wygrali zawodnicy gospodarzy: Wayne Rainey w 500 cm³ i John Kocinski w klasie 250 cm³. Od 1991 do 1994 roku (bez 1992, kiedy to nie odbyły się zawody) decydującą rolę odgrywali tutaj Włosi, którzy wygrali w ciągu kolejnych trzech lat cztery z ośmiu wyścigów. W 1995 roku po raz kolejny przerwano rozgrywanie wyścigów w Stanach Zjednoczonych. Dopiero po jedenastu latach wyścig o Grand Prix USA na stałe wpisał się do kalendarza mistrzostw, jednak tylko wśród klasy MotoGP. W czerwcu 2008 roku Dorna Sports S.L. sprawująca władzę nad MotoGP, podpisała z szefami Mazda Raceway Laguna Seca kontrakt na organizowanie wyścigów do 2014 roku.
Lista zwycięzców[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw[według stanu na dzień?] wśród narodowości w Grand Prix Stanów Zjednoczonych mają Amerykanie (13 z 39 wyścigów). Sześć wygranych mają Japończycy, pięć mają Włosi, cztery – Brytyjczycy, po trzy Nowozelandczyk Hugh Anderson i Niemcy (2 – jako NRD, 1 – Niemcy), dwa zwycięstwa zdobyli reprezentanci Hiszpanii oraz Australijczyk Casey Stoner.
Liczba zwycięstw (kierowcy)[według stanu na dzień?]:
- 3 – John Kocinski, Wayne Rainey, Hugh Anderson, Kunimitsu Takahashi
- 2 – Ernst Degner, Mike Hailwood, Luca Cadalora, Nicky Hayden, Casey Stoner
- 1 – Moto Kitano, Tony Godfrey, Jess Thomas, Mitsuo Itō, Fumio Ito, Don Vasco, Alan Shepherd, Phil Read, Eddie Lawson, Jim Filice, Dirk Raudies, Loris Capirossi, Doriano Romboni, Takeshi Tsujimura, Valentino Rossi, Daniel Pedrosa, Jorge Lorenzo