Melecjusz I Pigas

Melecjusz I Pigas
Μελέτιος Πηγάς
	Papież-Patriarcha Aleksandrii i całej Afryki
Kraj działania	Imperium Osmańskie
Data i miejsce urodzenia	1549 ; Kandia
Data i miejsce śmierci	1601 ; Aleksandria
	Locum tenens Patriarchatu Konstantynopola
Okres sprawowania	1597–1598
	Papież-Patriarcha Aleksandrii
Okres sprawowania	1590–1601
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański / Patriarchat Aleksandryjski
Wybór patriarchy	1590

Melecjusz I Pigas, gr. Μελέτιος Πηγάς (ur. 1549 w Kandii, zm. 1601 w Aleksandrii) – locum tenens ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola w latach 1597–1598, papież-patriarcha Aleksandrii w latach 1590–1601. Święty prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kandii na Krecie. Studiował filologię klasyczną, filozofię i medycynę w Padwie. Był przeciwnikiem Kościoła katolickiego. Był kanclerzem patriarchatu aleksandryjskiego za kadencji swojego poprzednika, Sylwestra^[1]. Prawosławny patriarcha Aleksandrii w latach 1590–1601^[1]. Musiał stawiać czoła przytłaczającym długom finansowym Kościoła wobec sułtana^[1]. Przeciwstawiał się także prozelityzmowi jezuitów wymierzonym w prawosławnych chrześcijan w Egipcie^[1]. Próbował doprowadzić do jedności Koptów Egiptu i Etiopii (Abisynii) z prawosławnymi^[1]. W 1593 r. brał udział w synodzie w Konstantynopolu, która potwierdziła ustanowienie patriarchatu moskiewskiego^[1]. Był locum tenens Patriarchatu Konstantynopolitańskiego w okresie od grudnia 1596 do lutego 1597 r. i od końca marca 1597 do marca lub kwietnia 1598 r. Był przeciwnikiem zawarcia unii brzeskiej w Rzeczypospolitej. Zmarł w Aleksandrii w dniu 12 września 1601, w wieku 52 lat^[1]. Jest czczony jako święty w Kościele prawosławnym^[1]. Jego wspomnienie jest w dniu 13 września.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h MELETIOS PIGAS (1590–1601) [online], www.patriarchateofalexandria.com [dostęp 2019-09-26] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Borys Gudziak, Kryzys i reforma: metropolia kijowska, patriarchat Konstantynopola i geneza unii brzeskiej, tł. Halina Leskiw, Alicja Chrim; tł. tekstów staro-cerkiewno-słowiańskich Roman Łepa, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2008.
Venance Grumel, Traité d’études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 438.
Oskar Halecki, Unia brzeska w świetle współczesnych świadectw greckich, Rzym 1954, ss. 9–12.
Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.

[patofalexandria-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h MELETIOS PIGAS (1590–1601) [online], www.patriarchateofalexandria.com [dostęp 2019-09-26] (ang.).

[1]

Do 1204	Konstantyn III Lichudes (1059–1063) Jan VIII Ksifilinos (1064–1075) Kosma I Jerozolimski (1075–1081) Eustracjusz Garidas (1081–1084) Mikołaj III Gramatyk (1084–1111) Jan IX Agapet (1111–1134) Leon Styppes (1134–1143) Michał II Kurkuas (1143–1146) Kosma II Attykos (1146–1147) Mikołaj IV Muzalon (1147–1151) Teodot II (1151–1153) Neofit I (1153) Konstantyn IV Chliaren (1154–1156) Łukasz Chryzoberges (1156–1169) Michał III z Anchialos (1170–1177) Charyton Eugeniota (1177–1178) Teodozjusz I Boradiota (1179–1183) Bazyli II Kamater (1183–1186) Nicetas II Muntanes (1186–1189) Dozyteusz (1189) Leoncjusz Teotokita (1189) Dozyteusz (1189–1191) Jerzy II Ksyfilin (1191–1198) Jan X Kamater (1198–1206)
W Nicei 1204–1261	Michał IV Autorejan (1206–1212) Teodor II Irenik (1213–1216) Maksymus II (1216) Manuel I Charitopul (1217–1222) German II (1222–1240) Metody II (1240) Manuel II (1244–1255) Arseniusz Autorejan (1255–1259) Nicefor II (1260–1261)
1261–1453	Arseniusz Autorejan (1261–1267) German III (1267) Józef I Galezjota (1267–1275) Jan XI Bekkos (1275–1282) Józef I Galezjota (1282–1283) Grzegorz II Cypryjczyk (1283–1289) Atanazy I (1289–1293) Jan XII (1294–1303) Atanazy I (1303–1309) Nifon I (1310–1314) Jan XIII Glykys (1315–1320) Gerazym I (1320–1321) Izajasz (1323–1334) Jan XIV Kalekas (1334–1347) Izydor (1347–1350) Kalikst I (1350–1354) Filoteusz Kokkin (1354–1355) Kalikst I (1355–1363) Filoteusz Kokkin (1364–1376) Makary (1376–1379) Nil Kerameus (1379–1388) Antoni IV (1389–1390) Makary (1390–1391) Antoni IV (1391–1397) Kalikst II Ksantopul (1397) Mateusz I (1397–1410) Eutymiusz II (1410–1416) Józef II (1416–1439) Metrofan II (1440–1443) Grzegorz III Mammas (1443–1450) Atanazy II (1450–1453)
Po 1453	Gennadiusz II Scholar (1453–1456, 1458, 1462–1463, 1464) Izydor II Ksantopulos (1456–1457) Sofroniusz I Syropulos (1463–1464) Joazaf (1464, 1464–1466) Marek II Ksylokarawes (1466) Symeon I z Trapezuntu (1466, 1471–1474, 1481–1486) Dionizy I (1466–1471, 1489–1491) Rafał I (1475–1476) Maksym III Manasses (1476–1481) Nefon II (1486–1488, 1497–1498, 1502) Maksym IV (1491–1497) Joachim I (1498–1502, 1504) Pachomiusz I (1503–1504, 1504–1513) Teolept I (1513–1522) Jeremiasz I (1522–1546) Joannik I (1524–1525) Dionizy II (1546–1555) Joazaf II (1555–1556) Metrofan III (1565–1572, 1579–1580) Jeremiasz II Tranos (1572–1579, 1580–1584, 1587–1595) Pachomiusz II (1584–1585) Teolept II (1585–1586) Mateusz II (1596, 1598–1602, 1603) Gabriel I (1596) Teofan I Karikes (1596–1597) Melecjusz I Pegas (1597–1598, 1601) Neofit II (1602–1603, 1607–1612) Rafał II (1603–1607) Tymoteusz II (1612–1620) Cyryl I Lukaris (1612, 1620–1623, 1623–1635, 1637–1638) Grzegorz IV z Amasei (1623) Antym II (1623) Cyryl II Kontares (1633, 1635–1636, 1638–1639) Atanazy III Patelaros (1634) Neofit III Nicejski (1636–1637) Parteniusz I (1639–1644) Parteniusz II (1644–1646, 1648–1651) Joannik II (1646–1648, 1651–1656) Cyryl III (1652, 1654) Paisjusz I (1652–1655) Parteniusz III (1656–1657) Gabriel II (1657) Parteniusz IV (1657–1662, 1665–1667, 1671, 1675–1676, 1684–1685) Dionizy III (1662–1665) Klemens (1667) Metody III (1668–1671) Dionizy IV Muzułmanin (1671–1673, 1676–1679, 1682–1684, 1686–1687, 1693–1694) Gerazym II (1673–1674) Atanazy IV (1679) Jakub (1679–1682, 1685–1688) Kallinik II (1688, 1689–1693, 1694–1702) Neofit IV (1688) Gabriel III (1702–1707) Neofit V (1707) Cyprian I (1707–1709, 1713–1714) Atanazy V (1709–1711) Cyryl IV (1711–1713) Kosma III (1714–1716) Jeremiasz III (1716–1726, 1732–1733) Paisjusz II (1726–1732, 1740–1743, 1744–1748) Serafim I (1733–1734) Neofit VI (1734–1740, 1743–1744) Cyryl V (1748–1751, 1752–1757) Kallinik III (1757) Serafim II (1757–1761) Joannik III (1761–1763) Samuel I Chaceres (1763–1768, 1773–1774) Melecjusz II (1768–1769) Teodozjusz I (1769–1773) Sofroniusz II (1774–1780) Gabriel IV (1780–1785) Prokopiusz I (1785–1789) Neofit VII (1789–1794, 1798–1801) Gerazym III (1794–1797) Grzegorz V (1797–1798, 1806–1808, 1818–1821) Kallinik IV (1801–1806, 1808–1809) Jeremiasz IV (1809–1813) Cyryl VI (1813–1818) Eugeniusz II (1821–1822) Antym III (1822–1824) Chryzant I (1824–1826) Agatangel (1826–1830) Konstancjusz I (1830–1834) Konstancjusz II (1834–1835) Grzegorz VI (1835–1840, 1867–1871) Antym IV (1840–1841, 1848–1852) Antym V (1841–1842) German IV (1842–1845, 1852–1853) Melecjusz III (1845) Antym VI (1845–1848, 1853–1855, 1871–1873) Cyryl VII (1855–1860) Joachim II (1860–1863, 1873–1878) Sofroniusz III (1863–1866) Joachim III (1878–1884, 1901–1912) Joachim IV (1884–1886) Dionizy V (1887–1891) Neofit VIII (1891–1894) Antym VII (1895–1897) Konstantyn V (1897–1901) German V (1913–1918) Melecjusz IV Metaksakis (1921–1923) Grzegorz VII (1923–1924) Konstantyn VI (1924–1925) Bazyli III (1925–1929) Focjusz II (1929–1935) Beniamin (1936–1946) Maksym V (1946–1948) Atenagoras I (1948–1972) Dymitr I (1972–1991) Bartłomiej I (od 1991)

Melecjusz I Pigas

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

€4.95