Marian Pasternak
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 lipca 1926 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 września 2011 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1941–1991 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | d-a plutonu, kompanii, wykładowca WAT, szef katedry WAT, szef Wojsk Łączności MON, z-ca szefa Sztabu Generalnego WP ds. systemów kierowania |
| Odznaczenia | |
           | |
Marian Pasternak (ur. 31 lipca 1926 w Bohorodczanach, zm. 9 września 2011 w Warszawie) – doktor inżynier, generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Deportowany do ZSRR, tam wcielony do Armii Czerwonej. Do Wojska Polskiego przekazany do 1 Dywizji Piechoty. Przeszedł szlak bojowy 1 Dywizji. W czerwcu 1944 r. podchorąży Centralnej Szkoły Podchorążych w Riazaniu. Następnie uczył się w Oficerskiej Szkole Łączności w Zamościu. Na stopień oficerski mianowany w 1945 i wyznaczony na dowódcę plutonu w 19 samodzielnej kompanii łączności 10 Dywizji Piechoty. Od 1945 w Wojskach Ochrony Pogranicza. W latach 1945–1947 dowódca plutonu, następnie dowódca kompanii i szef łączności 53 odcinka w Wałbrzychu 11 oddziału Ochrony Pogranicza. W latach 1948–1949 szef łączności Centralnego Poligonu Artylerii nr 3. Po ukończeniu w 1949 r. Kursu Doskonalenia Oficerów Łączności – oficer łączności w 47 pułku piechoty w Szczecinku. W latach 1950–1951 pełnił obowiązki szefa sztabu 38 batalionu łączności 1 Korpusu Armijnego w Wałczu, a w latach 1951–1952 szef sztabu 7 pułku łączności Pomorskiego Okręgu Wojskowego (POW). Dalej przez cztery lata starszy pomocnik szefa Oddziału Łączności w Sztabie POW. W latach 1956–1962 studiował w Wojskowej Akademii Technicznej (WAT), po czym pełnił funkcję starszego wykładowcy w Katedrze Bojowego Wykorzystania Sprzętu Wojskowego w Oddziale Uzbrojenia Rakietowego, a następnie zastępcy i szefa tejże katedry. Ukończył studia na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego i studia podyplomowe w Instytucie Matematyki PAN. Od 1967 komendant Instytutu Automatyzacji Systemów Zarządzania WAT. W 1973 obronił doktorat nauk technicznych. Od 1974 kierował Zarządem XIV Informatyki Sztabu Generalnego WP.
W 1976 ukończył Kurs Operacyjno-Strategiczny w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.
Jako szef Zarządu Sztabu Generalnego WP mianowany w 1977 generałem brygady. W 1978 wyznaczony na szefa Wojsk Łączności MON. W latach 1983–1988 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds systemów kierowania.
W 1984 ukończył Wyższy Kurs Akademicki dla kierowniczej kadry dowódczej w ASG SZ ZSRR.
W 1985 mianowany generałem dywizji. W latach 1988–1991 poza wojskiem – radca handlowy ds. inżynierii w Biurze Radcy Handlowego w Moskwie. Służbę wojskową zakończył w 1991 r. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim d. Wojskowy (kwatera FII-7-11)[1].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1984)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. P. Kosk, Generalicja polska, tom II, Wyd. Oficyna Wydawnicza AJAKS Pruszków 2001
- M. Jędrzejko, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002), Wyd. von Boroviecky Warszawa 2002.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, t. III:M-S, Toruń 2010.