Henryk Kondas
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1947–1990 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych, przewodniczący Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR Wojska Polskiego |
| Odznaczenia | |
               | |
Henryk Kondas ps. „Morus” (ur. 10 lipca 1927 w Bodziejowicach, zm. 30 czerwca 1998 w Bydgoszczy) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie drugiej wojny światowej członek PPR (od sierpnia 1943), od stycznia 1944 żołnierz Armii Ludowej (łącznik).
Po wojnie uczył się w gimnazjach w Szczekocinach i Będzinie, w którym był przewodniczącym ZWM. Od czerwca 1946 był kancelistą w Komitecie Powiatowym PPR w Zawierciu.
Od jesieni 1947 służył w ludowym WP, podchorąży w Oficerskiej Szkole Polityczno-Wychowawczej w Łodzi, następnie w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 2 w Jeleniej Górze, którą ukończył w 1950 ze stopniem podporucznika piechoty. Od wiosny 1951 sekretarz Komitetu POP PZPR 1 batalionu szkolnego, od jesieni 1951 starszy instruktor organizacji partyjnej Wydziału Politycznego szkoły piechoty. W latach 1952–1955 studiował w Akademii Wojskowo-Politycznej w Warszawie, potem był szefem wydziału politycznego polskiej delegacji Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei (1955-1956).
Od lipca 1956 starszy instruktor oddziału I Zarządu Politycznego Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W 1957 zdał maturę we wrocławskim liceum ogólnokształcącym, a w latach 1959–1960 w ramach praktyki liniowej był zastępcą dowódcy 93 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej ds. liniowych we Wrocławiu-Leśnicy. Od 1962 był zastępcą dowódcy 18 Brygady Artylerii w Bolesławcu do spraw politycznych. W latach 1962–1968 studiował w systemie zaocznym na Wydziale Historyczno-Politycznym Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. Studia ukończył w październiku 1968 z oceną bardzo dobrą i dyplomem magistra historii.
Od 31 marca 1969 zastępca sekretarza Komitetu PZPR Śląskiego Okręgu Wojskowego i przewodniczący Komisji Kontroli Partyjnej tego okręgu, a także członek Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej we Wrocławiu. Od marca 1973 sekretarz Komitetu PZPR – zastępca szefa Zarządu Politycznego Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 1975 przebywał na kursie dla pracowników aparatu partyjnego PZPR przy Wyższej Szkole Komitetu Centralnego KPZR im. Lenina w Moskwie.
Od stycznia 1976 do lutego 1987 zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy ds. politycznych – szef Zarządu Politycznego tego okręgu. Równocześnie był od 1978 członkiem Komitetu Wojewódzkiego, a od 1981 członkiem Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy[1].
5 października 1978 na mocy uchwały Rady Państwa PRL mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński. Od 1981 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR, a od listopada 1986 przewodniczący Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR WP. W grudniu 1985 wszedł w skład Zespołu do przygotowania projektu "Programu PZPR" na X Zjazd PZPR, który odbył się w lipcu 1986[2].
Był wyróżniany za wkład w przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczeń „Lato-74”, „Braterstwo Broni-80" i „Wiosna-80”[3].
W sierpniu 1990 zwolniony ze służby z powodu osiągnięcia granicy wieku w posiadanym stopniu i nabycia praw emerytalnych, przeniesiony w stan spoczynku z dniem 27 listopada 1990.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[3]:
- podporucznik – 6 maja 1950
- porucznik – 29 grudnia 1952
- kapitan – 8 października 1954
- major – 1 października 1958
- podpułkownik – 25 września 1962
- pułkownik – 7 października 1968
- generał brygady – 5 października 1978
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Józefa, rolnika i Karoliny z domu Paluch (zm. 1941). Mieszkał w Bydgoszczy. Od 1951 był żonaty z Teresą Kondas z domu Andrzejewską (ur. 1932). Małżeństwo miało dwie córki i syna[3].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1985)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
- Złoty Krzyż Zasługi (1963)
- Krzyż Partyzancki (1958)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1970)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988)[4]
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1980)[5]
- Medal 30 Lat Zwycięstwa nad Faszyzmem (Jugosławia) (1975)
- Medal 30-lecia Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kuby (Kuba) (1987)
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (październik 1983)
- i inne
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl.
- ↑ Skład Komisji Zjazdowej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej /w/ "Trybuna Robotnicza", nr 300, 27 grudnia 1985, s. 2
- ↑ a b c Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 225–227.
- ↑ „Życie Partii”, grudzień 1988.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej miasta Łodzi, nr 7, 10 maja 1980, s. 2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 225–227.