Luís Vinício
.jpg) | |||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Luís Vinícius de Menezes | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Luís Vinícius de Menezes (ur. 28 lutego 1932 w Belo Horizonte) – brazylijski piłkarz i trener, grający na pozycji napastnika.
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Vinício urodził się w Belo Horizonte w Brazylii. Przygodę z piłką rozpoczął w 1951 w zespole Botafogo. Na brazylijskich boiskach występował przez kolejne 5 sezonów. W wieku 23 lat przybył do Włoch, dołączając SSC Napoli. Dzięki swojemu zaangażowaniu na boisku zyskał przydomek „O lione" (lew) od kibiców Napoli. Przez 5 lat gry dla Napoli wystąpił w 152 meczach, w których strzelił 69 bramek[1].
Następnie przeniósł się w 1960 do Bolonii. Wraz z drużyną sięgnął po Puchar Mitropa w sezonie 1960/61. roku.
Latem 1962 wrócił do Brazylii po słabszym sezonie w Bolonii. Wkrótce jednak powrócił do Włoch, gdzie zakontraktowała go Vicenza. Dla Vinícia przejście do Vicenzy było jak drugie narodziny we włoskim futbolu. Strzelając 17 bramek w sezonie 1963/64, pomógł klubowi zająć 6. miejsce w Serie A. Sezon 1965/66 zakończył z 25 bramkami, co pozwoliło mu zostać królem strzelców Serie A[2].
Latem 1966 roku opuścił Vicenzę na rzecz Interu Mediolan. Dla popularnych Nerazzurrich rozegrał tylko 8 meczów dla klubu i strzelił jednego gola. Na ostatni sezon swojej kariery piłkarskiej wrócił do Vicenzy.
| Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|---|---|
| 1951 | Botafogo |  Brazylia | Campeonato Carioca | 1 | |
| 1952 | 2 | 3 | |||
| 1953 | 22 | 13 | |||
| 1954 | 17 | 7 | |||
| 1955 | |||||
| 1955/56 | SSC Napoli |  Włochy | Serie A | 26 | 16 |
| 1956/57 | 34 | 18 | |||
| 1957/58 | 34 | 21 | |||
| 1958/59 | 28 | 7 | |||
| 1959/60 | 30 | 7 | |||
| 1960/61 | Bologna FC | 30 | 11 | ||
| 1961/62 | 17 | 6 | |||
| 1962/63 | Vicenza | 26 | 7 | ||
| 1963/64 | 29 | 17 | |||
| 1964/65 | 27 | 12 | |||
| 1965/66 | 34 | 25 | |||
| 1966/67 | Inter Mediolan | 8 | 1 | ||
| 1967/68 | Vicenza | 25 | 7 |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Natychmiast po zakończeniu kariery piłkarskiej Luís Vinício rozpoczął pracę jako trener piłki nożnej. Przez rok trenował Puteolana 1902, amatorski klub z Neapolu. Po pracy w Brindisi FC i Ternanie, Vinício został w 1973 trenerem SSC Napoli. Jednak po zakończeniu sezonu 1975/76 jego praca w Neapolu dobiegła końca.
Został nowym menedżerem Lazio, które trenował od 1976 do 1978. Następnie wrócił do SSC Napoli, gdzie został po udanym sezonie 1978/79 zwolniony. W 1980 przejął Avellino. W ciągu dwóch lat z łatwością udało mu się utrzymać zespół na poziomie Serie A. Następnie pracował w Pisie. Prowadząc beniaminka, utrzymał go w Serie A w sezonie 1982/83. Po niezbyt udanym sezonie 1983/84, zakończonym spadkiem, odszedł z klubu i zaczął pracę w Udinese Calcio.
W 1986 po raz drugi powrócił na ławkę trenerską Avellino. Jego druga przygoda z zespołem zakończyła się spadkiem z Serie A w sezonie 1987/88, po czym został zwolniony. Po trzyletniej przerwie trenował SS Juve Stabia w trzeciej lidze włoskiej od 1991 do 1992, co było zwieńczeniem jego kariery trenerskiej.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Bologna FC
- Puchar Mitropa (1): 1960/61
Vicenza
- Król strzelców Serie A (1): 1965/66 (25 bramek)
Inter Mediolan
- Finał Pucharu Europy (1): 1966/67
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ VINICIO Luis De Menezes: il ruggito di O’Lione [online], storiedicalcio.altervista.org [dostęp 2023-09-12] (wł.).
- ↑ Italy - Serie A Top Scorers [online], rsssf.org [dostęp 2023-09-12] (ang.).