Królestwo Majorki
| 1262–1349 | |||||
| |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
| Władca | |||||
| Powierzchnia | 4992 km² | ||||
| Populacja (1293) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | ok. 10 os./km² | ||||
| Język urzędowy | |||||
| Religia dominująca | |||||
 | |||||
Królestwo Majorki – utworzone zostało na mocy testamentu króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy w 1262 r., jako przyszłe królestwo dla młodszego syna Jakuba II.
Królestwo obejmowało wyspy Majorka, Minorka i Ibiza oraz krainy Roussillon i Cerdanya. Królowie Majorki nosili też tytuł władców miast Montpellier, Carladès i Aumelas. Stolica królestwa znajdowała się w Perpignan[1].
Na skutek inwazji aragońskiej w latach 1285–1286 Królestwo Majorki utraciło hrabstwa Roussillon i Cerdanya, zachowując jedynie Baleary. Po 1298 królestwo na powrót przejęło dawne posiadłości. W 1344 król Aragonii Piotr IV dokonał inwazji na Majorkę i uwięził króla Jakuba III. Po śmierci Jakuba III w 1349 Królestwo Majorki zostało oficjalnie połączone z Aragonią. Formalnie tytuł królów Majorki zachowały do swojej śmierci dzieci Jakuba III.
Lista królów Majorki[edytuj | edytuj kod]
- 1262–1276 – Jakub I, król Aragonii jako Jakub I Zdobywca
- 1276–1311 – Jakub II, syn Jakuba I Zdobywcy, jako Jakub I[2],
- 1311–1324 – Sancho I, syn Jakuba II, króla Majorki
- 1324–1344 – Jakub III, bratanek Sancha I
- od 1344 do Królestwa Aragonii[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Wyrobisz, Królestwo Majorki, „Mówią wieki”, nr 7 z 1982, s. 30-34
- ↑ W większości obcojęzycznych opracowań lista władców Majorki zaczyna się od Jakuba I Zdobywcy, będącego jednocześnie królem Aragonii i stąd jego syn jest nazywany Jakubem II z Majorki. Natomiast w polskiej historiografii przyjmuje się niekiedy, że pierwszym królem Majorki był dopiero syn Jakuba I Zdobywcy – właśnie Jakub i to on jest „Jakubem I”.
- ↑ Syn Jakuba III, Jakub do swej śmierci w 1375 używał tytułu króla Majorki.