Kościół Najświętszego Zbawiciela w Szczecinie
 A-62 z dnia 10.04.2001 r.[1] | |||||||
| kościół parafialny | |||||||
 | |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Parafia | |||||||
| Wezwanie | Najświętszego Zbawiciela | ||||||
| |||||||
Położenie na mapie Szczecina  | |||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||
 53°26′40,2″N 14°32′35,4″E/53,444500 14,543167 | |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Kościół Najświętszego Zbawiciela (do 1945 niem. Heilandskirche) - kościół zbudowany jako ewangelicki w roku 1936. Znajduje się w Szczecinie, na Niebuszewie-Bolinku przy ul. Słowackiego 1a.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jednonawowy budynek wybudowano w stylu modernistycznym z bardzo dalekimi nawiązaniami do estetyki renesansu i romanizmu (stylizowane triforia na wieży). Kościół jest otynkowany, wieża stoi po lewej strony od nawy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia kościoła sięga roku 1930, kiedy to zakupiono plac przy ówczesnej Mühlenstrasse 1 (obecnie Słowackiego 1a). Dnia 19 września 1934 roku na posiedzeniu Ewangelickiej Rady Gminnej podjęto uchwałę o budowie w tym miejscu kościoła, w nieco ponad rok później 29 września 1935 uroczyście złożono kamień węgielny a latem 1936 zakończono budowę kościoła.
Po zakończeniu wojny kościół został przejęty przez wiernych katolickich, mimo że właśnie o tę świątynię starała się po wojnie polska społeczność ewangelicka parafii szczecińskiej. Władysław Nowicki, pierwszy katolicki proboszcz, przystosował świątynię do kultu katolickiego. 3 lutego 1946 dokonano poświęcenia kościoła ze strony katolickiej[2]. Zachował on wezwanie Najświętszego Zbawiciela jeszcze z czasów przedwojennych. Do 1948 był kościołem filialnym, później ustanowiono tu samodzielną parafię. Drugi proboszcz, ks. Maciej Szałagan, przy pomocy artystki malarki Janiny Spychalskiej wyposażył świątynię w mozaikową nadstawę w prezbiterium oraz w nawach bocznych. Obok kościoła, po 1972 r. wzniesiona została plebania wzorowana na plebanii przy ul. Królowej Korony Polskiej[2].
Dziś obiekt jest wpisany na listę zabytków Szczecina pod numerem 62[3].
-
Wnętrze kościoła -
Ołtarz główny -
Ołtarz boczny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-12].
- ↑ a b ks. Roman Kostynowicz: Pomniki architektury sakralnej diecezji szczecińsko-kamieńskiej i kościoły miast biskupich w malarstwie i grafice Wiesława Śniadeckiego. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991.
- ↑ Strona Woj. Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie. [dostęp 2008-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-25)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
