Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie
 106 z dnia 27.11.2002 r.[1] | |||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||
 | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| sanktuarium[2] | od | ||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Szczecina  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||||
 53°25′34″N 14°32′49″E/53,426111 14,546944 | |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
.jpg)
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie – modernistyczny kościół o konstrukcji żelbetowej, z elementami neobaroku i neoromanizmu[2]. Znajduje się przy placu Zwycięstwa w Szczecinie.
Kościół pełni także rolę centrum duszpasterstwa akademickiego w Szczecinie. Popularny ze względu na szopki wigilijne z żywymi zwierzętami i aktorami wystawiane przed kościołem. W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odbywa się procesja ulicami miasta z kościoła pw. św. Andrzeja Boboli do Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Duszpasterstwo w kościele od 1945 roku prowadzone jest przez księży z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Obecnym kustoszem Sanktuarium jest ks. Karol Kozłowski SChr.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamień węgielny pod kościół wmurowano 13[2] lub 24[3] października 1913 roku, a budowę ukończono w roku 1919[2][3]. Od początku aż do 1945 pełnił funkcję ewangelickiego kościoła garnizonowego w Szczecinie[2][3]. Zaraz po wojnie był pierwszą czynną świątynią Szczecina. Poświęcony został 29 czerwca 1945 roku przez ks. Kazimierza Świetlińskiego z Towarzystwa Chrystusowego[3], a konsekrowany 2 czerwca 1978 roku[3]. 29 listopada 1959 dekretem ks. bp. Wilhelma Pluty utworzono kaplicę wieczystej adoracji oraz wprowadzono stały dyżur spowiedników. W dniu odpustu parafialnego 19 czerwca 1998 roku w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa przez ks. abp. Mariana Przykuckiego świątynia została ustanowiona Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest to pierwsze sanktuarium pod takim wezwaniem w Polsce. Od tamtej pory proboszcz jest również kustoszem Sanktuarium.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Trójnawowy[2] kościół wybudowano z żelbetu na planie prostokąta[2] w stylu art novou, z półkoliście wyodrębnionym zamkniętym prezbiterium i szeroką wieżą ozdobioną płaskorzeźbą Chrystusa[3][4], według projektu architekta Bernarda Stahla dla parafii ewangelickiej. Prawdopodobnie był pierwszą w ówczesnym państwie pruskim budowlą sakralną konstrukcji żelbetowej[2]. Kościół posiada dwuspadowy dach, który w 1980 r. pokryto blachą miedzianą[3]. Nad głównym wejściem widać płaskorzeźbę z wyobrażeniem walki św. Jerzego ze smokiem[2]. Nad łukiem tęczowym umieszczono współczesne freski przedstawiające Chrystusa w otoczeniu aniołów i świętych[3]. Wewnątrz w prezbiterium znajduje się neogotycki ołtarz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę[2], przeniesiony w latach czterdziestych ze zniszczonego wówczas katolickiego kościoła św. Jana Chrzciciela w Szczecinie[3]. Wewnątrz znajduje się duży chór muzyczny z organami[3].
Od południa znajduje się konstrukcyjnie związana z korpusem wieża dzwonnicza, założona na planie prostokąta, zwieńczona prostokątnym w rzucie hełmem o esowatym profilu połaci. Na szczycie stoi duży krzyż, obity blachą miedzianą. W wieży znajdują się 4 dzwony zawieszone w roku 1986: „Serce Jezusa”, „Królowa Polski”, „Św. Maksymilian” i „Jan Paweł II”.
Prace nad obecnym wystrojem kościoła prowadzili proboszczowie: ks. Ryszard Bucholc (TChr), ks. Stanisław Misiurek (TChr) i ks. Józef Kamiński (TChr)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-12].
- ↑ a b c d e f g h i j Mariusz Rabenda: Pierwszy kościół zbudowany z betonu. Prawdziwy unikat. ZDJĘCIA sprzed 100 lat. [w:] szczecin.gazeta.pl [on-line]. 2013-10-26. [dostęp 2013-10-27].
- ↑ a b c d e f g h i j k ks. Roman Kostynowicz: Pomniki architektury sakralnej diecezji szczecińsko-kamieńskiej i kościoły miast biskupich w malarstwie i grafice Wiesława Śniadeckiego. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 151-152, ISBN 978-83-7495-133-3.
