Języki malajsko-polinezyjskie
 | Ten artykuł od 2022-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Języki malajsko-polinezyjskie – grupa językowa obejmująca większość języków (1248) w ramach rodziny języków austronezyjskich, używanych przez ponad 300 mln osób. Wszystkie pozostałe 20 języków austronezyjskich, podzielone na kilka grup, są w użyciu jedynie na Tajwanie[1].
Uproszczona klasyfikacja Ethnologue[edytuj | edytuj kod]
- Balijsko-sasackie (m.in. język balijski)
- Barito (m.in. język malgaski)
- Grupa centralno-wschodnia
- Centralne
- Wschodnie
- Języki oceaniczne (niemal 500 języków, m.in. języki mikronezyjskie i polinezyjskie)
- Języki południowohalmaherskie i zachodnionowogwinejskie
- Chamorro – język czamorro
- Gayo – język gayo
- Jawajskie (m.in. język jawajski)
- Kayan-murik
- Dajaków lądowych
- Madurskie (m.in. język madurski)
- Malajskie (m.in. język malajski i indonezyjski)
- Mesofilipińskie
- Środkowofilipińskie (m.in. język tagalski)
- Północnofilipińskie
- Północno-zachodnie
- Palauańskie
- Punan-nibong
- Sama-bajaw
- Południowe mindanao
- Południowofilipińskie
- Celebeskie
- Sumatrańskie
- Sundajskie (m.in. język sundajski)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Austronesian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [zarchiwizowane z adresu 2009-08-21] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- Fay Wouk, Malcolm Ross (red.), The history and typology of western Austronesian voice systems. Australian National University, 2002 (ang.).
- Raymond G. Gordon jr. (red.), Malayo-Polynesian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 15, Dallas: SIL International, 2005 [zarchiwizowane z adresu 2005-05-04] (ang.).