Droga wojewódzka nr 357

DW357
Długość

47 km

Województwa

dolnośląskie

Zdjęcie
Droga w Nowogrodźcu
Droga w Nowogrodźcu

Droga wojewódzka nr 357 (DW357) – droga wojewódzka w województwie dolnośląskim łącząca granice kraju w Radomierzycach z drogą krajową nr 94 w Brzeźniku.

Historia numeracji[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
Do 1945 roku trasa znajdowała się poza granicami Polski. Brak danych na temat ówczesnej kategorii i numeracji.
? droga główna / droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”) Osiecznica/KliczkówZebrzydowaNowogrodziecLubańSulikówRadomierzyce do 1970
  • Mapa samochodowa Polski, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1956.
  • Atlas samochodowy Polski 1:500 000, Druk rozpoczęto w kwietniu 1958 r. — ukończono w czerwcu 1958 r., Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, s. 88-89.
  • Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 88-89.

• nieznana numeracja
• kategorie na podstawie materiałów źródłowych

x346 droga państwowa V klasy: do 1985
droga krajowa: od 1 X 1985[1]
Osiecznica/Kliczków – Zebrzydowa – Nowogrodziec – Lubań 1970–1986 • litera x była przypisana do tablic rejestracyjnych z ówczesnego województwa wrocławskiego
• kategoria na podstawie materiałów źródłowych
• na ówcześnie wydawanych mapach i atlasach PPWK trasa oznaczana jako drugorzędna lub lokalna, bez numeracji
x340 Lubań – Sulików – Radomierzyce Województwo wrocławskie: sieć dróg państwowych, 1970.
357 droga krajowa: 1 X 1985–31 XII 1998
droga wojewódzka: od 1 I 1999
Radomierzyce – Lubań – Nowogrodziec – Zebrzydowa – Osiecznica od 14 II 1986 zobacz informacje dla ruchu ciężkiego

Dopuszczalny nacisk na oś[edytuj | edytuj kod]

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony z wyjątkiem określonych miejsc oznaczonych znakiem zakazu B-19[2]. Wcześniej największy dopuszczalny nacisk na pojedynczą oś nie mógł przekraczać 8 ton[3].

Miejscowości leżące przy trasie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)
  2. Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
  3. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej
    do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:
    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią
    sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

    Ustawa o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]