Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu

Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu
Ilustracja
Widok od strony wschodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

ul. Wola Zamkowa 17

Ukończenie budowy

1890

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu”
Ziemia53°00′41″N 18°36′48″E/53,011389 18,613333

Budynek przy ul. Wola Zamkowa 17 w Toruniu – budynek mieszkalny, pochodzący z końca XIX w., zbudowany na potrzeby urzędników związanych z Twierdzą Toruń (Fortifikation Beamtenhaus). Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 2149)[1].

Budynek znajduje się we wschodniej części Zespołu Staromiejskiego, przy ul. Wola Zamkowa 17.

Historyczne numery adresowe budynku: Nowe Miasto 150, Karlstraße 11[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek powstał w 1890 roku i pierwotnie mieścił mieszkania służbowe dla urzędników Twierdzy Toruń (niem. Fortifikation Beamtenhaus).

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wejście główne
Widok od strony wschodniej

Budynek wzniesiono w południowo-wschodnim narożu działki, na planie prostokąta, ze ścięciem w części północno-wschodniej, spowodowanym koniecznością dostosowania kształtu działki do przebiegu ulicy Wola Zamkowa. Budynek ma suterenę, dwie kondygnacje oraz użytkowe poddasze. Jako materiału użyto cegły oraz czerwonego piaskowca (nadproże wejścia głównego). Styl można bardzo ogólnie określić jako nawiązujący do neogotyku. Elewacja główna znajduje się od strony wschodniej (ul. Wola Zamkowa), od strony południowej budynek przylega do sąsiedniej kamienicy. W partii suteren zastosowano cokół, pod oknami parteru biegnie skośny gzyms łączący się z zewnętrznymi parapetami. Parter i piętro oddziela fryz. Elewację wieńczy gzyms wsparty na ceglanych machikułach. W dachu widoczne są lukarny, z których środkowa została wzniesiona w konstrukcji szkieletowej. Okna zamknięte są odcinkowo, umieszczone w uskokowych wnękach (na piętrze dodatkowo urozmaiconych wysuniętymi cegłami). Pod oknami parteru i piętra umieszczono prostokątne płyciny, które na piętrze wypełnione są ceglanymi kratami. Wejście główne znajduje się pośrodku elewacji frontowej, umieszczone jest w ostrołukowej, jednouskokowej wnęce. Nad wejściem umieszczono piaskowcowe nadproże, wsparte na machikułach, powyżej którego jest nadświetle. Elewację północną wieńczy trójkątny szczyt, wypełniony tynkowaną wnęka o wykroju schodkowym. Szczyt ten dzielą trzy lizeny, przechodzące w pinakle.[potrzebny przypis]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 123.
  2. Addressbuch für Thorn – Stadt und Land, Thorn 1912

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]