Baldwin IV Brodaty

Baldwin IV Brodaty
Ilustracja
Hrabia Flandrii
Okres

od 30 marca 988
do 30 maja 1037

Poprzednik

Arnulf II Młodszy

Następca

Baldwin V

Dane biograficzne
Dynastia

flandryjska

Data urodzenia

980

Data śmierci

30 maja 1037

Ojciec

Arnulf II Młodszy

Matka

Rozalia z Ivrei

Żona

Ogiva Luksemburska
Eleonora z Normandii

Dzieci

Baldwin V Flandryjski

Baldwin IV Brodaty (ur. w 980, zm. 30 maja 1037[1]) – hrabia Flandrii, najstarszy syn hrabiego Arnulfa II i Rozalii, córki Berengara II z Ivrei, króla Włoch. Hrabia Flandrii od 988, początkowo pod regencją matki, która wyjdzie później za mąż za króla Francji Roberta II.

W przeciwieństwie do swoich poprzedników Baldwin interesował się sprawami na północnym i wschodnim pograniczu hrabstwa, zostawiając południe w rękach zhołdowanych hrabiów Guines, Saint Pol i Hesdin. Na północy otrzymał w lenno od cesarza Henryka II Zelandię. W 1013 otrzymał Valenciennes na prawym brzegu Skaldy. Otrzymał również część terytoriów Cambresis i Hainaut.

Na terytoriach francuskich stan posiadania Baldwina pozostał niezmieniony. Dziełem Baldwina była wielka kolonizacja bagnistych terenów na wybrzeżu Flandrii. Rozbudował również port i miasto Brugię.

Ok. 1012[2] ożenił się z Ogivą (960 – 21 lutego 1030), córką Fryderyka Luksemburskiego i jego nieznanej z imienia małżonki. Miał z nią syna i córki:

W kwietniu 1031 ożenił się z Eleonorą (1010–1071), córką Ryszarda II Dobrego, księcia Normandii, i Judyty, córki Conana I, księcia Bretanii. Miał z nią co najmniej jedną córkę:

Te koligacje polityczne pokazują główne zainteresowania hrabiów Flandrii, zarówno w Anglii, jak i we Francji i Cesarstwie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 8, podaje, że Baldwin IV zmarł 30 maja 1035 roku.
  2. E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 8.