Alvin Plantinga

Alvin Plantinga

Alvin Plantinga (ur. 15 listopada 1932 w Ann Arbor, st. Michigan, USA[1]) – amerykański filozof analityczny, emerytowany profesor filozofii na katolickim uniwersytecie Notre Dame. Jest jednym z najbardziej znanych, współczesnych zwolenników molinizmu.

Wkład do epistemologii[edytuj | edytuj kod]

W trylogii Warrant Plantinga podejmuje problem wiedzy. Pierwsze dwa tomy stanowią próbę zdefiniowania tej cechy przekonania, która odróżnia wiedzę od prawdziwego przekonania niebędącego wiedzą[a]. W pierwszym tomie (Warrant: The Current Debate) Plantinga krytykuje współczesne koncepcje wiedzy, by w drugim (Warrant and Proper Function) podjąć własną próbę jej zdefiniowania.

Według Plantingi dane przekonanie stanowi wiedzę, jeśli:

  1. jest prawdziwe,
  2. jest odpowiednio silne,
  3. zostało wyprodukowane przez władze poznawcze działające prawidłowo (działające bez żadnych dysfunkcji),
  4. w odpowiednim dla nich środowisku epistemicznym,
  5. według planu, którego celem jest produkcja prawdziwych przekonań,
  6. jeśli jest wysokie prawdopodobieństwo, że przekonanie wytworzone w ten sposób będzie prawdziwe[2].

Plantinga jest więc epistemologicznym eksternalistą.

W ostatnim tomie trylogii (Warranted Christian Belief), autor wykorzystuje osiągnięte rezultaty do podjęcia problematyki racjonalności przekonań religijnych (szczególnie chrześcijańskich).

Wkład do filozofii religii[edytuj | edytuj kod]

Racjonalność przekonań religijnych[edytuj | edytuj kod]

Plantinga wielokrotnie podejmował problem uzasadnienia przekonań religijnych (jak np. we wpływowej pracy God and Other Minds: Study of the Rational Justification of Belief in God), a jego prace były jednym z fundamentów tzw. zreformowanej epistemologii. Ostateczny kształt swoim poglądom z tego zakresu nadał w książce Warranted Christian Belief. Jego definicja wiedzy pozwala mu stwierdzić, że przekonania religijne stanowią wiedzę, jeśli tylko są efektem pracy procesu poznawczego spełniającego odpowiednie kryteria (patrz paragraf wyżej). Plantinga odwołuje się do koncepcji sensus divinitatis Kalwina lub „świadectwa Ducha Świętego” św. Tomasza. Stąd centralna myśl zreformowanej epistemologii: przekonania religijne mogą stanowić wiedzę, mimo braku rozstrzygających argumentów na ich prawdziwość.

Obrona wolnej woli[edytuj | edytuj kod]

Tzw. obrona wolnej woli (free will defense) to wyartykułowana najpełniej w The Nature of Necessity próba pokazania braku sprzeczności między istnieniem Boga i istnieniem zła. Stanowi ona odpowiedź na dowody ze zła przeciwko istnieniu Boga rozwijane m.in. przez J L Mackiego.

Modalny dowód ontologiczny[edytuj | edytuj kod]

Modalny dowód ontologiczny Plantingi to nowoczesna wersja dowodu a priori na rzecz istnienia Boga. Można go podać w następującej wersji[3]:

(1) (def) maksymalna doskonałość implikuje maksymalną wspaniałość w każdym możliwym świecie.

(2) (def) maksymalna wspaniałość implikuje wszechmoc, wszechwiedzę i moralną doskonałość.

(3) (przesłanka) logicznie możliwe jest, że maksymalna doskonałość jest egzemplifikowana (równoważnie: logicznie możliwe jest, że istnieje byt posiadający maksymalną doskonałość).

Stąd (4) logicznie możliwe jest, że z koniecznością istnieje byt posiadający wszechmoc, wszechwiedzę i moralną doskonałość.

Stąd (przez aksjomat logiki modalnej S5: ) (5) istnieje byt maksymalnie doskonały (równoważnie: istnieje byt wszechmogący, wszechwiedzący i moralnie doskonały w każdym możliwym świecie).

Krytycy zwracają uwagę, że Plantinga nie podaje dobrego powodu, by zaakceptować (3) raczej niż jego zaprzeczenie. Zaakceptowanie zaprzeczenia (3) prowadzi do wniosku, że nie istnieje byt maksymalnie doskonały (tzn. Bóg)[4].

Ewolucyjny dowód przeciw naturalizmowi[edytuj | edytuj kod]

Dowód ten Plantinga po raz pierwszy przedstawił w Warrant and Proper Function. Ma on pokazywać, że nie można racjonalnie łącznie zaakceptować teorii ewolucji oraz filozoficznego naturalizmu. Zagadnieniu temu został poświęcony zbiór esejów wydany pod tytułem Naturalism Defeated? (red. James Beilby, Cornell University Press, 2002).

Inne informacje[edytuj | edytuj kod]

Skrupulatna i rygorystyczna metoda uprawiania filozofii przez Plantingę stała się wzorem dla wielu innych filozofów analitycznych[5]. Jest on powszechnie uważany za najważniejszego współczesnego chrześcijańskiego filozofa analitycznego należącego do tradycji protestanckiej.

Jak dotąd jedyną książką Alvina Plantingi, która została przetłumaczona na język polski jest God, Freedom and Evil (Eerdmans, 1974) – Bóg, Wolność i Zło (Znak, 1995, ze wstępem bp. Józefa Życińskiego).

Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Plantinga nazywa tę cechę „warrantem” (brak na razie jednoznacznego tłumaczenia na polski) Warrant: the Current Debate, s. 3.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Plantinga Alvin, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-20].
  2. Warrant and Proper Function, s. 46.
  3. The Nature of Necessity, s. 214–215.
  4. Np. J L Mackie, The Miracle of Theism, Clarendon Press. Oxford, 1982, s. 55–63.
  5. P. van Inwagen – The Possibility of Resurrection and Other Essays in Christian Apologetic, s. 4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]