470 (klasa jachtu)

470
Oznaczenie klasy jachtu
Konstruktor

André Cornu[1]

Rok konstrukcji

1963

Kraj pochodzenia

 Francja

Typ ożaglowania

slup

Grot

9,12 m²

Fok

3,58 m²

Spinaker

13 m²

Całkowite ożaglowanie

12,7 m²

Długość maksymalna

4,7 m

Długość LWK

4,4 m

Szerokość maksymalna

1,69 m

Wysokość maksymalna

6,76 m

Masa całkowita

120 kg

Typ kadłuba

mieczowy

Materiał konstrukcyjny

epoksyd

Zanurzenie minimalne

15 cm

Zanurzenie maksymalne

97 cm

Załoga

2

Trapezy

1

Ilustracja
470

470 – dwuosobowa klasa regatowa. Została skonstruowana w 1963 roku przez Francuza Andre Cornu, a od 1976 roku jest klasą olimpijską. Początkowo 470 była klasą otwartą, jednak od IO 1988 mężczyźni i kobiety startują w niej osobno. W 65 krajach na świecie zostało zarejestrowanych dotychczas[kiedy?] ponad 55 tys. jachtów tej klasy. Od 1970 roku w klasie tej rozgrywane są mistrzostwa świata.

Pływanie na 470 wymaga dużych umiejętności żeglarskich zwłaszcza od załoganta, który balastuje za pomocą trapezu.

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach olimpijskich klasa 470 była początkowo klasą otwartą, ale od 1988 roku regaty rozgrywane są osobno dla kobiet i mężczyzn. Od 2008 roku składają się z 10 wyścigów, w których załogi otrzymują punkty w systemie małych punktów, a najgorszy wynik każdej załogi jest odrzucany. 10 najlepszych jachtów kwalifikuje się do wyścigu medalowego, w którym przyznawane są podwójne punkty.

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Rok Kraj Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce
1976  Kanada Montreal Frank Hübner, Harro Bode Hiszpania Antonio Gorostegui, Pedro Millet Australia Ian Brown, Ian Ruff
1980  ZSRR Moskwa Brazylia Marcos Soares, Eduardo Penido Jorn Borowski, Egbert Swensson Finlandia Jouko Lindgrén, Georg Tallberg
1984  Stany Zjednoczone Los Angeles Hiszpania Luis Doreste, Roberto Molina Stany Zjednoczone Steve Benjamin, Chris Steinfeld Francja Thierry Peponnet, Luc Pillot
1988  Korea Południowa Seul Francja Thierry Peponnet, Luc Pillot Tõnu Tõniste, Toomas Tõniste Stany Zjednoczone John Shadden, Charles McKee
1992  Hiszpania Barcelona Hiszpania Jordi Calafat, Francisco Sanchez Stany Zjednoczone Morgan Reeser, Kevin Burnham Estonia Tõnu Tõniste, Toomas Tõniste
1996  Stany Zjednoczone Atlanta Ukraina Yevhen Braslavets, Ihor Matviyenko Wielka Brytania John Merricks, Ian Walker Portugalia Victor Rocha, Nuno Barreto
2000  Australia Sydney Australia Tom King, Mark Turnbull Stany Zjednoczone Paul Foerster, Robert Merrick Argentyna Javier Conte, Juan de la Fuente
2004  Grecja Ateny Stany Zjednoczone Paul Foerster, Kevin Burnham Wielka Brytania Nick Rogers, Joe Glanfield Japonia Kazuto Seki, Kenjiro Todoroki
2008[2]  Chiny Pekin Australia Nathan Wilmot, Malcolm Page Wielka Brytania Nick Rogers, Joe Glanfield Francja Nicolas Charbonnier, Olivier Bausset
2012  Wielka Brytania Londyn Australia Mathew Belcher, Malcolm Page Wielka Brytania Luke Patience, Stuart Bithell Argentyna Lucas Calabrese, Juan de la Fuente
2016[3]  Brazylia Rio de Janeiro Chorwacja Šime Fantela, Igor Marenić Australia Mathew Belcher, William Ryan Grecja Panajotis Mandis, Pawlos Kajalis

Kobiety[edytuj | edytuj kod]

Rok Kraj Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce
1988[4]  Korea Południowa Seul Stany Zjednoczone Allison Jolly, Lynne Jewell Szwecja Marit Söderström, Birgitta Bengtsson Larisa Moskalenko, Iryna Chunykhovska
1992[5]  Hiszpania Barcelona Hiszpania Theresa Zabell, Patricia Guerra Nowa Zelandia Leslie Egnot, Jan Shearer Stany Zjednoczone Jennifer Isler, Pamela Healy
1996[6]  Stany Zjednoczone Atlanta Hiszpania Theresa Zabell, Begoña Vía-Dufresne Japonia Yumiko Shige, Alicia Kinoshita Ukraina Ruslana Taran, Olena Pakholchik
2000[7]  Australia Sydney Australia Jenny Armstrong, Belinda Stowell Stany Zjednoczone J.J. Isler, Sarah Glaser Ukraina Ruslana Taran, Olena Pakholchik
2004[8]  Grecja Ateny Grecja Sofia Bekatorou, Aimilia Tsoulfa Hiszpania Sandra Azón, Natalia Vía Dufresne Szwecja Therese Torgersson, Vendela Zachrisson
2008[9]  Chiny Pekin Australia Elise Rechichi, Tessa Parkinson Holandia Marcelien de Koning, Lobke Berkhout Brazylia Fernanda Oliveira, Isabel Swan
2012[10]  Wielka Brytania Londyn Nowa Zelandia Jo Aleh, Polly Powrie Wielka Brytania Hannah Mills, Saskia Clark Holandia Lisa Westerhof, Lobke Berkhout
2016[11]  Brazylia Rio de Janeiro Wielka Brytania Hannah Mills, Saskia Clark Nowa Zelandia Jo Aleh, Polly Powrie Francja Camille Lecointre, Hélène Defrance

Polacy na igrzyskach[edytuj | edytuj kod]

Rok Kraj Miejsce Wynik Załoga
1980  ZSRR Moskwa 5 Leon Wróbel, Tomasz Stocki[12]
1992  Hiszpania Barcelona 21 Marek Chocian, Zdzisław Staniul[12]
1996  Stany Zjednoczone Atlanta 16 Marek Chocian, Zdzisław Staniul[12]
2000  Australia Sydney 20 Tomasz Stańczyk, Tomasz Jakubiak[12]
2004  Grecja Ateny 21 Tomasz Stańczyk, Tomasz Jakubiak[12]
2008[2]  Chiny Pekin 19 Patryk Piasecki, Kacper Ziemiński[12]
2012[10]  Wielka Brytania Londyn 12 Agnieszka Skrzypulec, Jolanta Ogar[12]
2016 Brazylia Rio de Janeiro 10 Agnieszka Skrzypulec, Irmina Mrózek Gliszczyńska
2020 Japonia Tokio 2 Agnieszka Skrzypulec, Jolanta Ogar-Hill

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Open[edytuj | edytuj kod]

Rok Kraj Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Startujących
1970 Francja Lacanau Francja Yves Carr / Hervé Carr Francja Philippe Follenfant / Hubert Follenfant Francja Didier Poisson / Denis Londeix
1971 Belgia Ostenda Holandia Tom van Essen / Wouter van Essen Francja Philippe Follenfant / Hubert Follenfant Francja Bruno Demartial / Bernard Demartial
1972 Kanada Montreal Holandia Sjoerd Vollebregt / Erik Vollebregt Francja Philippe Follenfant / Hubert Follenfant Holandia Tom van Essen / Wouter van Essen
1973 Niemcy Kilonia Dania Henrik Söderlund / Age Börresen Stany Zjednoczone Peter Commette / Michael Loeb Holandia Joop van Werkhoven / Robert van Werkhoven
1974 Stany Zjednoczone Naples Hiszpania Toño Gorostegui / Manuel Albalat Francja Philippe Lecrit / Dominique Duvallet Hiszpania Juan Santana / Francisco Colom
1975 Stany Zjednoczone Nowy Jork Francja Marc Laurent / Roger Surmin Francja Philippe Follenfant / Hubert Follenfant Francja Jean-Francois Fountaine / Claire Fountaine
1976 nie odbyły się
1977 Japonia Shizuoka Stany Zjednoczone David Ullman / Tom Linskey Japonia Katsunori Komatsu / Yasuyuki Hakomori Nowa Zelandia Mark Paterson / David Mackay
1978 Szwecja Marstrand Stany Zjednoczone David Ullman / Tom Linskey Kanada Gerry Roufs / Charles Robitaille John Pudenz / Ulrich Kittmann
1979 Holandia Medemblik Japonia Miyuki Kay / Ryo Komiya Francja Laurent Delage / Claude Wattine Francja Stephane Richer / Philippe Claude
1980 Brazylia Porto Alegre Stany Zjednoczone David Ullman / Tom Linskey Francja Laurent Delage / Herv‚ Wattine Francja Stephane Richer / Philippe Claude
1981 Francja Quiberon Nowa Zelandia David Barnes / Hamish Willcox Stany Zjednoczone Steve Benjamin / Karl Steinfeld Włochy Tommaso Chieffi / Enrico Chieffi
1982 Portugalia Cascais Jörn Borowski / Eckbert Swensson Francja Daniel Peponnet / Pascal Champaloux Nowa Zelandia David Barnes / Hamish Willcox
1983 Wielka Brytania Weymouth Nowa Zelandia David Barnes|David Barnes / Hamish Willcox Wolfgang Hunger / Jochen Hunger Izrael Shimshon Brokman / Eitan Friedlander
1984 Nowa Zelandia Auckland Nowa Zelandia David Barnes / Hamish Willcox Nowa Zelandia Chris Dickson / Joe Allen Nowa Zelandia Peter Evans / Sean Reeves

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

W nawiasie podano liczbę krajów.

Open[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Startujących
1966[13]  Francja
Boulogne-sur-Mer 		 Francja
Gabriel De Kergariou
Alain Cordonnier 		 Francja
Brillouet
Blanchard 		 Francja
Jean-Claude Cornu
Jean Morin 		63
(3)
1967[14]  Francja
Lacanau 		 Belgia
Paul Maes
Daniel Quertainmont 		 Francja
Marc Bouet
Joël Desbois 		 Francja
Yves Pajot
Marc Pajot 		128
(4)
1968[15]  Hiszpania
Palamós 		 Francja
Marc Bouet
Joël Desbois 		 Francja
Yves Pajot
Marc Pajot 		 Francja
Jean-Louis Brehant
Jean-François Brehant 		134
(8)

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Startujących
1974 Cetniewo
2018[16][17] Górki Zachodnie Agnieszka Skrzypulec / Jolanta Ogar Maciej Sapiejka / Dominik Janowczyk Michał Wysocki / Paweł Wysocki 19

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ About the 470. 470 Sailing. [dostęp 2018-06-12]. (ang.).
  2. ↑ a b 470 - Two Person Dinghy men - Olympic Sailing. Beijing 2008. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  3. ↑ 470 - Two Person Dinghy men - Olympic Sailing. Rio 2016. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  4. ↑ 470 - Two Person Dinghy women -. Olympic Sailing Seoul 1988. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  5. ↑ 470 - Two Person Dinghy women. Olympic Barcelona 1992 Sailing. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  6. ↑ 470 - Two Person Dinghy women. Olympic Atlanta 1996 Sailing. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  7. ↑ 470 - Two Person Dinghy women. Olympic Sydney 2000 Sailing. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  8. ↑ 470 - Two Person Dinghy women. Olympic Athens 2004 Sailing. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  9. ↑ 470 - Two Person Dinghy women - Olympic Sailing. Beijing 2008. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  10. ↑ a b 470 - Two Person Dinghy women - Olympic Sailing. London 2012. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  11. ↑ 470 - Two Person Dinghy women - Olympic Sailing. Rio 2016. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f g Natalia Majcher: Losy polskich olimpijczyków – klasa 470. Żeglarski.info, 22 marca 2016. [dostęp 2018-06-17].
  13. ↑ First 470 European Championship. 470 Sailing. [dostęp 2018-12-03]. (ang.).
  14. ↑ 470 European Championship. 470 Sailing. [dostęp 2018-12-03]. (ang.).
  15. ↑ 470 European Championship. 470 Sailing. [dostęp 2018-12-03]. (ang.).
  16. ↑ Zakończyły się mistrzostwa Polski klas olimpijskich. Polski Związek Żeglarski, 2018-10-01. [dostęp 2018-10-01].
  17. ↑ Mistrzostwa Polski cz. 2. Polski Związek Żeglarski, 2018-10-01. [dostęp 2018-10-01].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=470_(klasa_jachtu)&oldid=69233499”