29 Batalion Saperów (LWP)

Ten artykuł dotyczy 29 Batalionu Saperów LWP. Zobacz też: 29 Batalion Saperów – inne bataliony saperów z numerem 29.

29 Batalion Saperów

Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Dowódcy
Pierwszy	por. Paweł Wierzbicki
Organizacja
Dyslokacja	Kazuń Nowy
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	2 Warszawska Brygada Saperów

29 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w okolicach Włodawy na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z 20 sierpnia 1944 jako jednostka 2 Warszawskiej Brygady Saperów.

Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w listopadzie 1944 we Włodawie.

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu^[1]

• por. Paweł Wierzbicki
• mjr Piotr Siemenczenko
• kpt. Jan Panow
• kpt. Jan Korkin
• kpt. Bazyli Szczerbacki

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Etat 012/109^[2]

• dowództwo i sztab
• pluton dowodzenia
• 3 x kompania saperów
  • 3 x pluton saperów
  • drużyna zaopatrzenia
• kwatermistrzostwo
  • punkt pomocy medycznej
  • lazaret weterynaryjny
  • warsztaty i magazyn techniczny
• drużyna gospodarcza

Batalion posiadał:

żołnierzy – 321 (oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)

sprzęt:

• miny – 483

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

21 lipca 1946 8 batalion saperów przekazany został do dyspozycji Marynarki Wojennej. Jednocześnie przemianowano go na 52 batalion saperów MW i dyslokowano do Wejherowa. W 1955 przemianowano batalion na 29 batalion saperów MW, a w 1957 batalion zmienił po raz kolejny garnizon na Dziwnów.

30 grudnia 1959 na podstawie zarządzenia SG WP nr 138/0rg. 3 batalion piechoty morskiej połączono z 29 Kołobrzeskim batalionem saperów morskich tworząc 3 pułk piechoty morskiej.

Według planów mobilizacyjnych z pułku wyłączano jednak batalion saperów morskich, który rozwijał się do stanu 652 żołnierzy i stawał się jednostką samodzielną. Batalion miał wydzielić na potrzeby pułku kompanię saperów z dwoma plutonami saperów i dwoma plutonami PTG o łącznym stanie osobowym 95 żołnierzy.

Na podstawie Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 011/Org. z 16 stycznia 1963 Dowódca Marynarki Wojennej przekazał Dowódcy POW 3 pułk piechoty morskiej (bez batalionu saperów).

W 1967 przywrócono batalionowi jego historyczną nazwę 8 Kołobrzeski batalion saperów. Od 9 lutego 1977 batalion podlega 8 Flotylli Obrony Wybrzeża.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.