24 Batalion Saperów (LWP)

24 Batalion Saperów
Ilustracja
Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

mjr Grzegorz Michalewski

Organizacja
Dyslokacja

Kazuń Nowy

Rodzaj wojsk

Wojska inżynieryjne

Podległość

2 Warszawska Brygada Saperów

24 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w okolicach Włodawy na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z 20 sierpnia 1944 jako jednostka 2 Warszawskiej Brygady Saperów.

Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w listopadzie 1944 we Włodawie.

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu
  • mjr Grzegorz Michalewski[1]
  • kpt. Greznow[2]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Etat 012/109[3]
  • Dowództwo i sztab
  • pluton dowodzenia
  • 3 x kompania saperów
    • 3 x pluton saperów
    • drużyna zaopatrzenia
  • kwatermistrzostwo
    • punkt pomocy medycznej
    • lazaret weterynaryjny
    • warsztaty i magazyn techniczny
  • drużyna gospodarcza

razem: żołnierzy – 321 (oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)

sprzęt:

  • miny – 483

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
  • Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.