155 mm haubicoarmata Denel G5

155 mm haubicoarmata G5

Dane podstawowe
Państwo	Południowa Afryka
Producent	LIW division (Denel)
Rodzaj	haubicoarmata
Historia
Prototypy	1981
Produkcja seryjna	1983 - do chwili obecnej
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	155 mm Frag-HE, M1 HE
Długość lufy	6975 mm (L/45)
Donośność	30 000 m (pocisk zwykły) 39 000 m (pocisk z gazogeneratorem)
Prędkość pocz. pocisku	maks. 897 m/s
Długość	9500 mm (marszowa) 12100 mm (bojowa)
Szerokość	3300 mm (marszowa) 8600 mm (bojowa)
Wysokość	2100 mm (marszowa)
Masa	13 750 kg
Kąt ostrzału	-3 do +75° (w pionie) 82° (w poziomie przy kącie podniesienia lufy do 15°) 65° (w poziomie przy kącie podniesienia lufy powyżej 15°)
Obsługa	8 osób
Prędkość marszowa	16 km/h
Multimedia w Wikimedia Commons

155 mm haubicoarmata G5 – południowoafrykańska haubicoarmata produkowana przez LIW division - część koncernu Denel.

G5 została zaprojektowana w Lyttelton Engineering Works (obecnie cześć koncernu Denel). Prace nad działem oznaczanym kolejno jako G3, G4, a ostatecznie G5 rozpoczęto w 1976 roku. Konstruktorzy armaty wzorowali się na haubicoarmatach GC 45 i M59

G5 jest działem półautomatycznym. Lufa bruzdowana, zakończona hamulcem wylotowym. W położeniu marszowym lufa jest obrócona do tyłu i zamocowana do ogonów. Zamek śrubowy, z uszczelniaczem Bange'a. kołyska cylindryczna, oporopowrotnik hydropneumatyczny. Zasilanie amunicją rozdzielnego ładowania. Podwozie dwuosiowe, resorowane, o prześwicie 31 cm. W czasie strzelania działo spoczywa na płycie oporowej. Działo ma napęd pomocniczy z silnikiem o mocy 57 kW który umożliwia przemieszczanie się z prędkością do 16 km/h. Silnik napędu pomocniczego jest używany także do rozwierania i zwierania ogonów oraz opuszczania i podnoszenia płyty oporowej. Na większe odległości działo jest holowane samochoodem SAMIL 100.

Działo było kilkakrotnie modernizowane, najnowszą wersją jest G5-2000 z lufą L/52.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak. G5. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. Nr. 2. s. s. 19-20. ISSN 1230-1655. 
• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 74. ISBN 83-86028-01-7.

Źródło[edytuj | edytuj kod]

• TOP GUN – Angola: The real stars.. [dostęp 2011-07-12]. (ang.).