ŁaGG-3
Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
ŁaGG-3 na wystawie w Moskwie w 2005 roku | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Zakłady Lotnicze Sokół |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | drewniana |
Załoga | jedna osoba |
Historia | |
Data oblotu | 1940 |
Lata produkcji | 1940–1944 |
Wycofanie ze służby | 1947 (ZSRR); 1950 (Finlandia) |
Dane techniczne | |
Napęd | 12-cylindrowy silnik widlasty |
Moc | 939,5 kW (1260 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,80 m |
Długość | 8,81 m |
Wysokość | 2,54 m |
Masa | |
Własna | 2620 kg |
Startowa | 3190 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 575 km/h |
Prędkość wznoszenia | na wysokość 5000 m: |
Pułap | 9700 m |
Zasięg | 1000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
– 1 × działko lotnicze SzWAK kal. 20 mm (wbudowane w silnik) – 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm (w przedniej, górnej części kadłuba) – 200 kg bomb i pocisków rakietowych | |
Użytkownicy | |
ZSRR; Finlandia | |
Rzuty | |
ŁaGG-3 – jednomiejscowy samolot myśliwski i przechwytujący produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej.
Projekt tego samolotu oznaczony symbolem "K", był dziełem trzech konstruktorów pracujących w zakładach nr 301 – S. A. Ławoczkina, M. I. Gudkowa i W. P. Gorbunowa. Miał to być szybki i dobrze uzbrojony samolot myśliwski o konstrukcji wykonanej z drewna. Choć przy jego budowie wykorzystano nowoczesne technologie, prototyp oznaczony I-301, który oblatano 9 kwietnia 1940 roku, wykazał wyraźny niedobór mocy. Początkowo samoloty seryjne miały zostać oznaczone ŁaGG-1, ale po zwiększeniu pojemności zbiorników paliwa postanowiono zmienić nazwę na ŁaGG-3. Produkcję seryjną uruchomiono najpierw w zakładach nr 23 (gdzie zbudowano 65 egzemplarzy), a później w zakładach nr 21, 31, 153, 165. W 1. półroczu 1941 roku zakłady nr 21 zbudowały 214, a do końca 1445 sztuk tego samolotu. Samoloty początkowo przeznaczano do służby na Dalekim Wschodzie. Jako pierwszy, w marcu 1941 roku, w samoloty te wyposażono 24. pułk myśliwski – kilka tygodni później samoloty zwrócono producentowi w celu usunięcia usterek hydrauliki podwozia.
ŁaGG-3 był dość zwrotny, ale ze względu na niekorzystny stosunek masy do mocy silnika miał słabe wznoszenie. Kiedy gwałtownie spadła jakość produkcji, piloci nadali mu przezwisko: лакированный гарантированный гроб (łakirowannyj garantirowannyj grob), czyli lakierowana gwarantowana trumna.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- ŁaGG-3 na stronie awiacja.republika.pl. awiacja.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-01)].
- ŁaGG-3 na stronie Air Pages (ang.)