Grand Prix-wegrace van Spanje 1973

Grand Prix-wegrace van Spanje 1973
Circuito Permanente del Jarama
Officiële naam	Gran Premio de España 1973
Land	Spanje
Datum	22 en 23 september 1973
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Phil Read
Snelste ronde	Phil Read
Eerste	Phil Read
Tweede	Bruno Kneubühler
Derde	Werner Giger
350 cc
Poleposition	John Dodds
Snelste ronde	John Dodds
Eerste	Edu Celso-Santos
Tweede	Billie Nelson
Derde	Patrick Pons
250 cc
Poleposition	John Dodds
Snelste ronde	John Dodds
Eerste	John Dodds
Tweede	Bruno Kneubühler
Derde	Chas Mortimer
125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Chas Mortimer
Tweede	Ángel Nieto
Derde	Börje Jansson
50 cc
Poleposition	Jan de Vries
Snelste ronde	Bruno Kneubühler
Eerste	Jan de Vries
Tweede	Bruno Kneubühler
Derde	Henk van Kessel

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1973 was de twaalfde en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1973. De races werden verreden op 22 en 23 september op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid. Al sinds 1970 sloot de Spaanse GP het seizoen af, waardoor er nauwelijks spanning was omdat de wereldtitels al vergeven waren.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat de wereldtitels al vergeven waren ontbraken belangrijke coureurs in Spanje: Giacomo Agostini (wereldkampioen in de 350cc-klasse) was geblesseerd geraakt tijdens een testrit op het Autodromo Santa Monica, Kent Andersson was al wereldkampioen 125 cc maar had nog steeds last van zijn enkel na een beenbreuk tijdens de TT van Assen. Hij had na zijn beenbreuk nog in Zweden en Finland gereden, maar nu de wereldtitel bereikt was nam hij liever rust. De 250cc-kampioen Dieter Braun ontbrak ook. Teuvo Länsivuori miste de Grand Prix van Spanje doordat hij tijdens de training juist op de pols viel die hij eerder tijdens de Hutchinson 100 op Brands Hatch gebroken had.

Natuurlijk profiteerden anderen van het ontbreken van de sterren: John Dodds reed naar poleposition in de 250- en de 350cc-klasse en won de 250cc-race, Bruno Kneubühler werd in drie klassen tweede en Edu Celso-Santos haalde de eerste (en enige) WK-overwinning in zijn carrière.

De Zwitser Werner Pfirter verongelukte samen met zijn monteur René Jaccard tijdens een verkeersongeval op de thuisreis na de Grand Prix van Spanje. Hij werd postuum 13e in de 250cc-klasse en 12e in de 350cc-klasse.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Spanje verscheen Giacomo Agostini niet aan de start. Hij had juist een operatie aan een been ondergaan nadat hij tijdens een testrit gevallen was. Opmerkelijk was dat Phil Read (MV Agusta) desondanks zo veel moeite had de race te winnen. Gedurende de eerste 40 ronden reed Bruno Kneubühler) (Yamaha) aan de leiding en na 14 ronden begon Read zelfs terrein te verliezen. Hij werd zelfs even ingehaald door Werner Giger (Yamaha). Toen leek het vermogen van de viercilinder MV Agusta weer terug te komen, maar Kneubühler was eigenlijk onbereikbaar geworden. Dat veranderde toen die door een gat in de uitlaat toeren en vermogen verloor, waardoor Read toch nog won, vóór Kneubühler en Giger.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Phil Read	MV Agusta	1h 10' 27" 5	15
2	Bruno Kneubühler	Yamaha	+0" 5	12
3	Werner Giger	Yamaha	+17" 3	10
4	Chas Mortimer	Yamaha	+36" 3	8
5	Marcel Yankoné	Yamsel	+40" 7	6
6	Bo Granath	Husqvarna	+1' 35" 3	5
7	Alex George	Yamaha	+1 ronde	4
8	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha	+1 ronde	3
9	Jean-Paul Boinet	Kawasaki	+1 ronde	2
10	Børge Nielsen	Yamaha	+1 ronde	1
11	Lois With	Kawasaki	+1 ronde
DNF	Lothar John	Suzuki
DNF	Werner Schmied	Yamaha
DNF	Gianfranco Bonera	Suzuki
DNF	Werner Bergold	Kawasaki
DNF	Jack Findlay	Suzuki
DNF	Mario Lega	Yamaha
DNF	Rod Tingate	Yamaha
DNF	János Drapál	Yamaha
DNF	Sven-Olaf Gunnarsson	Kawasaki
DNF	Gyula Marsovszky	Yamaha
DNF	Adolf Schneider	Yamaha
DNF	Bohumil Staša	Yamaha
DNF	Charlie Dobson	Yamaha
DNF	Christian Bourgeois	Yamaha
DNF	Paul Eickelberg	König
DNF	Etienne Delamarre	Yamaha
DNF	Steve Ellis	Yamaha
DNF	Piet van der Wal	Yamaha
DNF	Alois Maxwald	Rotax
DNF	Guido Mandracci	Suzuki
DNF	Billie Nelson	Yamaha
DNF	Eric Offenstadt	Kawasaki

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Bij afwezigheid van Teuvo Länsivuori (pols opnieuw gebroken) en Giacomo Agostini (geopereerd na een val) nam de Zwitser Werner Pfirter de leiding in de 350cc-race in Spanje, gevolgd door Billie Nelson. Nelson nam na twee ronden de leiding maar werd op zijn beurt weer ingehaald door John Dodds. Pfirter begon vermogen te verliezen en moest zijn derde plaats afstaan aan Edu Celso-Santos. Dodds viel uit door een gebroken schakelpedaal en tegen het einde van de race drong Celso-Santos door tot aan het achterwiel van Nelson. Nelson kreeg problemen door een vastlopende voorrem en Santos won de race. De rem van Nelson zat zó vast, dat de machine na de race niet meer rijdend verplaatst kon worden. Patrick Pons (Yamaha) werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Edu Celso-Santos	Yamaha	1h 06' 49" 1	15
2	Billie Nelson	Yamaha	+12" 3	12
3	Patrick Pons	Yamaha	+56" 4	10
4	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha	+1' 19" 7	8
5	Alex George	Yamaha	+1' 30" 2	6
6	Philippe Coulon	Yamaha	+1' 46" 8	5
7	Ingemar Larsson	Yamaha		4
8	János Reisz	Yamaha		3
9	Gyula Marsovszky	Yamaha		2
10	Børge Nielsen	Yamaha		1
11	Adolf Schneider	Yamaha
DNF	Werner Pfirter	Yamaha	vermogensverlies
DNF	John Dodds	Yamaha	gebroken schakelpedaal
DNF	Michel Rougerie	Harley-Davidson
DNS	Teuvo Länsivuori	Yamaha	blessure

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nu "Oversized Oronzo" Memola door de Belgische Motorrijdersbond geschorst^[1] was kon hij in Spanje niet aan de start komen. Dat kon Teuvo Länsivuori ook niet omdat hij tijdens de trainingen zijn herstellende pols opnieuw gebroken had. Er reden wel twee ongebruikelijke deelnemers mee: Jos Schurgers, die meer als training voor de 125cc-race deelnam, en Ángel Nieto, die met een 250cc-Derbi door een defecte koppeling uitviel. Bruno Kneubühler had een snelle trainingstijd gereden, maar hij startte zoals gebruikelijk slecht, waardoor de strijd aan de kop aanvankelijk tussen Chas Mortimer, John Dodds, Ingemar Larsson en Nieto ging. Kneubühler kwam sterk naar voren en pakte de tweede plaats, maar toen was John Dodds al te ver weg. Die won de race, maar Kneubühler kreeg een weekend vol tweede plaatsen: 500 cc, 50 cc-en 250 cc. Chas Mortimer werd in de 250cc-race derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	John Dodds	Yamaha	1h 02' 18" 2	15
2	Bruno Kneubühler	Yamaha	+21" 5	12
3	Chas Mortimer	Yamaha	+42" 9	10
4	Werner Pfirter	Yamaha	+1' 01" 6	8
5	Werner Giger	Yamaha	+1' 04" 9	6
6	Michel Rougerie	Harley-Davidson	+1' 05" 1	5
7	Hans Müller	Yamaha	+1' 11" 7	4
8	Ingemar Larsson	Yamaha	+1 ronde	3
9	Pentti Salonen	Yamaha		2
10	Manuel Andre Nuno	Yamaha		1
DNF	Ángel Nieto	Derbi	koppeling
DNS	Teuvo Länsivuori	Yamaha	blessure
DNS	Oronzo Memola	Yamaha	Geschorst

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 125cc-Grand Prix van Spanje sloot het raceweekend én het seizoen af en het Spaanse publiek hoopte op een goede prestatie van Ángel Nieto. Zijn seizoen was getekend door uitvallen en valpartijen. Nieto achtervolgde Chas Mortimer tot drie ronden voor het einde, toen hij hem even wist te passeren. Meteen daarna verremde hij zich echter en Mortimer won de race. Nieto werd wel tweede en Börje Jansson werd derde. Jos Schurgers had al voor de race weinig vertrouwen in een goede afloop omdat het circuit hem én zijn Bridgestone niet lag. Hij werd slechts zesde en verspeelde daarmee zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap aan Chas Mortimer.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Chas Mortimer	Yamaha	55' 39" 6	15
2	Ángel Nieto	Morbidelli	+15" 6	12
3	Börje Jansson	Maico	+52" 5	10
4	Eugenio Lazzarini	Piovaticci	+1' 30" 3	8
5	Seppo Kangasniemi	Maico	+1 ronde	6
6	Jos Schurgers	Bridgestone	+1 ronde	5
7	Pentti Salonen	Yamaha	+1 ronde	4
8	Ingemar Bengtsson	Yamaha	+1 ronde	3
9	Aldo Pero	Yamaha	+1 ronde	2
10	János Reisz	MZ	+1 ronde	1

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Spanje stapte Bruno Kneubühler tamelijk vermoeid op zijn 50cc-Van Veen-Kreidler, nadat hij in de 500cc-race 40 ronden lang aan de leiding had gelegen. Net als Jan de Vries had hij dan ook een slechte start. Samen reden ze een inhaalrace die resulteerde in de eerste plaats voor de Vries en de tweede plaats voor Kneubühler. Henk van Kessel had in het begin aan de leiding gereden, maar werd na een kleine valpartij zonder voorrem toch nog derde. Ricardo Tormo debuteerde in de 50cc-klasse en scoorde 1 punt.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler	35' 02" 1	15
2	Bruno Kneubühler	Van Veen-Kreidler	+15" 6	12
3	Henk van Kessel	Kreidler	+1' 34" 6	10
4	Gerhard Thurow	Kreidler	+1' 35" 8	8
5	Theo Timmer	Jamathi	+1 ronde	6
6	Jan Huberts	Kreidler	+1 ronde	5
7	Herbert Rittberger	Kreidler	+1 ronde	4
8	Leif Gustafsson	Monark	+1 ronde	3
9	Leif Rosell	Jamathi	+1 ronde	2
10	Ricardo Tormo	Derbi	+1 ronde	1