مغالطه لحن بیان
مغالطه لحن بیان یا (به انگلیسی: Fallacy of accent) یک اشتباه منطقی در ذهن انسان است که لحن بیان جایگزین معانی واژگان در آن برهه زمانی می‌شود و استدلال را به خطا می‌کشاند.[۱]
معادل‌های جایگزین: مغلطهٔ تکیهٔ صدا، مغلطهٔ اکسان، مغلطهٔ عروض، بیان غلط‌انداز.
مانند نمونه[ویرایش]
شخص اول (پلیس): تو شلیک کردی و یک نفر را کشتی؟ (با صدای بسیار بلند و گیرا)
شخص دوم (مشکوک به قتل): دچار استرس و ترس می‌شود و مداوم با خودش زمزمه می‌کند:من شلیک کردم؟!! من شلیک کردم؟ !!
شخص اول (پلیس): از گفتار شخص دوم نتیجه‌گیری می‌کند که او آن قتل را انجام داده‌است و آنرا در پرونده درج می‌کند.
گفتار شخص دوم (مشکوک به قتل) حالتی از پرسش و ترس و استرس می‌باشد که شخص اول (پلیس) به اشتباه معنی اشتباه من شلیک کردم. را جایگزین بیان واقعی من شلیک کردم؟!! من شلیک کردم؟ !! می‌کند. (نحوه بیان پرسشی و ابهامی و احساسی بوده‌است اما نتیجه‌گیری به صورت واضح و بدون هیچ شکی انجام گرفته‌است)[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Fallacy of accent". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-02-04.
- ↑ Damer, T. E. (2008). Attacking Faulty Reasoning: A Practical Guide to Fallacy-Free Arguments. Cengage Learning.
