İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı
RusçaВолжско-Камский заповедник
(Ayrıca: Volzhsko-Kamsky)
Volga-Kama Koruma Alanı içindeki Raif Gölü
Sınıflandırma ia
Devlet Rusya
Bölge Tataristan
Şehir Kazan
Koordinatları 55°18′10″K 49°17′10″D / 55.30278°K 49.28611°D / 55.30278; 49.28611
Kapladığı alan 8.024 hektar (19.828 akre; 31 sq mi)
Kuruluş tarihi 1960
Yönetici Doğal Kaynaklar ve Çevre Bakanlığı (Rusya)
İnternet sitesi https://vkgz.ru/

İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı (RusçaВолжско-Камский заповедник) (ayrıca Volzhsko-Kamsky, Vosshko-Kamisky), İdil, Kama ve Myosha nehirlerinin birleştiği yerde bulunan bir Rus zapovedniktir (tam ekolojik koruma alanı). Biri İdil'in sol kıyısındaki teraslarında, nehirlerin buluşma noktasında, diğer kısmı Kazan şehrinin batı eteklerindeki İdil'in yaklaşık 100 km yukarısında bulunan iki bölümü bulunmaktadır. Koruma alanı, Tataristan'ın Zelenodolsky ve Laishevsky Bölgesi'nde bulunmaktadır.[1][2] Orta Volga bölgesinin kalan orman ve orman bozkır habitatını korumak için 1960 yılında resmi olarak kurulmuştur ve 8.024 ha (30,98 sq mi) alana sahiptir. Bilimsel çalışmanın özel bir odağı, Kuybışev Baraj Gölü'nün yerel çevre üzerindeki etkileridir. Baraj gölü 1950'lerin ortalarında tamamlanmıştır ve Avrupa'nın en büyük baraj gölüdür. İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı, UNESCO Biyosfer Rezervi'nin bir parçasıdır.

Topografya[değiştir | kaynağı değiştir]

İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı'nın iki bölümü bulunmaktadır:

  • Raif (Kazan'ın 30 km batısında). Raifa bölümü, bir dağ geçidi ve olukları, karstik arazi gölleri ve güney tayga orman örtüsü ile çoğunlukla düz veya dalgalı bir karstik alandır. Ormanın büyük kısmı 250–300 yaşlarındaki ağaçlardan oluşur. Sumka Nehri vadisi Raif bölümünden kuzeydoğudan güneybatıya İdil'e kadar uzanır. Koruma alanının bu kuzey bölümünün önemli bir özelliği, bölüm içindeki birçok göl ve bataklığın en büyüğü olan Raifa Gölü'dür.
  • Saralinskogo (Kazan'ın 60 km güneyinde). Saralinksogo bölümü, Kuybışev Baraj Gölü'nün Kuaterner teraslarında bulunan bir yarımadadır. Koruma alanı 1956'da kurulmuştur ve 49 ila 53 metre arasında değişen bir yüksekliğe sahiptir. Bu bölüm çoğunlukla yaprak döken orman örtüsüne sahiptir.[2]

Kuzey bölümünün nehir vadileri, 66 metreye kadar ulaşan bir derinlikteyken; Raif sektörünün kuzey ve güneyindeki yüksek vadiler 120 metreye kadar ulaşmaktadır.

İklim ve Ekolojik Bölge[değiştir | kaynağı değiştir]

İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı, kuzeydeki geniş yapraklı ormanlar ile güneydeki otlaklar arasında bir geçiş bölgesi olan Doğu Avrupa orman bozkır ekolojik bölgesinde yer almaktadır. Bu ekolojik bölge, ormanlar, bozkır ve nehir sulak alanlarının bir mozaiği ile karakterizedir.[3]

İdil-Kama iklimi Nemli karasal iklim, sıcak yaz (Köppen iklim sınıflandırması) iklimi içinde yer almaktadır. Bu iklim, serin yazları ve soğuk, karlı kışları ile hem günlük hem de mevsimsel olarak büyük sıcaklık dalgalanmalarıyla karakterizedir.[4][5] İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı'ndaki ortalama sıcaklık Ocak ayında -12,2 °C (10,0 °F) ile Temmuz ayında 19,5 °C (67,1 °F) arasında değişmektedir. Yağış miktarı 490–600 mm / yıl arasında değişmektedir.[2]

Flora ve fauna[değiştir | kaynağı değiştir]

Koruma alanının iki bölümü arasında, kuzeydeki karışık iğne yapraklı-yaprak döken ormanları, güneydeki yaprak döken ormanlardan ayıran bir nem ayırma yükseltisi bulunduğu için iki farklı biyocoğrafik bölge görülmektedir. Raif sektörünün ana ağaçları ladin ve İskoç çamıdır. Raif bölümündeki yeşil yosun, Raif bölgesinin sulak alanlarındaki sfagnum yosunu popülasyonu ile önemlidir. Güneydeki Saralinskogo bölümünün ağaçları, meşe toplulukları, ıhlamur ve titrek kavak ikincil ormanı ile yaprak döken ağaçlardan oluşmaktadır. Koruma alanında 600'den fazla yosun türü ve 700'den fazla mantar türü kaydedilmiştir. Bilim insanları koruma alanı içinde 844 vasküler bitki türü kaydetmiştir.[6]

Kuzey bölümündeki (Raif) hayvan yaşamı güney tayga habitatını sergilemektedir: tarla fareleri, kır fareleri, orman fareleri, yarasalar, sincaplar, sansarlar, tilkiler, yabani tavşanlar ve geyikler. Saralinskogo bölümü, yabani tavşanlar, yaban domuzları ve karacalar ile karakter bakımından daha güneye ait bir görüntü sergiler. Kunduz 1996'da yeniden görülmüştür. Koruma alanında bilim insanları 50 memeli türü kaydetmiştir. Kuşlar, bölgedeki habitat çeşitliliğini yansıtan orman kuşlarını ve su kuşlarını içerir. 230 kuş türü kaydedilmiştir. 41 balık türü kaydedilmiştir.[6]

Eko-eğitim ve erişim[değiştir | kaynağı değiştir]

Korunan bir doğa koruma alanı olduğu için, İdil-Kama Tabiatı Koruma Alanı çoğunlukla halka kapalıdır, ancak bilim insanları ve 'çevre eğitimi' amaçlı olan ziyaretler için park yönetimi ile düzenlemeler yapabilmektedir. Koruma alanı içinde yerel sakinlere açık olan ancak önceden izin alınması gereken sınırlı 'ekoturizm' yolları bulunur. Koruma alanı 10 binden fazla kişi tarafından ziyaret edilen bir botanik bahçesi ve doğa müzesine ev sahipliği yapmaktadır. Merkez ofisi Kazan şehrinde bulunmaktadır.[1]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Vosshko-Kamisky Zapovednik (Official Site)" (Rusça). Doğal Kaynaklar ve Çevre Bakanlığı (Rusya). 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2016. 
  2. ^ a b c "Vosshko-Kamisky Zapovednik" (Rusça). Doğal Kaynaklar ve Çevre Bakanlığı (Rusya). 11 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2016. 
  3. ^ "East European forest steppe". Encyclopedia of Earth. 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2016. 
  4. ^ Kottek, M., J. Grieser, C. Beck, B. Rudolf, and F. Rubel, 2006. "World Map of Koppen-Geiger Climate Classification Updated" (PDF) (İngilizce). Gebrüder Borntraeger 2006. 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Eylül 2019. 
  5. ^ "Dataset - Koppen climate classifications" (İngilizce). World Bank. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2019. 
  6. ^ a b "Vosshko-Kamisky Zapovednik - Flora and Fauna" (Rusça). Doğal Kaynaklar ve Çevre Bakanlığı (Rusya). 29 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2016. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]