Üretim araçları
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Makale serilerinden |
| Marksizm |
|---|
 |
Üretim araçları, somut ve insansız girdilerin -fabrikalar, makineler ve gelir meydana getirmede kullanılan araçlar- üretim sürecinde kullanılması.[1] Marksizm, terim olarak üretim araçları sermaye, toprak, emek ve hammaddeden oluşan ve artık değer üretiminde kullanılan ögelere tekabül eder. Üretim araçlarını elinde tutanlara "kapitalist" ya da "burjuva", kendi emeğini bile bir üretim aracı kullanma yetisinden arındırılmış ve mülk sahibi olmayan insan topluluğuna da "proleterya" denmektedir.
Sosyalist sistemlerde[değiştir | kaynağı değiştir]
Sosyalizm işçi ve köylü sınıfının üretim araçlarına (fabrikalara, maden ocakları ve yeraltı kaynaklarına, tarım arazilerine, hayvan çiftliklerine) ve temel tamamlayıcı kurumlarına (bankalar, kooperatifler) mutlak egemen ve sahip olmasıdır. İşçi sınıfı yani fabrikalar ve maden ocakları çekiç ile, köylü sınıfı yani hayvan çiftlikleri ve tarım arazileri ise orak ile sembolize edilir. Bunlar üretici güç olarak görülen iki toplumsal sınıftır. Üretim araçlarında özel mülkiyet sosyalist sistemlerin katı biçimde uygulandığı ülkelerde tamamen kaldırılmıştır.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Institute of Economics of the Academy of Sciences of the U.S.S.R. (1957). Political Economy: A Textbook. London: Lawrence and Wishart.
Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ James M. Henslin (2002). Essentials of Sociology. Taylor & Francis US. s. 159. 3 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2011.
- ^ Liberal Düşünce Dergisi, Prof.Dr. Atilla Yayla, Yıl: 22, Sayı: 88, Güz 2017, ss. 69-85.
 | Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Sosyalizm ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
